تعداد 15 مطالعه را شامل 1285 شرکت‌کننده (1264 تکمیل کننده با میانگین سنی 18 تا 46 سال) مبتلا به اسکیزوفرنی مقاوم به درمان، وارد کردیم. به دلیل مسائل مربوط به کورسازی (blinding) شرکت‌کنندگان و پرسنل، اکثر مطالعات (14/15؛ 93.3%) را در معرض خطر بالای سوگیری ارزیابی کردیم. پیامدهای اصلی مورد نظر عبارت بودند از: (الف) پاسخ به درمان که از نظر بالینی مهم باشد؛ (ب) تغییر در عملکرد شناختی که از نظر بالینی مهم باشد؛ (ج) خروج زودهنگام از مطالعه؛ (د) تغییر در وضعیت روانی عمومی که از نظر بالینی مهم باشد؛ (ه) تغییر مهم بالینی در عملکرد کلی؛ (و) تعداد موارد بستری شده در بیمارستان؛ و (ز) مرگ‌ومیر. هیچ یک از کارآزمایی‌ها داده‌ای را در مورد مرگ‌ومیر گزارش نکردند.

کارآزمایی‌های وارد شده داده‌های قابل استفاده را برای چهار مقایسه گزارش کردند: ECT به علاوه مراقبت استاندارد در مقایسه با ECT ساختگی افزوده شده به مراقبت استاندارد؛ ECT به علاوه مراقبت استاندارد در مقایسه با داروهای آنتی‌سایکوتیک افزوده شده به مراقبت استاندارد؛ ECT به علاوه مراقبت استاندارد در مقایسه با مراقبت استاندارد؛ و ECT به تنهایی در مقایسه با آنتی‌سایکوتیک به تنهایی.

برای مقایسه ECT به علاوه مراقبت استاندارد در برابر ECT ساختگی به علاوه مراقبت استاندارد، فقط میانگین نمرات BPRS نقطه پایانی (endpoint) (مقیاس رتبه‌بندی خلاصه روان‌پزشکی (Brief Psychiatric Rating Scale)) از یک مطالعه برای وضعیت روانی موجود بود؛ تفاوت بارزی بین گروه‌ها مشاهده نشد (کوتاه‌‌مدت؛ MD: 3.60؛ 95% CI؛ 3.69- تا 10.89؛ 25 شرکت‌کننده، 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین ). یک مطالعه داده‌هایی را برای استفاده از خدمات گزارش کرد، که در قالب تعداد موارد پذیرش مجدد اندازه‌گیری شد؛ تفاوت بارزی به نفع گروه ECT وجود داشت (کوتاه‌‌مدت؛ RR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.85؛ 25 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین ).

هنگامی که ECT به علاوه مراقبت استاندارد با آنتی‌سایکوتیک‌ها (کلوزاپین (clozapine)) به همراه مراقبت استاندارد مقایسه شد، داده‌های یک مطالعه تفاوت بارزی را برای پاسخ به درمان نشان ندادند که از نظر بالینی مهم باشد (میان‌مدت؛ RR: 1.23؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.58؛ 162 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین ). داده‌های تغییر در وضعیت روانی بیمار که از نظر بالینی مهم باشد، در دسترس نبودند، اما میانگین نمرات BPRS نقطه پایانی گزارش شدند. یک تاثیر مثبت برای گروه ECT یافت شد (BPRS کوتاه‌‌مدت؛ MD: -5.20؛ 95% CI؛ 7.93- تا 2.47-؛ 162 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین ).

هنگامی که ECT به علاوه مراقبت استاندارد با مراقبت استاندارد مقایسه شد، شرکت‌کنندگان بیشتری در گروه ECT پاسخ بالینی مهمی را نشان دادند (میان‌مدت؛ RR: 2.06؛ 95% CI؛ 1.75 تا 2.42؛ 819 شرکت‌کننده؛ 9 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط ). داده‌های مربوط به تغییرات در عملکرد شناختی که از نظر بالینی مهم باشند در دسترس قرار نداشتند، اما داده‌هایی برای زوال حافظه گزارش شد. نتایج نشان دادند که افزودن ECT به مراقبت استاندارد ممکن است خطر زوال حافظه را افزایش دهد (کوتاه‌‌مدت؛ RR: 27.00؛ 95% CI؛ 1.67 تا 437.68؛ 72 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین ). هیچ تفاوت بارزی بین گروه‌ها در رضایت و قابلیت پذیرش درمان وجود نداشت، که در قالب ترک زودهنگام مطالعه اندازه‌گیری شد (میان‌مدت؛ RR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.38 تا 3.63؛ 354 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین ). فقط میانگین نمرات مقیاس نقطه پایانی برای وضعیت روانی (BPRS) و عملکرد عمومی (Global Assessment of Functioning) در دسترس قرار داشتند. تفاوت‌های بارزی در نمرات وجود داشت، که به نفع گروه ECT برای وضعیت روانی (میان‌مدت؛ MD: -11.18؛ 95% CI؛ 12.61- تا 9.76-؛ 345 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین ) و عملکرد کلی (میان‌مدت؛ MD: 10.66؛ 95% CI؛ 6.98 تا 14.34؛ 97 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین ) گزارش شدند.

برای مقایسه ECT به تنهایی در برابر آنتی‌سایکوتیک‌ها (فلوپنتیکسول (flupenthixol)) به تنهایی، فقط میانگین نمرات مقیاس نقطه پایانی برای وضعیت روانی و عملکرد عمومی در دسترس بودند. نمرات وضعیت ذهنی بین گروه‌ها مشابه بود (BPRS میان‌مدت؛ MD: -0.93؛ 95% CI؛ 6.95- تا 5.09؛ 30 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین )؛ نمرات عملکرد کلی نیز بین گروه‌ها مشابه بودند (Global Assessment of Functioning در میان‌مدت؛ MD: -0.66؛ 95% CI؛ 3.60- تا 2.28؛ 30 شرکت‌کننده، 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین ).