چرا مدت زمان سپری شده در وضعیت نشسته در محل کار مهم است؟
مدت زمان سپری شده در وضعیت نشسته و عدم فعالیت فیزیکی در محل کار در دهه‌های اخیر افزایش یافته است. نشستن طولانی‌مدت ممکن است خطر ابتلا به چاقی، بیماری قلبی، و مرگ زودرس را افزایش دهد. مشخص نیست انجام مداخلاتی که هدف آنها کاهش نشستن در محل کار است، موثر هستند یا خیر.
هدف این مطالعه مروری
ما می‌‌خواستیم اثرات مداخلاتی را پیدا کنیم که هدف آنها، کاهش زمان نشستن در محل کار است. ما منابع علمی را در بانک‌های اطلاعاتی مختلف، تا 9 آگوست 2017 جستوجو کردیم.
چه کارآزماییهای در این مطالعه مروری یافت شد؟
ما 34 مطالعه را با مجموع 3,397 شرکتکننده از کشورهای با درآمد بالا پدا کردیم. 16 مطالعه تغییرات فیزیکی را در طراحی و محیط محل کار، 4 مطالعه تغییرات را در سیاست‌‌های محل کار، 10 مطالعه مداخلات اطلاعاتی و مشاوره‌‌ای، و 4 مطالعه مداخلات چند-دسته‌‌ای را ارزیابی کردند.
تأثیر میزهای کار ایستاده-نشسته (sit-stand desks)
به نظر می‌‌رسد استفاده از میزهای کار ایستاده-نشسته، میزان نشستن را در محل کار بهطور متوسط 84 تا 116 دقیقه در روز کاهش دهد. هنگامی که استفاده از میزهای کار ایستاده-نشسته با ارائه اطلاعات و مشاوره ترکیب شد، به نظر می‌‌رسد باعث میزان‌های کاهش مشابهی در میزان نشستن در محل کار میشود. میزهای کار ایستاده-نشسته همچنین زمان کلی نشستن را در محل کار (از جمله نشستن در محل کار و خارج از محل کار) و مدت زمان نشستن در محل کار را که حداقل 30 دقیقه یا بیشتر طول میکشد، کاهش میدهد. یک مطالعه، میزهای کار ایستاده و میزهای کار ایستاده-نشسته را با هم مقایسه کرد اما با توجه به تعداد کم شرکت‌‌کنندگان وارد شده، شواهد کافی را برای تعیین اینکه کدام نوع از میزهای کار در کاهش زمان نشستن موثر‌‌تر است، ارائه نکرد.
تأثیر ایستگاه‌‌های کاری فعال
میزهای تردمیل همراه با مشاوره به نظر می‌‌رسد که زمان نشستن را در محل کار کاهش می‌دهند، در حالی که شواهد موجود برای نتیجهگیری درباره اینکه میزهای دوچرخه ثابت همراه با ارائه اطلاعات، نسبت به ارائه اطلاعات به‌‌تنهایی، باعث کاهش بیشتر مدت زمان نشستن در محل کار می‌‌شوند یا خیر، کافی نیست.
تأثیر قدم‌‌زدن در طول زمان استراحت یا طول مدت استراحت
شواهد موجود برای نتیجهگیری در مورد اثربخشی قدم‌‌زدن در طول زمان استراحت بر کاهش زمان نشستن، کافی نیست. به نظر می‌‌رسد داشتن استراحت‌‌های کوتاه‌مدت (1 تا دو دقیقه در هر نیم ساعت)، بیشتر از استراحت‌‌های طولانی‌مدت (2 تا 15 دقیقه استراحت در هر روز کاری)، زمان صرف‌‌شده را برای نشستن در محل کار به میزان 15 تا 66 دقیقه در هر روز کاهش میدهد.
تأثیر اطلاعات و مشاوره
ارائه اطلاعات، بازخورد، مشاوره، یا تمامی این موارد، مدت زمان نشستن را در پیگیری میان‌مدت (3 تا 12 ماه پس از مداخله) بهطور متوسط 5 تا 51 دقیقه در روز کاهش میدهد. شواهد موجود برای نتیجهگیری در مورد اثرات پیگیری کوتاه‌مدت (تا 3 ماه پس از مداخله) کافی نیست. استفاده از پیام‌‌های کامپیوتری همراه با ارائه اطلاعات، باعث کاهش زمان نشستن در میان‌مدت به طور متوسط به میزان 14 تا 96 دقیقه در روز میشود. شواهد موجود برای نتیجهگیری در مورد تاثیرات در کوتاه‌مدت کافی نیست.
