شش کارآزمایی را شامل مجموع 636 زن با بارداری دو یا چند-قلویی (مجموع 1298 نوزاد) وارد مرور کردیم. تمامی کارآزمایی‌های وارد شده را برای تولید تصادفی توالی دارای خطر پائین سوگیری (bias) ارزیابی کردیم. به استثنای یک کارآزمایی که دارای خطر سوگیری نامشخص بود، خطر تمامی کارآزمایی‌های دیگر را به لحاظ پنهان‌سازی تخصیص (allocation concealment) دارای خطر پائین سوگیری ارزیابی کردیم.

پنج کارآزمایی (495 زن و 1016 نوزاد) استراحت مطلق در تختخواب را در بیمارستان با عدم ممنوعیت حرکتی در منزل مقایسه کرده بودند. هیچ ‌گونه تفاوتی از نظر خطر زایمان بسیار زودرس (خطر نسبی (RR): 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 1.58؛ پنج کارآزمایی، 495 زن، با فرض همبستگی کامل (complete correlation) بین دوقلوها/سه‌قلوها، شواهد با کیفیت پائین)، مورتالیتی پری‌ناتال (RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.35 تا 1.21؛ پنج کارآزمایی، 1016 نوزاد تازه متولد شده، با فرض عدم وابستگی بین دوقلوها/سه‌قلوها، شواهد با کیفیت پائین) و وزن پائین هنگام تولد (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.21؛ سه کارآزمایی، 502 نوزاد تازه متولد شده، با فرض عدم وابستگی بین دوقلوها/سه‌قلوها، شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت. هیچ تفاوتی به لحاظ خطر اندازه کوچک بدن برای سن بارداری (small-for-gestational age; SGA)؛ (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.01؛ دو کارآزمایی، 293 زن، با فرض عدم وابستگی میان دوقلوها/سه‌قلوها، شواهد با کیفیت پائین) و پارگی نارس کیسه آب پیش از زایمان (prelabour rupture of the membrane; PPROM)؛ (RR: 1.30؛ 95% CI؛ 0.71 تا 2.38؛ سه کارآزمایی، 276 زن، شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نکردیم. با وجود این، میان استراحت مطلق در تختخواب در بیمارستان و افزایش شروع خود‌به‌خودی فرآیند زایمان (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.09؛ سطح معنی‌داری (P): 0.004؛ چهار کارآزمایی، 488 زن) و میانگین وزن بالاتر در بدو تولد (تفاوت میانگین (MD): 136.99؛ 95% CI؛ 39.92 تا 234.06؛ P = 0.006؛ سه کارآزمایی، 314 زن) در مقایسه با عدم ممنوعیت حرکتی در منزل رابطه وجود داشت.

فقط یک کارآزمایی (141 زن و 282 نوزاد) استراحت نسبی در تختخواب را در بیمارستان با عدم ممنوعیت حرکتی در منزل مقایسه کرده بود. هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت به لحاظ بروز زایمان بسیار زودرس (RR: 2.30؛ 95% CI؛ 0.84 تا 6.27؛ 141 زن، با فرض همبستگی کامل میان دوقلو‌ها، شواهد با کیفیت پائین) و مورتالیتی پری‌ناتال (RR: 4.17؛ 95% CI؛ 0.90 تا 19.31؛ 282 نوزاد تازه متولد شده؛ با فرض همبستگی کامل میان دوقلو‌های ناهمسان؛ شواهد با کیفیت پائین) بین گروه مداخله و گروه کنترل وجود نداشت. وزن پائین هنگام تولد در این کارآزمایی گزارش نشده بود. هیچ تفاوتی به لحاظ خطر PPROM و SGA بین زنان گروه استراحت نسبی در تختخواب و زنان گروه کنترل به دست نیاوردیم (شواهد با کیفیت پائین). احتمال بروز هیپرتانسیون بارداری در زنانی که به استراحت نسبی در تختخواب در بیمارستان پرداخته بودند، در مقایسه با زنانی که در منزل ممنوعیت حرکتی نداشتند، کمتر بود (RR: 0.30؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.59؛ P = 0.0004؛ 141 زن).

هیچ شواهدی مبنی بر اثر استراحت مطلق یا نسبی در تختخواب در بیمارستان روی سایر پیامدهای ثانویه یافت نشد. هیچ یک از کارآزمایی‌ها هزینه‌های مداخله یا بروز عوارض جانبی را از جمله ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism) یا تاثیرات روانی‌اجتماعی گزارش نکرده بودند.