سوالات مطالعه مروری
مزایای انجام ورزش پیش از جراحی برای سرطان ریه چیست و ورزش در این زمان تا چه اندازه بی‌خطر است؟
پیشینه
انجام جراحی ریه برای سرطان سلول غیر-کوچک ریه (non-small cell lung cancer o) فرصتی را برای درمان افراد فراهم می‌کند؛ اگرچه این جراحی با خطر بروز عوارض مرتبط است. انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی، از طریق بهبود تناسب اندام، ممکن است خطر عوارض ریوی را کاهش داده و پیامدهای دیگر را بهبود بخشند، مانند تعداد روزهایی که افراد به تخلیه قفسه سینه نیاز دارند (لوله پلاستیکی وارد شده در قفسه سینه برای تخلیه مایع یا هوایی که ممکن است پس از جراحی در ریه جمع شود)، و طول مدت بستری در بیمارستان. در نسخه 2017 این مرور، متوجه شدیم که انجام تمرینات ورزشی با کاهش خطر ابتلا به عوارض ریوی پس از جراحی، زمان کوتاه‌تر نیاز افراد به تخلیه قفسه سینه، بستری کوتاه-مدت‌تر در بیمارستان، و بهبود تناسب اندام و عملکرد ریه پیش از جراحی مرتبط است. با این حال، کیفیت شواهد در سطح پائین بود.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا نوامبر 2021 به‌روز است. این مرور شامل داده‌های 636 نفر در 10 مطالعه بود.
نتایج کلیدی
انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی در افراد مبتلا به سرطان ریه منجر به کاهش زیادی (55%) در خطر ابتلا به عارضه ریوی پس از جراحی در مقایسه با افرادی می‌شود که پیش از جراحی ورزش نمی‌کنند. هیچ موردی از بروز عوارض جانبی در طول ورزش گزارش نشد. انجام ورزش پیش از جراحی احتمالا بی‌خطر است. هم‌چنین احتمالا طول مدت بستری پس از جراحی را کاهش داده (حدود دو روز) و سطح آمادگی جسمانی را پس از اتمام برنامه ورزشی افزایش می‌دهد. شواهد در مورد تاثیرات درمان بر زمان تخلیه قفسه سینه بسیار نامطمئن است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد در کل، از بسیار پائین تا بالا متغیر بود، مهم‌ترین دلایل آن محدودیت در روش‌های انجام مطالعات، کم بودن تعداد شرکت‌کنندگان در مطالعات وارد شده و تنوع در نتایج مطالعات بود.
انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی منجر به کاهش زیادی در خطر ایجاد عوارض ریوی پس از جراحی در مقایسه با عدم انجام ورزش پیش از جراحی برای افراد مبتلا به NSCLC می‌شود. هم‌چنین ممکن است طول مدت بستری را پس از جراحی کاهش داده و ظرفیت ورزش و عملکرد ریه را در افراد مبتلا به NSCLC که تحت رزکسیون ریه قرار می‌گیرند، بهبود بخشد. بنابراین به دلیل وجود خطر سوگیری (bias)، یافته‌های این مرور باید با احتیاط تفسیر شوند. انجام پژوهش‌هایی که به بررسی هزینه-اثربخشی و پیامدهای طولانی-مدت مرتبط با انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی در NSCLC بپردازند، ضروری است.
رزکسیون از طریق جراحی برای سرطان سلول غیر-کوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC) در مراحل اولیه بهترین شانس را برای درمان ارائه می‌دهد، اما با خطر عوارض ریوی پس از جراحی همراه است. مشخص نیست که انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی، و بهبود بالقوه ظرفیت ورزش می‌تواند پیامدهای پس از جراحی را بهبود بخشد یا خیر. این مرور، مرور سیستماتیک اولیه سال 2017 ما را به‌روز می‌کند.