یک مطالعه نشان داد که تشویق به ایستادن، زمان نشستن را بهطور متوسط 10 تا 19 دقیقه در روز بیشتر از تشویق برای قدم‌‌زدن، کاهش میدهد.
شواهد موجود برای نتیجهگیری در مورد اینکه ارائه اطلاعات کاملا شخصی یا متنی نسبت به ارائه اطلاعات کمتر شخصی یا متنی، در کاهش زمان نشستن در محل کار بیشتر موثر است یا کمتر، کافی نیست. شواهد موجود همچنین برای نتیجهگیری در مورد تأثیر آموزش تمرکز ذهنی و استفاده از ردیاب‌‌های فعالیت بر میزان نشستن در محل کار، کافی نیست.
تاثیر ترکیب چندین مداخله
به نظر می‌‌رسد ترکیب چندین مداخله در کاهش زمان نشستن و زمان صرف شده در دورههای طولانی نشستن، در کوتاه‌مدت و میان‌مدت مؤثر‌‌است. با این حال، این شواهد فقط از تعداد اندکی از مطالعات حاصل میشود و تاثیرات در طول مطالعات بسیار متفاوت بودند.
نتیجه‌گیری‌‌ها
کیفیت شواهد برای اکثر مداخلات پایین تا بسیار پایین است، که عمدتا به دلیل محدودیت‌ها در پروتکل‌‌های مطالعه و کوچک بودن حجم نمونه‌‌ها است. در حال حاضر شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که نشان میدهد میزهای کار ایستاده-نشسته ممکن است در سال اول استفاده منجر به کاهش زمان نشستن در محل کار شوند. با این حال، تاثیرات آنها احتمالا با گذشت زمان کاهش می‌‌یابد. بهطور کلی شواهد کافی برای نتیجهگیری در مورد چنین اثراتی برای دیگر انواع مداخلات و برای اثربخشی کاهش میزان نشستن در محل کار در دورههای طولانی‌‌تر از یک سال، وجود ندارد. برای ارزیابی اثربخشی انواع مختلف مداخلات برای کاهش میزان نشستن در محل کار، به‌ویژه در دورههای طولانی‌‌تر، تحقیقات بیشتری لازم است.
در حال حاضر شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که استفاده از میزهای کار ایستاده-نشسته، میزان نشستن را در محل کار در پیگیری‌‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت کاهش میدهد. با این حال، شواهدی در مورد اثرات آنها بر نشستن در طول دورههای پیگیری طولانی‌‌تر وجود ندارد. تأثیرات دیگر انواع مداخلات، از جمله تغییرات سیاست‌‌های محل کار، ارائه اطلاعات و مشاوره و مداخلات چند-جزئی، اغلب ناسازگار و متناقض هستند. کیفیت شواهد برای اکثر مداخلات پایین تا بسیار پایین است، که عمدتا به دلیل محدودیت‌ها در پروتکل‌‌های مطالعه و کوچک بودن حجم نمونه‌‌ها است. برای تعیین اثربخشی انواع مختلف مداخلات بر کاهش زمان نشستن در محل کار، نیاز به انجام RCTهای خوشه‌‌ای بزرگتر با پیگیری‌‌های طولانی‌مدت وجود دارد.
بسیاری از افراد در مشاغل بدون تحرک مشغول به کار هستند. نداشتن تحرک جسمانی و نشستن بیش از حد در محل‌های کار همراه با افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی، چاقی و مورتالیتی به هر علتی هستند.
ارزیابی اثربخشی مداخلات در محل کار به منظور کاهش نشستن حین کار، در مقایسه با عدم مداخله یا مداخلات جایگزین.
ما در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ OSH UPDATE؛ PsycINFO؛ ClinicalTrials.gov؛ و پورتال جست‌وجوی پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزماییهای بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) تا 9 آگوست 2017 جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع مقالات را غربالگری کرده و برای یافتن مطالعات بیشتر با نویسندگان تماس گرفتیم.
