هدف این مرور کاکرین بررسی نحوه ارتباط والدین درباره واکسیناسیون برای کودکان زیر شش سال بود. ما به جست‌وجو و تجزیه‌وتحلیل مطالعات کیفی پرداختیم که می‌توانستند به این سوال پاسخ دهند.

پژوهش‌های کیفی به بررسی چگونگی شناخت و تجربه افراد از جهان اطراف آنها می‌پردازد. این مرور از پژوهش‌های کیفی، مکمل‌ دیگر مرورهای کاکرین است که تاثیر استراتژی‌های ارتباطی مختلف را بر دانش، نگرش و رفتار والدین در مورد واکسیناسیون دوران کودکی ارزیابی می‌کند.

پیام‌های کلیدی

ما کاملا مطمئن به شواهدی هستیم که با توجه به آنها دریافتیم والدین اطلاعات دقیق، به موقع و متعادل را می‌خواهند اما اغلب این اطلاعات را در اختیار ندارند. میزان اطلاعاتی را که والدین می‌خواهند و به نظر می‌رسد منابع مورد اعتمادشان به پذیرش واکسیناسیون مربوط می‌شود؛ هر چند، اعتماد ما به این آخرین یافته پائین تا متوسط است.

ما چه چیزی را در این مرور مطالعه کردیم؟

این مداخله یک راه موثر برای پیشگیری از وقوع بیماری‌های جدی دوران کودکی است. با این حال، بسیاری از کودکان همه واکسیناسیون توصیه شده را دریافت نمی‌کنند. ممکن است دلایل مختلفی برای این امر وجود داشته باشد. بعضی از والدین به این واکسن دسترسی ندارند، مثلا به دلیل خدمات ضعیف بخش سلامت، فاصله از خانه تا مرکز بهداشت یا کمبود پول. بعضی والدین به خود واکسن یا کارکنان بخش مراقبت سلامت که آن را ارائه می‌دهند اعتماد ندارند، در حالی که دیگران نیازی به واکسیناسیون فرزندان خود نمی‌بینند. والدین ممکن است ندانند که واکسیناسیون چگونه کار می‌کند یا در مورد بیماری‌هایی که از آنها پیشگیری می‌کنند، اطلاعاتی نداشته باشند. هم‌چنین ممکن است اطلاعاتی دریافت کنند که گمراه کننده یا نادرست است.

برای مقابله با برخی از این مسائل، دولت‌ها و سازمان‌های بخش سلامت اغلب سعی می‌کنند با والدین درباره واکسیناسیون دوران کودکی ارتباط برقرار کنند. این ارتباطات می‌تواند در مراکز مراقبت سلامت، در خانه یا در سطح جامعه انجام شود. ارتباطات می‌تواند دو طرفه باشد، مثلا بحث‌های رو-در-رو بین والدین و ارائه‌دهندگان بخش مراقبت سلامت صورت گیرد. هم‌چنین ارتباطات می‌تواند یک طرفه و شامل اطلاعاتی از طریق پیام‌های متنی، پوسترها، جزوات، یا برنامه‌های رادیو و تلویزیون باشد. برخی از انواع ارتباطات اجازه می‌دهد تا والدین به طور فعال درباره واکسن، مزایا و آسیب‌های آن و بیماری که پیشگیری از آنها را هدف قرار می‌دهد، بحث کنند. سایر انواع ارتباطات به سادگی اطلاعات را در مورد این مسائل یا در مورد زمان و مکان ارائه واکسن فراهم می‌کنند. افرادی که در برنامه‌های واکسیناسیون دخالت دارند باید بدانند که چگونه والدین انواع مختلفی از ارتباطات را در مورد آن تجربه می‌کنند و چگونه این موضوع، تصمیمات برای انجام آن در فرزندانشان را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

یافته‌های اصلی این مرور چه هستند؟

ما 38 مطالعه را در مرور خود وارد کردیم. اکثر مطالعات در کشورهای با سطح درآمد بالا و با هدف بررسی درک مادران از ارتباط واکسن انجام شده بودند. برخی از مطالعات هم‌چنین شامل دیدگاه پدران، مادربزرگ‌ها و سایر مراقبان بود.

به‌طور کلی، والدین اطلاعات بیش‌تری از آنچه دریافت کردند، می‌خواستند (اطمینان بالا). برای برخی از والدین کمبود اطلاعات منجر به نگرانی و پشیمانی در مورد تصمیم واکسیناسیون شد (اطمینان متوسط).

والدین اطلاعات متعادلی را در مورد مزایا و خطرات واکسیناسیون (اطمینان بالا) می‌خواستند که به شیوه‌ای واضح و ساده (اطمینان متوسط) و متناسب با وضعیت آنها (اطمینان پائین) ارائه شده باشد. والدین خواستار اطلاعات مربوط به این مداخله در خارج از خدمات بخش سلامت بودند (اطمینان پائین). آنها این اطلاعات را در زمان مناسب و پیش از زمان مداخله می‌خواستند و نه در زمانی که واکسیناسیون فرزندشان انجام شده بود (اطمینان متوسط).

والدین کارکنان خدمات بخش سلامت را به عنوان یک منبع مهم اطلاعات شناختند و انتظارات خاصی از تعامل با آنها داشتند (اطمینان بالا). ارتباطات ضعیف و روابط منفی با کارکنان بخش سلامت گاهی اوقات بر تصمیمات واکسیناسیون تاثیر می‌گذارد (اطمینان متوسط).

والدین به طور کلی متوجه شدند که شناخت منبع معتبر اطلاعاتی در مورد آن مشکل است و یافتن اطلاعاتی که احساس کنند بدون سوگیری و متعادل است، چالش‌برانگیز خواهد شد (اطمینان بالا).

به نظر می‌رسید میزان اطلاعاتی که والدین می‌خواستند و منابعی که احساس می‌کردند قابل اعتماد هستند، با پذیرش مداخله ارتباط دارد و والدینی که تردید بیشتری داشتند، اطلاعات بیش‌تری را می‌خواستند (اطمینان متوسط تا بالا).

این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟

مطالعاتی که تا پیش از 30 آگوست 2016 منتشر شده بود را جست‌وجو کردیم.