هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مرور کاکرین، یافتن این موضوع بود که انتظارات مثبت از بهبودی در افراد مبتلا به کمردرد ارتباطی با درد آنها در آینده، فعالیت‌هایی که قادر به انجام آنها هستند و بازگشت به کار، دارند یا خیر. آیا افرادی که فکر می‌کنند از کمردرد خود بهبود می‌یابند، بیشتر احتمال دارد که بهتر شوند؟
پیام‌های کلیدی
افراد مبتلا به کمردرد که انتظارات مثبتی از بهبودی خود دارند، با احتمال بیشتری به کار خود بازمی‌گردند و درد آنها بهبود می‌یابد و فعالیت‌هایی که قادر به انجام آن هستند، افزایش می‌یابد.
چه چیزی در این مطالعه مروری مورد بررسی قرار گرفت؟
کمردرد هزینه‌بر است و باعث ناتوانی زیادی می‌شود. درک این موضوع مهم است که چه ویژگی‌هایی از یک فرد مبتلا به کمردرد با میزان بهبود وی مرتبط است (که تحت عنوان پیش‌آگهی آنها شناخته می‌شود). ویژگی‌های افراد اغلب قابل تغییر نیستند، از جمله ویژگی‌ای مانند سن. با این حال، شواهدی وجود دارد که انتظارات فرد از بهبودی خود ممکن است قابل تغییر باشند. اگر انتظارات مثبت در واقع با بهبود پیامدهای کمردرد مرتبط باشد، کمک کردن به بیماران برای داشتن انتظارات مثبت از بهبودی خود ممکن است به روند بهبود آنها کمک کند.
برای این مرور، ما سه نوع انتظارات بهبودی و ارتباط آنها را با پیامدهای کمردرد بررسی کردیم: انتظارات عمومی از بهبودی (به عنوان مثال آیا کمردرد شما فقط مدت زمان کوتاهی طول خواهد کشید؟)، انتظارات خودکارآمدی (self-efficacy) (به عنوان مثال آیا فکر می‌کنید خواهید توانست به فعالیت‌های عادی خود بازگردید؟) و انتظارات درمان (به عنوان مثال فیزیوتراپی باعث بهبود کمردرد شما خواهد شد؟).
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
ما 4635 منبع را مرور کرده و 60 مطالعه مرتبط را وارد کردیم. این مطالعات شامل اطلاعاتی در مورد 30530 فرد مبتلا به کمردرد بودند. آنها به انتظارات افراد از بهبود خود و چگونگی ارتباط آنها با درد، محدودیت‌ها در فعالیت‌ها و بازگشت به کار یک سال پس از اپیزود کمردردشان پرداختند.
به‌طور کلی، ما شواهد خوبی را یافتیم که انتظارات مثبت از بهبودی با احتمال بالاتر بازگشت به کار همراه است. شواهد در مورد انتظارات مثبت بهبودی با بهبودی دیگر، محدودیت‌ها در فعالیت‌ها و پیامدهای شدت درد قوی نیستند. ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که نشان دهد انتظارات مثبت از بهبودی با بدتر شدن پیامدهای کمردرد همراه است.
این مطالعه مروری چقدر به‌روز است؟
نویسندگان مرور برای یافتن مطالعاتی که تا 12 مارچ 2019 منتشر شده بودند، جست‌وجو کردند.
ما دریافتیم که انتظارات فردی از بهبودی احتمالا ارتباط قوی با با مشارکت کار در آینده (شواهد با کیفیت متوسط) دارد و ممکن است با پیامدهای مهم بهبودی از نظر بالینی (شواهد با کیفیت پایین) همراه باشد. ارتباط انتظارات از بهبودی با دیگر پیامدهای مورد نظر قطعیت کمتری دارد. یافته‌های ما نشان می‌دهند که انتظارات از بهبودی، به منظور بهبود پیش‌آگهی و مدیریت کمردرد، باید در مطالعات آینده در نظر گرفته شوند.
کمردرد پرهزینه و ناتوان کننده است. شواهد در مورد عوامل پیش‌آگهی می‌توانند به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت و بیماران کمک کنند عوامل پیش‌آگهی را بشناسند، از توسعه مدل‌های پیش‌بینی برای شناسایی زیرگروه‌ها آگاهی یابند و ممکن است استراتژی‌های درمانی جدید را بشناسند. مطالعات اخیر پیشنهاد کرده‌اند افرادی که انتظارات ضعیفی از روند بهبودی خود دارند، بیشتر دچار ناتوانی ناشی از کمردرد می‌شوند، اما نتایج مطالعه متفاوت بوده است.
