سوال مطالعه مروری
این مرور به این موضوع می‌پردازد که تجویز مایعات داخل-وریدی بیشتر به افراد در طول بیهوشی عمومی از تهوع و استفراغ پس از انجام جراحی پیشگیری می‌کند یا خیر.
پیشینه
تهوع و استفراغ از عوارض شایع پس از بیهوشی عمومی برای جراحی است. حدود 30% از افراد پس از جراحی، حتی پس از دریافت داروهایی که برای پیشگیری از آن در نظر گرفته شده، دچار تهوع و استفراغ می‌شوند.
در طول جراحی، بیمار مایعات حاوی نمک را با قطره میکروست (drip) داخل-وریدی دریافت می‌کند، مقدار مایعات داده شده ممکن است بر احساس بیماران پس از آن تاثیر بگذارد. برخی از عوارض، مانند تهوع و استفراغ، ممکن است پس از دریافت مایعات داخل-وریدی اضافی در طول جراحی کاهش یابد. عوارضی مانند تنگی نفس، ممکن است با مایعات اضافی بدتر شوند.
تاریخ جست‌وجو
این جست‌وجو تا آگوست 2018 به‌روز است.
ویژگی‌های مطالعه
مطالعاتی را بررسی کردیم که در آنها افراد برای جراحی، بیهوشی عمومی دریافت کرده، و مقادیر بیشتر یا کمتری را از مایع داخل-وریدی گرفتند، و بعدا بررسی کردیم که پس از انجام جراحی‌ها دچار تهوع و استفراغ شدند یا خیر. در مجموع، 41 مطالعه، با حضور 4224 شرکت‌کننده در مرور ما آنالیز شدند.
نتایج کلیدی
مرور ما نشان می‌دهد که دادن مایعات داخل-وریدی بیشتر به افراد حین جراحی تحت بیهوشی عمومی احتمالا خطر تهوع یا استفراغ پس از جراحی و شاید نیاز به دارو را برای درمان تهوع کاهش می‌دهد.
مشخص نیست که دادن مایعات داخل-وریدی اضافی تا چه حد بر خطر نیاز غیر-منتظره به بستری شدن در بیمارستان پس از جراحی مینور تاثیر می‌گذارد. هیچ مطالعه‌ای به بررسی این موضوع نپرداخت که مایعات داخل-وریدی اضافی سایر عوارض را بدتر می‌کنند یا خیر.
قطعیت شواهد
دو دلیل وجود دارد که چرا نتیجه‌گیری‌های این مرور ممکن است دقیقا درست نباشند. دلیل اول آن است که بسیاری از مطالعات به درستی طراحی نشده بودند. دلیل دوم آنکه مطالعات در مورد اینکه مایعات اضافی داخل-وریدی تا چه حد در پیشگیری از تهوع و استفراغ مفید هستند، توافق کاملی نداشتند. اکثر مطالعات آن را حداقل تا حدودی مفید دانستند.
شواهدی با قطعیت متوسط وجود دارد مبنی بر اینکه تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل حول‌وحوش زمان انجام جراحی باعث کاهش PON و POV در بیماران کلاس I تا II طبقه‌بندی ASA می‌شود که بیهوشی عمومی را برای پروسیجرهای جراحی سرپایی یا کوتاه-مدت دریافت می‌کنند. این مداخله احتمالا خطر درمان دارویی PONV را نیز کاهش می‌دهد. تاثیر مداخله بر خطر پذیرش ناخواسته پس از جراحی در بیمارستان نامشخص است. خطر عوارض جانبی جدی ناشی از تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل حول‌وحوش زمان انجام جراحی ناشناخته است زیرا هیچ مطالعه‌ای این پیامد را گزارش نکرد. یک مطالعه در انتظار طبقه‌بندی ممکن است نتیجه‌گیری‌های این مرور را که یک بار مورد ارزیابی قرار گرفته، تغییر دهد.
تهوع و استفراغ پس از جراحی (postoperative nausea and vomiting; PONV)، عارضه شایع پس از بیهوشی عمومی هستند. این عوارض ممکن است با نارضایتی بیمار، افزایش هزینه‌های درمان، و بستری ناخواسته در بیمارستان همراه باشد.
تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل در حول‌وحوش زمان انجام جراحی ممکن است یک مداخله ساده برای پیشگیری از بروز PONV باشد.
ارزیابی اینکه تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل از بروز PONV در بیماران تحت پروسیجرهای جراحی تحت بیهوشی عمومی پیشگیری می‌کند یا خیر.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 7؛ 2018)؛ MEDLINE (1946 تا آگوست 2018)؛ Embase (1947 تا آگوست 2018) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ 1971 تا آگوست 2018) را جست‌وجو کردیم. پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی را برای یافتن مطالعات در حال انجام یا تکمیل شده منتشر نشده جست‌وجو کرده (آگوست 2018)، خلاصه مقالات کنفرانس‌های انجمن‌های بیهوشی را به صورت دستی جست‌وجو کردیم، که در سه ژورنال اصلی منتشر شدند (British Journal of Anaesthesia؛ European Journal of Anaesthesiology؛ و Anesthesiology؛ آگوست 2018)، و یک جست‌وجوی استنادی رو به عقب و رو به جلو (backward and forward citation) در مقالات مرتبط انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را با حضور شرکت‌کنندگان بالاتر از شش ماه وارد کردیم که تحت پروسیجرهای جراحی با بیهوشی عمومی قرار گرفته و برای پیشگیری از بروز PONV، کریستالوئیدهای داخل-وریدی مکمل را حول‌وحوش زمان انجام جراحی و با حجمی بیشتر از حجم دریافتی توسط یک گروه مقایسه‌کننده دریافت کردند.
از پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی (methodology) مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
تعداد 41 مطالعه (4224 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. شرکت‌کنندگان تحت پروسیجرهای جراحی سرپایی یا کوتاه-مدت و عمدتا کلاس I یا II انجمن بیهوشی آمریکا (American Society of Anesthesiology; ASA) قرار گرفتند. یک مطالعه در انتظار طبقه‌بندی و سه مطالعه در حال انجام وجود دارند. همه مطالعات در مراکز جراحی، و در مناطق جغرافیایی مختلف انجام شدند. خطر سوگیری (bias) عموما در تمام حوزه‌ها نامشخص بود.
تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل احتمالا خطر تجمعی تهوع پس از جراحی (postoperative nausea; PON) را کاهش می‌دهد (خطر نسبی (RR): 0.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.75؛ 18 مطالعه؛ 1766 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). هنگامی که دوره پس از جراحی به نقاط زمانی زودهنگام (شش ساعت اول پس از جراحی) و دیرهنگام (در نزدیک‌ترین نقطه زمانی به یا شامل 24 ساعت پس از جراحی) تقسیم شد، مداخله مذکور، خطر ابتلا به PON زودهنگام (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.78؛ 20 مطالعه؛ 2310 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) و PON دیرهنگام (RR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.69؛ 17 مطالعه؛ 1682 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) را کاهش داد.
تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل احتمالا خطر تجمعی استفراغ پس از جراحی (postoperative vomiting; POV) را کاهش می‌دهد (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.63؛ 20 مطالعه؛ 1970 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). مداخله به‌طور خاص هم POV زودهنگام (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.76؛ 19 مطالعه؛ 1998 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) و هم POV دیرهنگام (RR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.29 تا 0.79؛ 15 مطالعه؛ 1403 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) را کاهش داد.
تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل احتمالا نیاز به درمان دارویی PONV را کاهش می‌دهد (RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.76؛ 23 مطالعه؛ 2416 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط).
تاثیر تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل بر خطر پذیرش برنامه‌ریزی نشده پس از جراحی در بیمارستان نامشخص است (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.43؛ 3 مطالعه؛ 235 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).
هیچ مطالعه‌ای عوارض جانبی جدی را که ممکن است پس از تجویز کریستالوئید داخل-وریدی مکمل حول‌وحوش زمان انجام جراحی رخ دهد (یعنی بستری در بخش وابستگی بالا، عوارض قلبی یا تنفسی پس از جراحی، یا مرگ‌ومیر)، گزارش نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.