سوال مطالعه مروری
تاثیر استفاده از دستگاه‌های کمکی برای ایستادن در پسران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) چیست؟
پیشینه
DMD یک وضعیتی است که فقط پسران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ضعف عضلانی پیشرونده که همراه با این وضعیت رخ می‌دهد منجر به کاهش توانایی راه رفتن و در نهایت، استفاده از صندلی چرخدار برای حرکت کردن می‌شود. تجهیزات تخصصی به طور معمول برای کمک به پسران مبتلا به DMD برای ایستادن یا تحمل وزن استفاده می‌شود. این تجهیزات شامل دستگاه‌های کمکی برای ایستادن (به‌عنوان مثال فریم‌ها یا صندلی‌های چرخدار ایستاده) و ارتزها (orthoses) (به عنوان مثال بریس‌ها (braces) یا اسپلینت‌ها (splints)) هستند. ما شواهدی را از گروه‌های دیگری از افراد داریم که نشان می‌دهند ایستادن منجر به کاهش مشکلات جسمی، از جمله درد، پیشرفت انقباض (کوتاه شدگی ثابت (fixed shortening) عضلات) و انحنای ستون فقرات می‌شود. ایستادن منجر به تقویت استخوان‌ها نیز می‌شود. با این حال، ما هیچ شواهدی را در مورد تاثیرات استفاده از فریم‌ها یا ارتزها برای ایستادن در پسران و مردان مبتلا به DMD نداریم.
ما منابع علمی پزشکی را برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که معیارهای ورود ما را داشتند. ما به مطالعاتی نیاز داشتیم که دستگاه‌های کمکی را برای ایستادن برای استفاده در DMD در مقایسه با عدم استفاده از این دستگاه‌ها برای ایستادن، مدل‌های مختلف دستگاه‌های کمکی برای ایستادن، مراقبت معمول، یا کمک‌های جایگزین برای تحمل وزن مورد بررسی قرار دهند. مطالعات باید شرکت‌کنندگان را به طور تصادفی به گروه‌های درمان اختصاص داده باشند (این مطالعات معمولا شواهدی را با بالاترین کیفیت ارائه می‌دهند).
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که معیارهای ورود ما را داشته باشد.
نتیجه‌گیری
ما هیچ کارآزمایی مرتبطی را که واجد شرایطی برای این مرور باشد نیافتیم که اثربخشی دستگاه‌های کمکی را برای ایستادن برای پسران مبتلا به DMD تعیین کند. ما به مطالعات بیشتری نیاز داریم تا به این موضوع پی ببریم که استفاده از دستگاه‌های کمکی برای ایستادن تاثیری بر مشکلات خاص سلامت، مشارکت در فعالیت‌ها، و کیفیت زندگی دارند یا خیر. همچنین مطالعات پژوهشی بعدی باید روی «دوز» ایستادن (مثلا مدت زمان، فراوانی و مقدار تحمل وزن) و استفاده از ارتزهای مختلف متمرکز شوند.
شواهد تا سپتامبر 2019 به‌روز است.
از آنجایی که هیچ RCT یا شبه-RCT برای ارزیابی اثربخشی دستگاه‌های کمکی برای ایستادن در افراد مبتلا به DMD وجود ندارد، مطالعاتی مورد نیاز است تا اثربخشی دستگاه‌های کمکی برای ایستادن را در این جمعیت بررسی کنند.
دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) شایع‌ترین اختلال عصبی‌عضلانی وابسته به کروموزوم X است. هنگامی که پسران مبتلا به DMD وارد دهه دوم زندگی خود می‌شوند، توانایی راه رفتن را از دست می‌دهند و به ویلچر یا صندلی چرخدار وابسته می‌شوند. دستگاه‌ها و ارتزهای کمکی برای ایستادن، یک مولفه ضروری در مدیریت درمانی DMD در نظر گرفته می‌شوند. نظریه‌ها و پژوهش‌های بالینی برآمده از دیگر وضعیت‌های نورولوژیکی، مزایای پیشنهادی استفاده از دستگاه‌های کمکی را برای ایستادن برجسته می‌کنند، اما، تاثیر آن در این جمعیت در حال حاضر نامشخص است. مرور شواهد مربوط به استفاده از دستگاه‌های کمکی و ارتزها برای ایستادن برای آگاهی تمام ذی‌نفعان، از جمله افراد مبتلا به DMD، پزشکان، تصمیم‌گیرندگان و تامین کنندگان منابع مالی، و برای هدایت پژوهش بعدی ضروری است.
بررسی تاثیرات استفاده از دستگاه‌های کمکی و ارتزها برای ایستادن بر اختلالات اسکلتی‌عضلانی (مانند درد، انقباض، پیشرفت اسکولیوز و تراکم استخوان) در پسران و مردان مبتلا به DMD و ثانیا، تعیین تاثیر آنها بر کیفیت زندگی، مشارکت در فعالیت‌ها، و تجربه بیمار (رضایت). ما همچنین هر گونه عوارض جانبی مرتبط را با استفاده از آنها در نظر گرفتیم.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه عصبی‌عضلانی در کاکرین، CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ AMED؛ PsycINFO؛ CINAHL Plus؛ و پایان‌نامه‌ها و تزهای پروکوئست جهانی (ProQuest Dissertations & Theses Global) را تا 5 سپتامبر 2019 جست‌وجو کردیم. ما منابع کارآزمایی‌های شناسایی شده را کنترل کرده، و چکیده‌مقالات مجلات را به صورت دستی جست‌وجو کرده و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها را جست‌وجو کردیم.
ما به دنبال وارد کردن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs؛ randomised controlled trials) و شبه-RCTهای مربوط به هر مدل از دستگاه‌های کمکی برای ایستادن برای استفاده در DMD بودیم. مداخلات کنترل شامل هر گروه مقایسه دیگری بود، از جمله عدم استفاده از دستگاه کمکی برای ایستادن، مدل مختلفی از دستگاه کمکی برای ایستادن، مراقبت‌های معمول، یا یک فرم جایگزین دستگاه کمکی برای تحمل وزن.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی کاکرین استفاده کردیم.
اگر چه ما 13 مطالعه بالقوه مرتبط را شناسایی کردیم، هیچ یک از آنها معیارهای ورود را به این مرور نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.