سوال مطالعه مروری: آیا اپی‌نفرین مدت زمان اکسیژن‌درمانی و نیاز به حمایت تنفسی را در نوزادان مبتلا به تاکی‌پنه گذرا (transient tachypnea) کاهش می‌دهد؟
پیشینه: تاکی‌پنه گذرای (تنفس غیر-طبیعی سریع) نوزادی با نرخ تنفس بالا (بیش از 60 تنفس در دقیقه) و علائمی از دیسترس تنفسی (اشکال در تنفس) مشخص شده است؛ معمولا درون دو ساعت اول زندگی در نوزادان متولد شده در سن بارداری 34 هفته یا پس از آن دیده می‌شود. اگر چه تاکی‌پنه گذرای نوزادی معمولا بدون درمان بهبود می‌یابد، با سندرم خس‌خس سینه در اواخر دوران کودکی مرتبط است. ایده زیربنایی استفاده از اپی‌نفرین برای درمان آن بر اساس مطالعاتی است که نشان می‌دهد داروهایی به نام بتا-آگونیست مانند اپی‌نفرین (epinephrine)، می‌توانند نرخ خروج مایع آلوئول از درون حفره‌های کوچک ریه‌ها را سرعت ببخشند. این مرور، شواهد موجود درباره اثربخشی اپی‌نفرین در مدیریت تاکی‌پنه گذرای نوزادی را منتقدانه تجزیه‌وتحلیل و گزارش کرد.
ویژگی‌های مطالعه: در جست‌وجوی کامل منابع علمی پزشکی تا مارچ 2016، ما یک کارآزمایی را با 20 نوزاد برای مقایسه اپی‌نفرین با دارونما (placebo) شناسایی و وارد کردیم.
نتایج: اپی‌نفرین، طول مدت اکسیژن‌درمانی، نیاز به حمایت تنفسی یا سایر اندازه‌گیری‌های مرتبط در نوزادان مبتلا به تاکی‌پنه گذرا را کاهش نداد.
نتیجه‌گیری‌ها: با توجه به تعداد کم نوزادان وارد شده در یک کارآزمایی وارد شده، این مرور مزیت یا تاثیر زیان‌آوری از اپی‌نفرین نیافت و پاسخ قطعی به سوال مرور ارائه نکرد.
در حال حاضر شواهد کافی برای تعیین اثربخشی و ایمنی اپی‌نفرین در مدیریت تاکی‌پنه گذرای نوزادی وجود ندارد.
تاکی‌پنه گذرای نوزادی (transient tachypnea of the newborn) با تاکی‌پنه و علائمی از دیسترس تنفسی (respiratory distress) تشخیص داده می‌شود. تاکی‌پنه گذرا معمولا درون دو ساعت نخست زندگی در نوزادان ترم و پره‌ترم دیرهنگام دیده می‌شود. اگرچه این بیماری معمولا یک بیماری خود محدود شونده است، با سندرم خس‌خس سینه در اواخر دوران کودکی مرتبط است. دلیل استفاده از اپی‌نفرین (epinephrine) (آدرنالین) برای تاکی‌پنه گذرای نوزادی بر اساس مطالعاتی است که نشان می‌دهد بتا-آگونیست (β-agonists) می‌تواند نرخ خروج مایع آلوئولی (alveolar fluid) را سرعت ببخشد.
ارزیابی اینکه اپی‌نفرین نسبت به دارونما (placebo)، عدم درمان یا داروهای دیگر (به استثنای سالبوتامول (salbutamol)) در درمان تاکی‌پنه گذرای نوزادی در نوزادان متولد شده با سن بارداری 34 هفته یا بیشتر موثر و ایمن است یا خیر.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL,شماره 3؛ 2016)؛ MEDLINE (از 1996 تا مارچ 2016)؛ EMBASE (از 1980 تا مارچ 2016) و CINAHL (از 1982 تا مارچ 2016) را جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم. خلاصه‌های کنگره‌های اصلی در این زمینه را (انجمن علمی پری‌ناتال استرالیا و نیوزیلند و جوامع دانشگاهی مربوط به امراض کودکان (Perinatal Society of Australia and New Zealand and Pediatric Academic Societies)) از سال 2000 تا 2015 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های خوشه‌ای برای مقایسه اپی‌نفرین در برابر دارونما یا عدم درمان یا داروهای دیگر تجویز شده برای نوزادان متولد شده در سن بارداری 34 هفته یا سه روز بیشتر و کمتر از این سن مبتلا به تاکی‌پنه گذرای نوزادی.
برای کارآزمایی‌های وارد شده، دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج (به عنوان مثال تعداد شرکت‌کنندگان، وزن هنگام تولد، سن بارداری، مدت زمان اکسیژن‌درمانی (ساعت)، نیاز به فشار مثبت مداوم راه هوایی و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی، مدت زمان ونتیلاسیون مکانیکی و غیره) و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند (به عنوان مثال کیفیت تصادفی‌سازی، کورسازی، پیگیری کامل). پیامدهای اولیه در این مرور مدت زمان اکسیژن‌درمانی (ساعت)، نیاز به فشار مثبت مداوم راه هوایی و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی در نظر گرفته شد.
یک کارآزمایی که در آن 20 نوزاد وارد شد، معیارهای ورود به مرور را داشت. نویسندگان این مطالعه سه دوز نبولایزر 2.25% اپی‌نفرین راسمیک (racemic) یا دارونما را تجویز کردند. ما هیچ تفاوتی بین دو گروه در طول مدت مکمل اکسیژن‌درمانی (تفاوت میانگین (MD): 6.60-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 54.80- تا 41.60 ساعت) و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی (خطر نسبی (RR): 0.67؛ 95% CI؛ 0.08 تا 5.88؛ تفاوت خطر (RD): 0.07-؛ 95% CI؛ 0.46- تا 0.32) نیافتیم. میان پیامدهای ثانویه، تفاوتی از نظر شروع تغذیه دهانی نیافتیم. کیفیت شواهد با توجه به عدم-دقت تخمین، محدود بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.