1. ارزیابی مزایا و آسیب ناشی از انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی بر پیامدهای پس از جراحی، مثل خطر ایجاد عوارض ریوی پس از جراحی و طول مدت استفاده از کاتتر بین-دنده‌ای (intercostal) پس از جراحی در بزرگسالانی که قرار بود به علت ابتلا به NSCLC تحت جراحی رزکسیون ریوی قرار گیرند.
2. تعیین تاثیر انجام تمرینات ورزشی بر طول مدت بستری در بیمارستان (و هزینه‌های مربوط به بستری پس از جراحی)، خستگی، تنگی نفس، ظرفیت تمرین ورزشی، عملکرد ریه و مورتالیتی پس از جراحی.
از روش‌های استاندارد و جامع جست‌وجوی کاکرین استفاده کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو از 28 نوامبر 2016 تا 23 نوامبر 2021 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که در آنها شرکت‌کنندگان مطالعه را که کاندید عمل رزکسیون به علت ابتلا به NSCLC بودند در یکی از گروه‌های انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی یا عدم انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی قرار دادند.
از روش‌های استاندارد کاکرین بهره بردیم. پیامدهای اولیه عبارت بودند از 1. خطر ایجاد یک عارضه ریوی پس از جراحی؛ 2. مدت زمان استفاده از کاتتر بین-دنده‌ای پس از جراحی؛ و 3. بی‌خطری (safety) انجام مداخله. پیامدهای ثانویه نیز عبارت بودند از 1. طول مدت بستری پس از جراحی؛ 2. خستگی پس از مداخله؛ 3. تنگی نفس پس از مداخله؛ 4. ظرفیت تمرینات ورزشی پس از مداخله و پس از جراحی؛ 5. عملکرد ریه پس از مداخله؛ و 6. مورتالیتی پس از جراحی. برای ارزیابی قطعیت شواهد برای هر پیامد، از روش درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) استفاده کردیم.
همراه با پنج RCT موجود در نسخه اصلی، پنج RCT بیشتر را شناسایی کردیم که در نتیجه مجموع آنها به 10 RCT شامل 636 شرکت‌کننده رسید. انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی منجر به کاهش زیادی در خطر ایجاد عوارض ریوی پس از جراحی در مقایسه با عدم انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی می‌شود (خطر نسبی (RR): 0.45؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.61؛ I2 = 0%؛ 9 مطالعه، 573 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). شواهد در مورد تاثیر آن بر مدت استفاده از کاتتر بین-دنده‌ای پس از جراحی بسیار نامطمئن است (MD؛ 2.07- روز؛ 95% CI؛ 4.64- تا 0.49؛ I2 = 77%؛ 3 مطالعه، 111 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی احتمالا بی‌خطر است زیرا مطالعات بروز عارضه جانبی را گزارش نکردند. انجام تمرین ورزشی پیش از جراحی احتمالا منجر به کاهش طول مدت بستری پس از جراحی می‌شود (MD؛ 2.24- روز؛ 95% CI؛ 3.64- تا 0.85-؛ I2 = 85%؛ 9 مطالعه، 573 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی احتمالا ظرفیت انجام ورزش را پس از مداخله افزایش می‌دهند که بر اساس حداکثر مصرف اکسیژن اندازه‌گیری می‌شود (MD؛ 3.36 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه؛ 95% CI؛ 2.70 تا 4.02؛ I2 = 0%؛ 2 مطالعه، 191 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ اما شواهد در مورد تاثیر آن بر ظرفیت ورزش پس از مداخله که بر اساس مسافت طی شده در 6 دقیقه اندازه‌گیری می‌شود، بسیار نامطمئن است (MD؛ 29.55 متر؛ 95% CI؛ 12.05 تا 47.04؛ I2 = 90%؛ 6 مطالعه، 474 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). انجام تمرینات ورزشی پیش از جراحی ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر عملکرد ریه پس از مداخله داشته باشند (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه: MD؛ 5.87% مورد انتظار؛ 95% CI؛ 4.46 تا 7.28؛ I2 = 0%؛ 4 مطالعه، 197 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.