سنتز شواهد در مورد ارتباط بین انتظارات از بهبودی و پیامدهای ناتوانی در بزرگسالان مبتلا به کمردرد، و پیدا کردن منابع ناهمگونی.
استراتژی جست‌وجو شامل جست‌وجوهای الکترونیکی گسترده و متمرکز در MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL، و PsycINFO تا 12 مارچ 2019، جست‌وجو در فهرست منابع مرورهای مرتبط و مطالعات وارد شده، و جست‌وجوی استنادات در ابزار اندازه‌گیری انتظار مرتبط بود.
ما مطالعات پیش‌آگهی کمردرد را از هر شرایط ارزیابی کننده انتظارات کلی، خودکارآمدی (self-efficacy) و درمان (اندازه‌گیری شده به صورت دو حالتی و پیوسته در مقیاس 0 تا 10)، و ارتباط آنها با مشارکت در کار، بهبودی مهم از نظر بالینی، محدودیت‌های عملکردی، یا پیامدهای شدت درد در پیشگیری مدت کوتاه (3 ماه)، متوسط (6 ماه)، طولانی (12 ماه)، و بسیار طولانی (> 16 ماه) وارد کردیم.
ما ویژگی‌های مطالعه و تمامی تخمین‌های گزارش شده را از ارتباط‌های تعدیل شده و نشده بین انتظارات و پیامدهای مرتبط استخراج کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی خطرات سوگیری (bias) با استفاده از ابزار کیفیت در مطالعات پیش‌آگهی (QUIPS) پرداختند. در صورت در دسترس بودن تخمین‌های تعدیل شده و نشده مناسب، سنتزهای روایتی (narrative syntheses) و متاآنالیزها را انجام دادیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کلی شواهد را درجه‌بندی و گزارش کردند.
ما 4635 استناد منحصربه‌فرد را شامل 60 مطالعه (30530 شرکت‌کننده) وارد کردیم. 35 مطالعه در اروپا، 21 در آمریکای شمالی، و چهار مطالعه در استرالیا انجام شدند. جمعيت‌های مورد مطالعه عمدتا مبتلا به کمردرد مزمن (37%)، از مراکز مراقبت سلامت (62%) یا شغلی (26%) بودند. انتظارات کلی متداول‌ترین نوع انتظار اندازه‌گیری شده از میزان بهبودی بود (70%)؛ 16 مطالعه بیش از یک نوع انتظار را اندازه‌گیری کرد.
داده‌های قابل استفاده برای سنتزها از 52 مطالعه گرفته شدند (87% مطالعات؛ 28885 شرکت‌کننده). ما شواهدی را با کیفیت متوسط پیدا کردیم که انتظارات مثبت از بهبودی به شدت با مشارکت بهتر در کار مرتبط بود (سنتز روایتی: 21 مطالعه؛ متاآنالیز: 12 مطالعه؛ 4777 شرکت‌کننده: نسبت شانس (OR): 2.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.64 تا 3.62)، و شواهدی را با کیفیت پایین برای پیامدهای مهم بهبودی از نظر بالینی (سنتز روایتی: 12 مطالعه؛ متاآنالیز: 5 مطالعه؛ 1820 شرکت‌کننده: OR: 1.89؛ 95% CI؛ 1.49 تا 2.41)، هر دو در زمان‌های پیگیری نزدیک به 12 ماه، با استفاده از داده‌های تعدیل شده یافتیم. ارتباط انتظارات بهبودی با سایر پیامدهای مورد نظر، از جمله پیامدهای محدودیت‌های عملکردی (سنتز روایتی: 10 مطالعه؛ متاآنالیز: 3 مطالعه؛ 1435 شرکت‌کننده: OR: 1.40؛ 95% CI؛ 0.85 تا 2.31) و شدت درد (سنتز روایتی: 9 مطالعه؛ متاآنالیز: 3 مطالعه؛ 1555 شرکت‌کننده: OR: 1.15؛ 95% CI؛ 1.08 تا 1.23) در زمان پیگیری نزدیک به 12 ماه با استفاده از داده‌های تعدیل شده، قطعیت کمتری دارند، زیرا به ترتیب از شواهدی با کیفیت بسیار پائین و پایین به دست آمده‌اند. هیچ مطالعه‌ای ارتباطات معنی‌دار آماری یا مهم را از نظر بالینی بین انتظارات از بهبودی و هر گونه پیامد کمردرد گزارش نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.