سوال مطالعه مروری
ما درمان آنتی‌بیوتیکی همزمان را در شریک‌های جنسی زنان درمان شده برای واژینوز باکتریال (bacterial vaginosis; BV) به منظور بررسی اثربخشی آن در زنان و بی‌خطری آن در مردان ارزیابی کردیم.
پیشینه
عفونت واژینوز باکتریال (bacterial vaginosis; BV) شیوعی بین 10% تا 50% در سطح جهان دارد. BV باعث عدم تعادل فلور نرمال واژینال می‌شود. میکروارگانیسم‌های همراه با BV از فلور نرمال ناحیه تناسلی مردان جدا شده است، وجود این میکروارگانیسم‌ها می‌تواند به عود عفونت پس از درمان آنتی‌بیوتیکی مربوط باشد. بنابراین درمان شریک‌های جنسی می‌تواند مزیت کاهش عود عفونت و احتمالا کاهش بار (burden) بیماری را به همراه داشته باشد.
ویژگی‌های کارآزمایی
محققین کاکرین، منابع علمی موجود را تا 23 جولای 2016 جست‌وجو کردند، آنها هفت کارآزمایی را با 1026 شرکت‌کننده انتخاب کردند. کارآزمایی‌ها شامل زنان غیر-باردار اما فعال به لحاظ جنسی بود، سن این زنان بین 17 و 56 سال بود، آنها یا مجرد بودند یا متاهل و مبتلا به BV علامت‌دار بودند. چهار مطالعه فقط شامل زنانی بود که درگیر یک رابطه تک‌همسری با گرایش به جنس مخالف (monogamous heterosexual) بودند، اطلاعاتی درباره این نوع رابطه در کارآزمایی‌های دیگر وجود نداشت. در شش کارآزمایی از 5- نیتروایمیدازول (nitroimidazoles) و در چهار کارآزمایی از مترونیدازول (metronidazole) و در دو کارآزمایی از تینیدازول (tinidazole) برای درمان شریک جنسی استفاده شده بود؛ فقط در یک مطالعه از لینکوزامید (lincosamide) برای درمان استفاده شده بود. در پنج کارآزمایی آنتی‌بیوتیک در برابر دارونما (placebo) (با 854 شرکت‌کننده) و در دو کارآزمایی آنتی‌بیوتیک با عدم مداخله (172 شرکت‌کننده) مقایسه شده بود. سرمایه‌گذاری در چهار مورد از کارآزمایی‌های وارد شده توسط شرکت‌های دارویی انجام شده بود.
نتایج کلیدی
درمان با آنتی‌بیوتیک در مقایسه با دارونما در شریک‌های جنسی درمان شده برای BV تاثیری بر بهبود بالینی یا علامت‌دار در زنان نداشته است، این نتیجه بدون توجه به دوره زمانی ارزیابی این پیامدها در کارآزمایی‌ها (طی اولین هفته، بین هفته اول و چهارم، یا بعد از هفته چهارم) به دست آمده است. هم‌چنین درمان آنتی‌بیوتیکی در شریک‌های جنسی، ممکن است تاثیری بر عود BV تا 12 هفته بعد از درمان نداشته باشد، با این حال ممکن است فراوانی عوارض جانبی خفیف گزارش شده توسط شریک‌های جنسی، افزایش یابد. درمان شریک‌های جنسی زنان مبتلا به BV در مقایسه با عدم مداخله، ممکن است تاثیری بر کاهش نرخ عود نداشته باشد، هم‌چنین درمان آنتی‌بیوتیکی ممکن است فراوانی بهبود بالینی یا علامت‌دار را بین هفته اول و چهارم یا بعد از هفته چهارم به ترتیب افزایش ندهد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای پیامدهای بهبود بالینی و علامت‌دار بالا بود. کیفیت شواهد برای بررسی عود بسیار پائین بود و دلیل آن برخی محدودیت‌ها درباره خطر سوگیری (bias) و عدم-دقت بود.
شواهد با کیفیت بالا نشان می‌دهند که درمان آنتی‌بیوتیکی برای شریک‌های جنسی زنان مبتلا به BV در مقایسه با دارونما، نرخ بهبود بالینی یا علامت‌دار را طی هفته اول، بین هفته اول و چهارم و بعد از هفته چهارم در زنان افزایش نمی‌دهد. شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهند که درمان آنتی‌بیوتیکی باعث نرخ عود کمتر طی اولین و چهارمین یا بعد از چهارمین هفته از درمان در زنان نمی‌شود، اما فراوانی عوارض جانبی گزارش شده توسط شریک‌های جنسی افزایش می‌یابد. در نهایت در مقایسه با عدم مداخله، درمان آنتی‌بیوتیکی نرخ عود را بعد از هفته چهارم کاهش نمی‌دهد و هم‌چنین فراوانی بهبود بالینی یا علامت‌دار را بین اولین و چهارمین هفته یا بعد از چهارمین هفته از درمان در زنان به ترتیب، افزایش نمی‌دهد.
