ما شش کارآزمایی را با مجموع 137 شرکت‌کننده وارد کردیم. دو مطالعه را با 45 شرکت‌کننده یافتیم که تاثیرات tDCS را در مقایسه با کنترل (tDCS ساختگی) بر معیار پیامد اولیه ما، اختلال، بررسی کردند که بر اساس مقیاس رتبه‌بندی یکپارچه‌ بیماری پارکینسون (Unified Parkinson's Disease Rating Scale; UPDRS) اندازه‌گیری شدند. برای نشان دادن عدم تاثیر tDCS بر تغییر در نمره UPDRS کلی، شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود داشت (تفاوت میانگین (MD): 7.10-%؛ %95 فاصله اطمینان (CI)؛ 19.18- تا 4.97؛ P = 0.25؛ I² = 21%؛ مدل اثرات-تصادفی). با این حال، شواهدی مبنی بر تاثیر مداخله بر نمره زیر-بخش حرکتی بخش III از UPDRS در انتهای فاز مداخله به دست آمد (MD: %-14.43؛ 95% CI؛ 24.68- تا 4.18-؛ P = 0.006؛ I² = 2%؛ مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). یک مطالعه با 25 شرکت‌کننده کاهش مرحله خاموشی و مرحله روشنی را با دیسکینزی (dyskinesia) اندازه‌گیری کرد، اما شواهدی برای نشان دادن تاثیر آن وجود نداشت (MD؛ 0.10 ساعت؛ 95% CI؛ 0.14- تا 0.34؛ P = 0.41؛ I² = 0%؛ مدل اثرات-تصادفی؛ و MD؛ 0.00 ساعت؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.12؛ P = 1؛ I² = 0%؛ مدل اثرات-تصادفی، به ترتیب؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

دو کارآزمایی در مجموع با 41 شرکت‌کننده، سرعت راه رفتن را با استفاده از آزمون راه رفتن در یک بازه زمانی مشخص (timed gait) در انتهای فاز مداخله اندازه‌گیری کردند، که شواهدی مبنی بر تاثیر مداخله به دست نیامد (تفاوت (تفاوت استاندارد شده (SMD): 0.50؛ 95% CI؛ 0.17- تا 1.18؛ P = 0.14؛ I² = 11%؛ مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). پیامد ثانویه دیگر عبارت بود از کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و یک مطالعه را با 25 شرکت‌کننده پیدا کردیم که جنبه‌های سلامت روان و سلامت جسمانی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را گزارش کرد (MD؛ 1.00 در نمره SF-12؛ 95% CI؛ 5.20- تا 7.20؛ I² = 0%؛ روش واریانس معکوس با مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین؛ و MD؛ 1.60 در نمره SF-12؛ 95% CI؛ 5.08- تا 8.28؛ I² = 0%؛ روش واریانس معکوس با مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین، به ترتیب). مطالعه‌ای را نیافتیم که تاثیرات tDCS را در بهبود فعالیت‌های روزمره زندگی بررسی کرده باشد. در دو مورد از شش مطالعه، خروج بیماران از مطالعه، عوارض جانبی یا وقوع مرگ‌ومیرها در طول فاز مداخله گزارش شدند. شواهد برای بالاتر بودن موارد خروج بیماران از مطالعه، عوارض جانبی یا مرگ‌ومیرهای ناشی از مداخله، کافی نبود (تفاوت خطر (RD): 0.04؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.12؛ P = 0.40؛ I² = 0%؛ مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

یک کارآزمایی را با 16 شرکت‌کننده پیدا کردیم که در آن تاثیرات tDCS به همراه حرکت‌-درمانی در مقایسه با کنترل (tDCS ساختگی) به همراه حرکت‌-درمانی بر پیامد ثانویه، یعنی سرعت راه رفتن در انتهای فاز مداخله، بررسی شد و هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر مداخله مشاهده نشد (MD؛ 0.05 متر/ثانیه؛ 95% CI؛ 0.15- تا 0.25؛ روش واریانس معکوس با مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). شواهدی را حاکی از تاثیر مداخله با توجه به تفاوت میان گروه‌های مداخله و کنترل در خروج بیماران از مطالعه و عوارض جانبی نیافتیم (RD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.21- تا 0.21؛ روش منتل-هنزل با مدل اثرات-تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).