حرف آخر
دیپیرون (dipyrone) (متامیزول (metamizole)) با دوز واحد خوراکی 500 میلی‌گرم تسکین درد قابل قبولی در 7 نفر از هر 10 بیمار مبتلا به درد متوسط یا شدید حاد ایجاد می‌کند.
پیشینه
درد حاد کوتاه‌مدت است و اغلب خیلی سریع پس از آسیب احساس می‌شود. بسیاری از افرادی که جراحی می‌کنند، درد متوسط یا شدیدی پس از آن دارند. داروهای مسکّن (آنالژزیک‌ها) با تجویز آنها به افرادی که درد دارند، اغلب پس از کشیدن دندان عقل یا سایر جراحی‌های کوچک تست شده‌اند. این درد معمولا با داروهای مسکّن خوراکی درمان می‌شود. نتایج را می‌توان به انواع دیگر درد‌های حاد هم تعمیم داد. این یکی از مجموعه مرورهای کاکرین در این مورد است که داروهای مسکّن چقدر خوب هستند.
دیپیرون یک داروی محبوب برای تسکین درد در برخی از کشورها است و برای درمان درد پس از جراحی، درد کولیک (درد تیز در شکم)، درد سرطان، و میگرن (سردرد شدید) استفاده می‌شود. دیگر کشورها (ژاپن، انگلستان، ایالات متحده آمریکا) استفاده از آن را به دلیل ارتباط با اختلالات خونی بالقوه کشنده مانند آگرانولوسیتوز (agranulocytosis) (فقدان برخی سلول‌های خونی خاص) ممنوع کرده‌اند.
ویژگی‌های مطالعه
بانک‌های اطلاعاتی پزشکی را برای یافتن مطالعات مربوط به استفاده از دیپیرون برای درمان درد متعاقب جراحی در بزرگسالان و مقایسه با دارونما (placebo) (درمان ساختگی) جست‌وجو کردیم. دارو باید از راه دهان، داخل ورید، داخل عضله، یا داخل مقعدی تجویز شده باشد. شواهد تا 11 آگوست 2015 به روز است. ما هشت مطالعه یافتیم که شامل 809 شرکت‌کننده بود که با دیپیرون، دارونما و سایر داروهای مسکّن درمان شده بودند. همه مطالعات کوچک بودند، اما غیر از این، کیفیت متوسط تا خوبی داشتند.
نتایج کلیدی
تک‌دوز 500 میلی‌گرم دیپیرون تسکین درد موثری را (50% یا بیشتر کاهش درد در چهار تا شش ساعت) در هر 7 نفر از هر 10 شرکت‌کننده (70%) در مقایسه با هر 3 نفر از 10 شرکت‌کننده (30%) درمان شده با دارونما (پنج مطالعه؛ 288 شرکت‌کننده در مقایسه؛ شواهد با کیفیت متوسط) فراهم می‌آورد، و تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان به داروی مسکّن اضافی درون چهار تا شش ساعت نیاز پیدا کردند (7% با دیپیرون؛ 34% با دارونما؛ چهار مطالعه؛ 248 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
داده‌ها برای مقایسه دیپیرون به طور مستقیم با سایر داروهای مسکّن بسیار کم بود.
اطلاعات خیلی کمی در دسترس است تا در مورد دیگر دوزها و راه‌های تجویز دیپیرون استفاده شده در این مطالعات، یا در خصوص تعداد افرادی که عوارض جانبی داشتند، نتیجه‌گیری شود. این مطالعات، گزارشی از عوارض جانبی جدی یا افرادی که به دلیل عوارض جانبی از مطالعات خارج شده بودند، نداشتند، اگر چه همه مطالعات، اطلاعات مربوط به این پیامدها را ارائه نکرده بودند.
بر اساس اطلاعات بسیار محدود، تک‌دوز 500 میلی‌گرمی دیپیرون موجب ایجاد تسکین درد مناسب در حدود 70% در افراد درمان شده، در مقایسه با 30% از افراد درمان شده با دارونما می‌شود. دو نفر از هر پنج نفری که دیپیرون 500 میلی‌گرم دریافت کرده بودند، با سطحی از تسکین درد در چهار تا شش ساعت مواجه شده بودند که با دارونما تجربه نکرده بودند، و تعداد کمتری نیاز به داروی نجات داشتند.
به دلیل داده‌های ناکافی و گزارش‌دهی نامناسب، نتوانستیم دیپیرون را به طور مستقیم با سایر درمان‌های فعال مقایسه کنیم، یا تاثیرات دوزهای مختلف یا شیوه‌های گوناگون تجویز، یا تعداد شرکت‌کنندگانی را که دچار عوارض جانبی شده بودند، بررسی کنیم.
