چهار مطالعه گنجانده شدند، اما فقط دو مطالعه با مجموع 180 زن داده‌ها را برای این مرور ارائه کردند. مشخص نبود که آنها RCT هستند یا شبه-RCT، زیرا روند تولید توالی نامشخص بود. خطر کلی سوگیری را در سه مطالعه در سطح متوسط و در یک مطالعه در سطح بالا طبقه‌بندی کردیم. به دلیل کافی نبودن داده‌ها، هیچ متاآنالیزی انجام نشد.

هیچ RCT خوشه‌ای برای گنجاندن شناسایی نشد. مقایسه‌هایی برای ملیّن‌های محرک در برابر ملیّن‌های حجیم‌ساز، و مکمل‌های فیبر در برابر عدم-مداخله در دسترس بودند. داده‌هایی درباره مقایسه‌های دیگر موجود نبودند.

در طول فرآیند انجام مرور متوجه شدیم که مطالعات تغییر نشانه‌ها را به روش‌های مختلفی گزارش کرده‌اند. برای گرد‌آوری تمام داده‌های موجود، یک پیامد اولیه جدید (بهبود یبوست) را اضافه کردیم - این پیامد جدید در پروتکل منتشرشده ما از قبل مشخص نشده بود.

ملیّن‌های محرک در برابر ملیّن‌های حجیم‌ساز

هیچ داده‌ای برای هیچ یک از پیامدهای اولیه از پیش تعیین شده در این مرور شناسایی نشد: درد هنگام اجابت مزاج، دفعات مدفوع و قوام مدفوع.

در مقایسه با ملیّن‌های حجیم‌ساز، زنان بارداری که ملیّن‌های محرک (Senokot یا Normax) دریافت کردند، بهبودی را در یبوست گزارش دادند (خطر نسبی (RR): 1.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.21 تا 2.09؛ 140 زن، یک مطالعه، شواهد با کیفیت متوسط، اما هم‌چنین ناراحتی بیشتر شکمی (RR: 2.33؛ 95% CI؛ 1.15 تا 4.73؛ 140 زن، یک مطالعه، شواهد با کیفیت پائین)، و تفاوت حد مرزی در اسهال (RR: 4.50؛ 95% CI؛ 1.01 تا 20.09؛ 140 زن، یک مطالعه، شواهد با کیفیت متوسط) هم داشتند. علاوه بر این، تفاوت بارزی در میزان رضایت زنان از مداخله وجود نداشت (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.46؛ 140 زن، یک مطالعه، شواهد با کیفیت متوسط).

یکی از ملیّن‌های محرک، Normax (سدیم دی‌اکتیل سولفوسوکسینات (dioctyl sodium sulphosuccinate) و دی‌هیدروکسی آنتراکینون (dihydroxy anthraquinone)) دیگر برای درمان یبوست در زنان باردار استفاده نمی‌شود (و package information آن توصیه می‌کند که نباید در دوران بارداری یا شیردهی استفاده شود). بنابراین، یک آنالیز حساسیت از پیش مشخص‌نشده را با داده‌های مربوط به Senokot و Normax به‌طور جداگانه ارائه کردیم. نتایج برای Senokot و Normax بسیار مشابه بودند، بنابراین نتایج برای داروهای مجزا تا حد زیادی یافته‌های آنالیز ترکیبی را منعکس کرد، اگرچه زمانی که داروهای مجزا با ملیّن‌های حجیم‌ساز مقایسه شدند، دیگر تفاوت بارزی بین گروه‌ها از نظر ناراحتی شکمی و اسهال وجود نداشت.

هیچ داده قابل استفاده‌ای برای هیچ یک از پیامدهای ثانویه این مرور شناسایی نشد: کیفیت زندگی؛ دهیدراتاسیون یا کم‌آبی بدن (dehydration)؛ عدم تعادل الکترولیت؛ واکنش آلرژیک حاد؛ یا آسم.

مکمل فیبر در برابر عدم-مداخله

زنان بارداری که مکمل فیبر دریافت کردند، در مقایسه با عدم-مداخله، دفعات دفع مدفوع بالاتری داشتند (تفاوت میانگین (MD): 2.24 بار در هفته؛ 95% CI؛ 0.96 تا 3.52؛ 40 زن، یک مطالعه، شواهد با کیفیت متوسط). مکمل فیبر با بهبود قوام مدفوع، مطابق با تعریف ارائه‌شده در کارآزمایی‌ها، همراه بود (مدفوع سفت 11% تا 14% کاهش، مدفوع نرمال 5% تا 10% افزایش، و مدفوع شل 0% تا 6% افزایش یافت).

هیچ داده قابل استفاده‌ای برای پیامدهای اولیه درد هنگام اجابت مزاج و بهبود یبوست یا هیچ یک از پیامدهای ثانویه این مرور که در بالا ذکر شد، گزارش نشد.

کیفیت

پنج پیامد با نرم افزار درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شدند: بهبود یبوست، دفعات دفع مدفوع، ناراحتی شکمی، اسهال و میزان رضایت زنان از مداخله. به جز ناراحتی شکمی که سطح کیفیت پائینی داشت، پیامدهای دیگر کیفیت متوسطی داشتند. بنابراین، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. هیچ داده‌ای برای ارزیابی درد هنگام دفع مدفوع یا قوام مدفوع وجود نداشت.