پیشینه
پس از جراحی، محل برش‌ها معمولا با ثابت کردن لبه‌ها کنار هم به کمک بخیه (sutures یا stitch)، منگنه (staple)، چسب (adhesive glue) یا گیره (clip)، بسته می‌شوند. این فرآیند به ترمیم و اتصال لبه‌های بریده شده به هم کمک می‌کند و به آن «بهبودی با قصد اولیه (healing by primary intention)» گفته می‌شود. با این حال، همه زخم‌های برش داده شده به این شکل بسته نمی‌شوند: در جایی که خطر عفونت زیاد است، یا زمانی که از دست دادن قابل توجه بافت وجود دارد، ممکن است زخم‌ها برای بهبودی از «پائین به بالا» (bottom up) باز گذاشته شوند.
درمان زخم‌های باز جراحی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد - زخم‌ها می‌توانند بزرگ، عمیق و در معرض خطر عفونت بوده و مایع زیادی را تولید کنند (به نام اگزودا (exudate)) که مدیریت بالینی آنها را دشوار می‌کند. گزینه‌های درمانی شامل پانسمان زخم و استفاده از درمان زخم با فشار منفی (NPWT) است که در حال تبدیل شدن به یک درمان رایج برای انواع زخم است. NPWT شامل گذاشتن یک پانسمان روی زخم، و به دنبال آن اتصال آن به دستگاهی است که فشار منفی (یا خلاء) به دقت کنترل‌شده را روی پانسمان اعمال می‌کند. به این ترتیب، مایع زخم و بافت از ناحیه تحت درمان به داخل یک محفظه (canister) منتقل می‌شود. NPWT نسبت به درمان‌های جایگزین ممکن است تاثیر مثبت بیشتری بر بهبودی زخم داشته باشد. ما شواهد مربوط به اثربخشی NPWT را به عنوان درمانی برای زخم‌های جراحی با بهبودی به قصد ثانویه (healing by secondary intention) بررسی کردیم.
یافته‌ها
علیرغم انجام جست‌وجوی گسترده برای یافتن همه مطالعات پزشکی مرتبط که ممکن بود شواهدی را در مورد اثربخشی NPWT برای درمان زخم‌های جراحی با بهبودی به قصد ثانویه ارائه دهند، فقط دو مطالعه واجد شرایط را پیدا کردیم. یک مطالعه NPWT را با استفاده از یک پانسمان آلژینات در درمان زخم‌های جراحی با بهبودی به قصد ثانویه مقایسه کرد. این مطالعه کوچک بود و فقط 20 شرکت‌کننده داشت، و اطلاعات (داده‌های) بسیار محدودی را برای بهبودی زخم گزارش کرد، که پیامدی بود که بیشتر از دیگران مدنظر قرار داشت. زمان لازم برای بهبودی در شرکت‌کنندگان گروه NPWT نسبت به شرکت‌کنندگان گروه پانسمان آلژینات کوتاه‌تر بود (میانه (median) 57 روز تا بهبودی در گروه NPWT در مقایسه با 104 روز در گروه پانسمان آلژینات). اگرچه برخی از شرکت‌کنندگان در این مطالعه بسیار کوچک نیاز به قطع عضو پیدا کرده یا فوت شدند، هیچ تفاوتی میان درمان‌ها برای تعداد موارد قطع عضو یا تعداد موارد مرگ‌ومیر به دست نیامد. مطالعه دوم NPWT را با یک پانسمان سیلیکون در شرکت‌کنندگانی مقایسه کرد که تحت جراحی برداشتن سینوس پیلونیدال قرار گرفتند: میانه زمان لازم تا بهبودی در گروه NPWT برابر با 84 روز در مقایسه با 93 روز در گروه پانسمان بود.
در حال حاضر شواهد کافی برای تعیین فواید و مضرات بالقوه NPWT وجود ندارد. برای تعیین اثربخشی استفاده از NPWT بر زخم‌های جراحی که با قصد ثانویه بهبود می‌یابند، انجام تحقیقات بیشتر و با کیفیت بهتر مورد نیاز است.
این پژوهش در می 2015 به‌روز شد.
در حال حاضر هیچ شواهد دقیقی از RCT در مورد اثربخشی بالینی NPWT در درمان زخم‌های جراحی با بهبودی به قصد ثانویه، همانطور که در این مرور تعریف شد، وجود ندارد. فواید و مضرات بالقوه استفاده از این درمان برای این نوع زخم تا حد زیادی نامشخص است.
پس از جراحی، محل برش‌ها معمولا با ثابت کردن لبه‌ها کنار هم به کمک بخیه (sutures یا stitch)، منگنه (staple)، چسب (adhesive glue) یا گیره (clip)، بسته می‌شوند. این فرآیند به ترمیم و اتصال لبه‌های بریده شده به هم کمک می‌کند و به آن «بهبودی با قصد اولیه (healing by primary intention)» گفته می‌شود. با این حال، همه زخم‌های برش داده شده به این شکل بسته نمی‌شوند: در جایی که خطر عفونت زیاد است، یا زمانی که از دست دادن قابل توجه بافت وجود دارد، ممکن است زخم‌ها برای بهبودی از «پائین به بالا» (bottom up) باز گذاشته شوند. این بهبودی با تاخیر تحت عنوان «بهبودی با قصد ثانویه (healing by secondary intention)» شناخته می‌شود. درمان زخم با فشار منفی (negative pressure wound therapy; NPWT) یکی از گزینه‌های درمانی برای زخم‌های جراحی است که با قصد ثانویه بهبود می‌یابند.
ارزیابی تاثیرات درمان زخم با فشار منفی (NPWT) بر درمان زخم‌های جراحی به صورت بهبودی با قصد ثانویه (surgical wounds healing by secondary intention; SWHSI) در هر شرایط مراقبتی.
برای این مرور، در می 2015، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ Ovid EMBASE؛ و EBSCO CINAHL. هیچ محدودیتی بر اساس زبان نگارش یا تاریخ انتشار مقاله وجود نداشت.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) منتشرشده یا منتشرنشده که به مقایسه تاثیرات NPWT با درمان‌های جایگزین یا انواع مختلف NPWT در درمان SWHSI پرداختند. زخم‌های باز شکمی را از این مرور حذف کردیم، زیرا آنها موضوع یک مرور کاکرین جداگانه هستند که در مرحله پیش‌نویس قرار دارد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم انتخاب مطالعه، ارزیابی خطر سوگیری (bias) و استخراج داده‌ها را انجام دادند.
در این مرور، دو مطالعه (69 شرکت‌کننده) را برای ورود در نظر گرفتیم. یک مطالعه NPWT را با یک پانسمان آلژینات (alginate dressing) در درمان زخم‌های باز و عفونی کشاله ران مقایسه کرد، و یک مطالعه NPWT را با یک پانسمان سیلیکون (silicone dressing) در درمان سینوس پیلونیدال برش خورده (excised pilonidal sinus) مقایسه کرد. کارآزمایی‌ها، داده‌های محدودی را در مورد بهبودی، عوارض جانبی و کاربرد منابع گزارش کردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.