ما کارآزماییهای تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، RCTهای متقاطع (cross‐over)، کارآزماییهای تصادفی‌سازی و کنترل شده خوشه‌‌ای (cluster‐RCTs)، و شبه-RCTهایی را از مداخلات انجام شده به‌‌منظور کاهش زمان نشستن در محل کار وارد کردیم. برای تغییر چیدمان محل کار، ما همچنین مطالعات کنترلشده قبل و بعد را وارد کردیم. پیامد اولیه، زمان صرف شده برای نشستن در محل کار در هر روز بود، که یا توسط خود افراد گزارش شد یا با استفاده از دستگاه‌‌هایی مانند سرعت‌سنج - شیب‌سنج (accelerometer‐inclinometer) و مدت زمان و تعداد دورههای نشستن که به مدت 30 دقیقه یا بیشتر طول میکشد، اندازه‌گیری شد. ما مصرف انرژی، کل زمان صرف شده در حال نشستن (شامل نشستن در محل کار و بیرون از آن)، زمان صرف شده برای ایستادن در محل کار، بهره‌وری کاری و عوارض جانبی را به عنوان پیامدهای ثانویه در نظر گرفتیم.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم عناوین، خلاصه مقالات و مقالات متن کامل را برای واجد شرایط بودن مطالعه غربالگری کردند. دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما برای به‌دست آوردن اطلاعات اضافی مورد نیاز با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
ما 34 مطالعه را شامل دو RCT متقاطع، هفده RCT؛ هفت RCT خوشه‌‌ای و 8 مطالعه کنترلشده قبل و بعد، با مجموع 3,397 شرکتکننده، همگی از کشورهایی با درآمد بالا، پیدا کردیم. مطالعات، تغییرات فیزیکی محل کار (16 مطالعه)، تغییر در سیاست‌‌های محل کار (4 مطالعه)، اطلاعات و مشاوره (11 مطالعه)، و مداخلات چند-جزئی (4 مطالعه) را ارزیابی کردند. یک مطالعه، شامل هر دو مولفه تغییرات فیزیکی محل کار و اطلاعات و مشاوره بود. ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که به طور خاص تاثیرات جلسات ایستاده یا جلسات در حال راه‌‌رفتن را بر مدت زمان نشستن بررسی کنند.
تغییرات فیزیکی محل کار
مداخلات استفاده از میزهای کار ایستاده-نشسته (sit-stand desks)، به‌‌تنهایی یا در ترکیب با ارائه اطلاعات و مشاوره، در مقایسه با میزهای کار-نشسته، زمان نشستن در محل کار را بهطور متوسط تا 100 دقيقه در هر روز کاری در پیگیری کوتاه‌مدت (تا 3 ماه) (95% فاصله اطمینان (CI): 116- تا 84-، 10 مطالعه، شواهد با کیفیت پایین) کاهش داد. تاثیر تجمعی دو مطالعه نشان داد که میزهای کار ایستاده-نشسته، در مقایسه با میزهای کار-نشسته، مدت زمان نشستن را در پیگیری میان‌مدت (3 تا 12 ماه) تا میانگین 57 دقیقه در روز (95% CI؛ 99- تا 15-) کاهش داد. مدت زمان کلی نشستن (از جمله نشستن در محل کار و خارج از محل کار) نیز با میزهای کار ایستاده-نشسته در مقایسه با میزهای کار-نشسته (تفاوت میانگین (MD): 82- دقیقه/ روز؛ 95% CI؛ 124- تا 39-، دو مطالعه) همچنین مدت زمان نشستن که 30 دقیقه یا بیشتر طول بکشد (MD؛ 53- دقیقه/ روز؛ 95% CI؛ 78- تا 26-، دو مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پایین) کاهش یافت.
ما تفاوت معنی‌‌داری را بین اثرات میزهای کار ایستاده و میزهای کار ایستاده-نشسته بر کاهش کدت زمان نشستن در محل کار پیدا نکردیم. ایستگاه‌‌های کاری فعال، مانند میز تردمیل یا میز دوچرخه ثابت، اثرات نامشخص یا ناسازگاری بر مدت زمان نشستن داشتند.