عفونت واژینوز باکتریال (bacterial vaginosis; BV) شیوعی بین 10% تا 50% در سطح جهان دارد. BV باعث عدم تعادل فلور نرمال واژینال می‌شود. میکروارگانیسم‌های همراه با BV از فلور نرمال ناحیه تناسلی مردان جدا شده است، وجود این میکروارگانیسم‌ها می‌تواند به عود BV پس از درمان آنتی‌بیوتیکی مربوط باشد. بنابراین درمان شریک‌های جنسی می‌تواند عود عفونت و احتمالا بار (burden) بیماری را کاهش دهد.
ارزیابی درمان آنتی‌بیوتیکی همزمان در شریک‌های جنسی زنان درمان شده برای BV به منظور بررسی اثربخشی آن در زنان و بی‌خطری آن در مردان.
ما این پایگاه‌ها را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های منتقله از راه جنسی در کاکرین (Cochrane Sexually Transmitted Infections Group Specialized Register)؛ (23 جولای 2016)، CENTRAL؛ (از 1991 تا 23 جولای 2016)، MEDLINE (از 1946 تا 23 جولای 2016)، Embase (از 1974 تا 23 جولای 2016)، LILACS (از 1982تا 23 جولای 2016)، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO)؛ (23 جولای 2016)، ClinicalTrials.gov (از 23 جولای 2016) و ™Web of Science (از 2001 تا 23 جولای 2016). هم‌چنین خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را به صورت دستی جست‌وجو کردیم و با نویسنگان کارآزمایی تماس گرفتیم و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را مرور کردیم.
معیار انتخاب ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) بود که در آنها استفاده همزمان هر نوع درمان آنتی‌بیوتیکی با دارونما (placebo)، هر نوع مداخله دیگر یا عدم مداخله در شریک‌های جنسی زنان درمان شده برای BV مقایسه شده بود.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود به این مرور ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را در مطالعات وارد شده بررسی کردند. هر نوع اختلاف را از طریق مشاوره حل‌و‌فصل کردیم. با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) به ارزیابی کیفیت شواهد پرداختیم.
هفت RCT (با 1026 شرکت‌کننده) معیارهای ورود به این مرور را داشتند، چهار مورد از این کارآزمایی‌ها توسط صنعت داروسازی سرمایه‌گذاری شده بود. در پنج کارآزمایی (854 شرکت‌کننده) هر نوع درمان آنتی‌بیوتیکی شریک‌های جنسی با دارونما مقایسه شده بود. بر اساس شواهد با کیفیت بالا، درمان آنتی‌بیوتیکی نرخ بهبود بالینی یا علامت‌دار را در زنان طی هفته اول (به ترتیب: خطر نسبی (RR): 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.03؛ 712 شرکت‌کننده؛ چهار مطالعه؛ RR: 1.06؛ 95% CI؛ 1.12 تا 1.00؛ 577 بیمار؛ سه مطالعه)، هم‌چنین بین هفته اول و چهارم (به ترتیب: RR: 1.02؛ 95% CI؛ 1.11 تا 0.94؛ 590 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ RR: 0.93؛ 95% CI؛ 1.03 تا 0.84؛ 444 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه) یا بعد از هفته چهارم (به ترتیب: RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.07؛ 572 شرکت‌کننده؛ چهار مطالعه؛ RR: 1.03؛ 95% CI؛ 1.17 تا 0.90؛ 296 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه) افزایش نمی‌دهد. درمان آنتی‌بیوتیکی طی اولین و چهارمین هفته (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.68 تا 2.43؛ 218 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) یا بعد از چهارمین هفته از درمان (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 1.52 تا 0.67؛ 372 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) در زنان باعث عود کمتر نمی‌شود، با این حال فراوانی عوارض جانبی (اغلب نشانه‌های گوارشی) گزارش شده به وسیله شریک‌های جنسی را افزایش می‌دهد (RR: 2.55؛ 95% CI؛ 1.55 تا 4.18؛ 477 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین).
در دو مطالعه (172 شرکت‌کننده) هر نوع درمان آنتی‌بیوتیکی برای شریک‌های جنسی با عدم مداخله مقایسه شده بود. وقتی که ما درمان آنتی‌بیوتیکی را با عدم مداخله مقایسه کردیم، تاثیرات درمان آنتی‌بیوتیکی بر نرخ عود بعد از چهارمین هفته (RR: 1.71؛ 95% CI؛ 4.55 تا 0.65؛ 51 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه)، بهبود بالینی بین هفته اول و چهارم (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.25؛ 152 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه) و بهبود علامت‌دار بعد از چهارمین هفته (RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.39 تا 1.11؛ 70 شرکت‌کننده؛ یک مطالعه) غیر-دقیق بود و تفاوتی میان گروه‌ها وجود نداشت. کیفیت شواهد را به سطح پائین یا بسیار پائین کاهش دادیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.