درد نوروپاتیک (neuropathic pain)، دردی است که در نتیجه آسیب به اعصاب ایجاد می‌شود. این وضعیت با پیام‌های دردی که در طول اعصاب سالم از بافت آسیب‌‌دیده (برای مثال، افتادن، یا بریدگی یا زانوی آرتریتی) منتقل می‌شوند، متفاوت است. درد نوروپاتیک با داروهای مختلفی که برای درد ناشی از بافت آسیب‌‌دیده مورد استفاده قرار می‌گیرند، درمان می‌شود. داروهایی مانند پاراستامول (paracetamol) یا ایبوپروفن (ibuprofen) معمولا برای تسکین درد نوروپاتیک موثر نیستند، در حالی که داروهایی که گاهی اوقات برای درمان افسردگی یا صرع تجویز می‌شوند ممکن است در برخی از افراد مبتلا به درد نوروپاتیک بسیار اثربخش باشند.
میلناسیپران یک داروی ضد-افسردگی است، و تجویز این دسته از داروها به‌طور گسترده‌ای برای درمان درد نوروپاتیک توصیه می‌شود؛ میلناسیپران نیز ممکن است در این شرایط دردناک مفید باشد.
این مطالعه، به‌روزرسانی مروری بر میلناسیپران برای مدیریت بالینی درد نوروپاتیک و فیبرومیالژی است، که برای اولین‌بار در سال 2012 منتشر شد. این مطالعه به گونه‌ای تقسیم شده که این مرور فقط به درد نوروپاتیک پرداخته و یک مرور جداگانه به فیبرومیالژی می‌پردازد.
در فوریه 2015، جست‌وجوهایی را برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی انجام دادیم که در آنها از میلناسیپران برای درمان درد نوروپاتیک در بزرگسالان استفاده شد.
فقط یک مطالعه کوچک و تکی را با حضور 40 شرکت‌کننده یافتیم که مبتلا به کمردرد مزمن با یک جزء نوروپاتیک بودند. میلناسیپران از نظر درد یا عوارض جانبی تفاوتی با دارونما نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
هیچ شواهدی برای حمایت از استفاده از میلناسیپران در درمان شرایط درد نوروپاتیک وجود نداشت.
هیچ شواهدی برای حمایت از استفاده از میلناسیپران برای درمان شرایط درد نوروپاتیک وجود نداشت.
میلناسیپران (milnacipran) یک مهارکننده بازجذب سروتونین- نوراپی‌نفرین (serotonin–norepinephrine reuptake inhibitor; SNRI) است که گاهی برای درمان درد نوروپاتیک مزمن و فیبرومیالژی تجویز می‌شود. این یک به‌روزرسانی از مرور قبلی میلناسیپران برای مدیریت درمانی درد نوروپاتیک و فیبرومیالژی در بزرگسالان است که ابتدا در کتابخانه کاکرین شماره 3، 2012 منتشر شد. آن مطالعه را به گونه‌ای تقسیم کردیم که این مرور فقط به درد نوروپاتیک، و یک مرور جداگانه به فیبرومیالژی می‌پردازند.
ارزیابی اثربخشی ضد-دردی و عوارض جانبی مرتبط با میلناسیپران در مدیریت بالینی درد نوروپاتیک مزمن در بزرگسالان.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE، و EMBASE را تا 23 فوریه 2015، همراه با فهرست منابع مقالات و مرورهای بازیابی‌شده جست‌وجو کردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور را با طول دوره هشت هفته یا بیشتر وارد کردیم، که میلناسیپران را با دارونما (placebo) یا درمان فعال دیگری در درمان درد نوروپاتیک مزمن مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را جست‌وجو کرده، داده‌های مربوط به اثربخشی و عوارض جانبی را استخراج کرده، و مسائل مربوط به کیفیت مطالعه را ارزیابی کردند. هیچ گونه تجزیهوتحلیل تجمعی را انجام ندادیم.
یک مطالعه تکی را با حضور 40 شرکت‌کننده مبتلا به کمردرد مزمن با یک جزء نوروپاتیک وارد کردیم. هیچ تفاوتی در نمرات درد بین میلناسیپران با دوز 100 میلی‌گرم تا 200 میلی‌گرم در روز یا دارونما پس از شش هفته یافت نشد (شواهد با کیفیت بسیار پائین). نرخ عوارض جانبی بین دو گروه درمانی مشابه بود، داده‌های بسیار کمی برای نتیجه‌گیری (شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.