تغییر سیاست‌‌های محل کار
ما اثرات قابل‌‌توجهی را برای اجرای استراتژی‌‌های راه‌‌رفتن بر مدت زمان نشستن در محل کار در پیگیری‌‌های کوتاه‌مدت (MD؛ 15- دقیقه در روز؛ 95% CI؛ 50- تا 19، شواهد با کیفیت بسیار پایین، یک مطالعه) و میان‌مدت (MD؛ 17- دقیقه/ روز؛ 95% CI؛ 61- تا 28، یک مطالعه) نیافتیم. استراحت‌‌های کوتاه‌مدت (1 تا دو دقیقه در هر نیم ساعت) در مقایسه با استراحت‌‌های طولانی‌مدت (2 تا استراحت 15 دقیقهای در هر روز کاری)، باعث کاهش زمان صرف‌‌شده برای نشستن در محل کار تا میانگین 40 دقیقه در روز (95% CI؛ 66- تا 15-، یک مطالعه، شواهد با کیفیت پایین) در پیگیری کوتاه‌مدت شد.
ارائه اطلاعات و مشاوره
ارائه اطلاعات، بازخورد، مشاوره یا تمامی این موارد، تغییر قابل‌‌توجهی را در زمان صرف‌‌شده برای نشستن در محل کار در پیگیری کوتاه‌مدت (MD؛ 19- دقیقه در روز؛ 95% CI؛ 57- تا 19، دو مطالعه، شواهد با کیفیت پایین) ایجاد نکردند. با این حال، میزان کاهش در پیگیری میان‌مدت (MD؛ 28- دقیقه در روز، 95% CI؛ 51- تا 5-، دو مطالعه، شواهد با کیفیت پایین) قابلتوجه بود.
پیام‌‌های کامپیوتری همراه با ارائه اطلاعات موجب تغییر قابل‌‌توجهی در مدت زمان نشستن در محل کار در پیگیری کوتاه‌مدت نشد (MD؛ 14- دقیقه در روز، 95% CI؛ 39- تا 10، 3 مطالعه، شواهد با کیفیت پایین)، اما در پیگیری میان‌مدت باعث کاهش قابل‌‌توجهی شدند (MD؛ 55- دقیقه در روز، 95% CI؛ 96- تا 14-، یک مطالعه). علاوه بر این، پیام‌‌های کامپیوتری کاهش قابل‌‌توجهی را در متوسط تعداد (MD؛ 1.1-؛ 95% CI؛ 1.9- تا 0.3-، یک مطالعه) و مدت زمان (MD؛ 74- دقیقه در روز، 95% CI؛ 124- تا 24-، یک مطالعه) دورههای نشستن 30 دقیقهای یا بیشتر ایجاد کردند.
پیام‌‌های کامپیوتری با دستورالعمل‌هایی برای ایستادن، بیشتر از پیام‌‌های کامپیوتری با دستورالعمل‌هایی برای راه‌‌رفتن به میزان حداقل 100 قدم، مدت زمان نشستن را در محل کار تا بهطور متوسط 14 دقیقه در روز (95% CI؛ 10 تا 19، یک مطالعه)، در پیگیری کوتاه‌مدت کاهش داد.
ما کاهش قابل‌‌توجهی را در مدت زمان نشستن در محل کار در پیگیری میان‌مدت پس از آموزش تمرکز ذهنی پیدا نکردیم (MD؛ 23- دقیقه در روز، 95% CI؛ 63- تا 17، یک مطالعه، شواهد با کیفیت پایین). به طور مشابه، یک مطالعه تکی تغییری را در مدت زمان نشستن در محل کار پس از ارائه اطلاعات کاملا شخصی یا متنی و اطلاعات کمتر شخصی یا متنی، گزارش نداد. یک مطالعه اثرات قابل‌‌توجهی را از ردیاب‌‌های فعالیت بر مدت زمان نشستن در محل کار پیدا نکرد.
مداخلات چند-جزئی
ترکیب چندین مداخله، تأثیرات قابلتوجه اما ناهمگونی بر مدت زمان نشستن در محل کار (573 شرکتکننده، 3 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پایین) و زمان صرف شده در دورههای طولانی نشستن (2 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پایین) در پیگیری کوتاه‌مدت دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.