فشار خون بالا، خطر سکته مغزی و حملات قلبی را افزایش می‌دهد. در افراد با بالا بودن متوسط فشار خون، داروهایی که فشار خون را پائین می‌آورند، میزان بروز سکته مغزی و حملات قلبی را کاهش می‌دهند. مشخص نیست که داروهای پائین آورنده فشار خون مرگ‌ومیر ناگهانی را کاهش می‌دهند یا خیر (مرگ‌ومیر ناگهانی: مرگ با علل ناشناخته طی مدت یک ساعت از شروع نشانه‌های حاد یا طی مدت 24 ساعت از مشاهده بیمار زنده و بدون نشانه). ما 15 کارآزمایی شامل 39,908 نفر را یافتیم که به بررسی اینکه داروهای پائین آورنده فشار خون مرگ‌ومیر ناگهانی را کاهش می‌دهند یا خیر، پرداخته‌اند. این مرور برای نشان دادن اینکه داروهای پائین آورنده فشار خون حملات قلبی را کاهش می‌دهند یا خیر، شواهد با کیفیت متوسطی را ارائه کرد اما به نظر نمی‌رسد که مرگ‌ومیر ناگهانی قلبی را کاهش دهد. این امر به این موضوع اشاره دارد که مرگ‌ومیر ناگهانی قلبی نمی‌تواند در ابتدا ناشی از حملات قلبی باشد. پژوهش مداوم برای تعیین علل مرگ‌ومیر قلبی ناگهانی مورد نیاز است.
اگرچه داروهای آنتی‌هیپرتانسیو بروز انفارکتوس میوکارد کشنده و غیر-کشنده را کاهش می‌دهند، به نظر نمی‌رسد بروز مرگ‌ومیر ناگهانی را نیز کاهش دهند. این امر اشاره می‌کند که مرگ‌ومیر ناگهانی قلبی نمی‌تواند ناشی از انفارکتوس میوکارد حاد باشد. پژوهش مداوم برای تعیین علل مرگ‌ومیر ناگهانی قلبی مورد نیاز است.
فشار خون بالا به دلیل خطرات مربوط به سکته مغزی و حوادث قلبی‌عروقی یک مشکل مهم سلامت عمومی محسوب می‌شود. داروهای آنتی‌هیپرتانسیو، با این باور که پائین آوردن فشار خون از حوادث قلبی مانند انفارکتوس میوکارد و مرگ‌ومیر ناگهانی پیشگیری خواهند کرد، اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند (مرگ‌ومیر ناگهانی مرگ با علت ناشناخته طی مدت یک ساعت از شروع نشانه‌های حاد یا طی 24 ساعت از مشاهده بیمار زنده و بدون نشانه).
ارزیابی تاثیرات دارودرمانی آنتی‌هیپرتانسیو در پیشگیری از مرگ‌ومیر ناگهانی، انفارکتوس میوکارد غیر-کشنده و انفارکتوس میوکارد کشنده میان افراد هیپرتانسیو.
پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین (Cochrane Hypertension Specialised Register) (همه سال‌ها تا ژانویه 2016)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ از طریق پایگاه ثبت مطالعات آنلاین کاکرین (شماره 1؛ 2016)؛ Ovid MEDLINE (از 1946 تا ژانویه 2016)؛ Ovid EMBASE (از 1980 تا ژانویه 2016) و ClinicalTrials.gov (همه سال‌ها تا ژانویه 2016) را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که درمان‌های دارویی آنتی‌هیپرتانسیو را برای درمان هیپرتانسیون ارزیابی می‌کردند، هیپرتانسیون، در جایی که امکان‌پذیر بود، به صورت فشار خون سیستولیک خط پایه در زمان استراحت حداقل 140 میلی‌لیتر جیوه و/یا فشار خون دیاستولیک در زمان استراحت حداقل 90 میلی لیتر جیوه تعریف شد. مقایسه‌ها شامل یک یا تعداد زیادی از داروهای آنتی‌هیپرتانسیو در برابر دارونما (placebo) یا در برابر عدم درمان می‌شد.
نویسندگان این مرور به طور جداگانه داده‌ها را استخراج کردند. پیامدهای ارزیابی شده شامل مرگ‌ومیر ناگهانی، انفارکتوس میوکارد کشنده و غیر-کشنده و تغییر در فشار خون بودند.
ما 15 کارآزمایی (با 39908 شرکت‌کننده) را وارد مرور کردیم که دارودرمانی آنتی‌هیپرتانسیو را برای یک دوره میانگین پیگیری 4.2 ساله ارزیابی می‌کردند. این مرور شواهدی با کیفیت متوسط برای نشان دادن اینکه داروهای آنتی‌هیپرتانسیو مرگ‌ومیر ناگهانی را کاهش نمی‌دهند، ارائه کردند (خطر نسبی (RR): 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.15)، اما هم انفارکتوس میوکارد غیر-کشنده (RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.74، 0.98؛ کاهش خطر مطلق (ARR): %0.3 در طول 4.2 سال) و هم انفارکتوس میوکارد کشنده (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.90؛ ARR: %0.3 در یک دوره 4.2 سال) را کاهش دادند. ترک مطالعه به علت بروز عوارض جانبی در گروه تحت درمان دارویی 12.8% در مقایسه با گروه عدم درمان 6.2% افزایش یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.