دیپیرون (dipyrone) (متامیزول (metamizole)) یک داروی غیر-استروئیدی ضد-التهابی است که در بعضی کشورها برای درمان درد به کار می‌رود (پس از جراحی، کولیک، سرطان، و میگرن)؛ تجویز این دارو در بقیه کشورها به دلیل ارتباط آن با برخی مشکلات خونی تهدید کننده زندگی ممنوع است. این مرور، جایگزین مرور کاکرین است که در سال 2010 حذف شده است.
بررسی اثربخشی آنالژزیک و عوارض جانبی همراه با تک‌دوز دیپیرون برای درد حاد متوسط تا شدید پس از جراحی با استفاده از روش‌هایی که اجازه مقایسه را با سایر آنالژزیک‌ها در کارآزمایی‌های استاندارد شده می‌دادند که تقریبا روش‌ها و پیامدهای یکسانی داشتند.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE و LILACS را تا 11 آگوست 2015، بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database)، دو پایگاه ثبت کارآزمایی بالینی و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با دارونما (placebo) و دوسو-کور بر روی تک‌دوز دیپیرون برای تسکین درد ثابت شده متوسط تا شدید پس از جراحی در بزرگسالان را در این مرور گنجاندیم. شیوه‌های تجویز خوراکی، رکتال، عضلانی و داخل وریدی را در این مرور گنجاندیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود به مرور بررسی کردند، خطر سوگیری (bias) را سنجیدند و داده‌ها را استخراج کردند. ما از مجموع تسکین درد یا تفاوت شدت درد (TOTPAR یا SPID) طی چهار تا شش ساعت استفاده کردیم تا تعداد شرکت‌کنندگان با حداقل 50% تسکین درد را محاسبه کنیم. از نتایج به دست آمده، ما خطر نسبی و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان جهت حصول یک پیامد مفید اضافی (NNT) را با 95% فواصل اطمینان (CI)، برای یک شرکت‌کننده که در چهار تا شش ساعت حداقل 50% تسکین درد را در مقایسه با دارونما تجربه کرده بود، محاسبه کردیم. تجویز داروی نجات و زمان سپری شده تا استفاده از آن را به عنوان معیارهای اضافی اثربخشی در نظر گرفتیم. هم‌چنین اطلاعاتی را در مورد عوارض جانبی و تعداد موارد خروج از مرور گردآوری کردیم.
هشت مطالعه، شامل 809 شرکت‌کننده را در این مرور گنجاندیم که دیپیرون 500 میلی‌گرم خوراکی (143 شرکت‌کننده)، دیپیرون 1000 میلی‌گرم خوراکی (57 شرکت‌کننده)، و دیپیرون عضلانی 2000 میلی‌گرم (35 شرکت‌کننده) را با دارونما (236 شرکت‌کننده) مقایسه کرده بودند. علاوه بر دارونما، تمام مطالعات از کنترل فعال (ایبوپروفن (ibuprofen)، پاراستامول (paracetamol)، آسپیرین (aspirin)، فلوبیپروفن (flurbiprofen)، کتوپروفن (ketoprofen): 338 شرکت‌کننده) استفاده کرده بودند. هفت مطالعه شیوه تجویز خوراکی و یک مطالعه شیوه تجویز تزریق عضلانی را استفاده کرده بودند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان بین 23 و 62 سال متغیر بود. در شش مطالعه هم مردان و هم زنان حاضر بودند، و دو مطالعه فقط شامل زنان بود. تمام مطالعات کوچک، اما کیفیت آنها متوسط تا خوب بودند.
بیش از 70% از شرکت‌کنندگان به پیامد اولیه ما یعنی حداقل 50% تسکین درد در چهار تا شش ساعت با تجویز دیپیرون 500 میلی‌گرم خوراکی در مقایسه با 30% از شرکت‌کنندگان با دارونما دست یافتند (پنج مطالعه؛ 288 شرکت‌کننده؛ 2.4 = NNT؛ (95% CI؛ 1.8 تا 3.1) (شواهد با کیفیت متوسط). داده‌ها برای بررسی سایر دوزها یا سایر شیوه‌های تجویز دیپیرون کافی نبودند.
با دیپیرون 500 میلی‌گرم در مقایسه با دارونما، تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان درون چهار تا شش ساعت نیاز به داروی نجات داشتند (7% با دیپیرون در مقایسه با 34% با دارونما: چهار مطالعه؛ 248 شرکت‌کننده) (شواهد با کیفیت پائین).
داده‌ها در مورد تعداد شرکت‌کنندگانی که دچار عوارض جانبی شده بودند، متناقض گزارش شده بود و هیچ آنالیزی امکان‌پذیر نبود. هیچ عارضه جانبی جدی یا عوارض جانبی منجر به خروج از درمان گزارش نشده بود (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
داده‌ها برای مقایسه دیپیرون به طور مستقیم با سایر درمان‌های فعال بسیار کم بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.