یازده مطالعه (835 شرکت‌کننده) ورزش را با مراقبت معمول مقایسه کردند. هیچ مطالعه‌ای ورزش را با عدم درمان یا مداخلات غیر-ورزشی مقایسه نکرد. کیفیت شواهد برای میزان پیامد اولیه زمین خوردن، بسیار پائین و برای پیامدهای ثانویه، بسیار پائین تا پائین بود. سطح کیفیت شواهد را به دلیل محدودیت‌های مطالعه (خطر سوگیری (bias))، و موارد عدم دقت ناشی از حجم نمونه کوچک، ناهمگونی، و غیرمستقیم بودن، در سطح پائین آوردیم. تمام مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری کورسازی شرکت‏‌کنندگان و پرسنل، ناشی از عدم توانایی در کورسازی شرکت‏‌کنندگان در یک مداخله ورزشی بودند. خطر سوگیری برای سایر دسته‌ها، عموما پائین یا نامشخص بود.

به‌طور کلی اطلاعات اندکی در مورد پیامدهای مهم مقایسه کننده ورزش با مراقبت‌های معمول وجود داشت.

نرخ زمین خوردن و تعداد افرادی که زمین ‌خوردند: یک مطالعه (223 شرکت‌کننده) زمین خوردن تصادفی را اندازه‌گیری کرد، اما نه میزان سقوط و نه تعداد افرادی را که زمین خوردند، گزارش نکرد؛ هیچ تفاوتی در تعداد زمین خوردن‌ها بین ورزش و مراقبت‌های معمول وجود نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین).

قدرت: 10 مطالعه (813 شرکت‌کننده) پیامدهای قدرت را گزارش کردند. دو تجزیه‌وتحلیل به نفع ورزش در مقایسه با مراقبت معمول رای دادند: قدرت عضلات چهار سر ران (2 مطالعه، 72 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین (MD): 8.99 کیلوگرم، 95% فاصله اطمینان (CI): 1.29 تا 16.70؛ شواهد با کیفیت پائین)، و فشار پا (4 مطالعه، 388 شرکت‌کننده؛ MD؛ 21.1 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 8.47 تا 33.74؛ شواهد با کیفیت پائین). در یک تجزیه‌وتحلیل از آزمون Sit-to-Stand، هیچ تفاوتی بین ورزش و مراقبت‌های معمول دیده نشد (4 مطالعه، 214 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین استاندارد (SMD): 0.45-؛ 95% CI؛ 1.05- تا 0.14؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

انعطاف‌پذیری: یک مطالعه (21 شرکت‌کننده) در مورد انعطاف‌پذیری برای Sit-and-Reach Distance گزارش داد (MD؛ 2.05 سانتی‌متر؛ 95% CI؛ 0.59 تا 3.51؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

تعادل: پنج مطالعه (350 شرکت‌کننده) سه پیامد مختلف تعادل را اندازه‌گیری کردند. دو تجزیه‌وتحلیل ورزش را برتر از مراقبت معمول نشان دادند: تعادل وضعیتی (4 مطالعه، 127 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.44؛ 95% CI؛ 0.88 تا 0.79؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، و Backward Walk Test (2 مطالعه، 280 شرکت‌کننده؛ SMD؛ 0.24-؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.01-؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوتی بین ورزش و مراقبت‌های معمول برای تست Timed Up-and-Go وجود نداشت (1 مطالعه، 15 شرکت‌کننده، MD؛ 0.35- ثانیه؛ 95% CI؛ 1.47- تا 0.77؛ شواهد با کیفیت پائین).

تعداد افرادی که دچار شکستگی ناشی از زمین خوردن شدند: کیفیت شواهد مربوط به ورزش که منجر به کاهش شکستگی‌های مربوط به زمین خوردن شدند، بسیار پائین بود.

عوارض جانبی: یک مطالعه منفرد (223 شرکت‌کننده) به برخی دردهای عضلانی موقتی هنگام آغاز ورزش یا در زمان افزایش در وزن برداشته شده، اشاره کرد. از آنجا که هیچ داده‌ای از وقوع این عوارض گزارش نشد، نمی‌توانیم این متغیر را بیشتر ارزیابی کنیم. هیچ مطالعه‌ای به آسیب اسکلتی-عضلانی اشاره‌ای نداشت. تجزیه‌وتحلیل نشان داد که شواهدی با کیفیت بسیار پائین حاکی از عدم افزایش خستگی با ورزش بود.