سوال مطالعه مروری
این مرور با هدف ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری کلونازپام (clonazepam) هنگام استفاده به عنوان یک درمان افزودنی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های صرعی مقاوم به دارو با شروع کانونی یا شروع جنرالیزه، در مقایسه با دارونما (placebo) یا یک عامل ضدصرع دیگر، انجام شد.
پیشینه
صرع حدود 70 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد و تقریبا یک-چهارم بیماران مبتلا به تشنج، دچار صرع مقاوم به دارو هستند. کلونازپام یکی از داروهای 1،4-بنزودیازپین است که اغلب در مدیریت صرع مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان درمان کمکی خط دوم در انواع مختلف تشنج توصیه می‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند كه کلونازپام در مقایسه با دارونما هنگام استفاده به عنوان درمان کمکی برای داروهای موجود در افرادی كه پاسخ كافی به درمان ضدصرع معمول ندارند، مؤثر است.
روش‌های مرور
ما بانک‌های اطلاعاتی مختلف را که شامل نتایج منتشر شده و منتشر نشده از مطالعات دارویی بودند، جست‌وجو کردیم. ما برنامه‌ریزی کردیم که فقط مطالعات تصادفیسازی و کنترل شده (مطالعاتی که در آنها شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به یک یا چند گروه درمانی اختصاص داده می‌شوند) را وارد کنیم، که استاندارد طلایی مطالعات تجربی در منابع علمی تحقیقاتی محسوب می‌شوند. دو نویسنده مرور قصد داشتند به طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب کرده، داده‌های مرتبط را استخراج و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کنند.
نتایج کلیدی
ما هیچ موردی را از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده دوسو-کور پیدا نکردیم که کلونازپام را به عنوان یک درمان کمکی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های صرعی کانونی یا جنرالیزه مقاوم در نظر گرفته باشند، بنابراین اثربخشی و تحمل‌پذیری آن را نمی‌توان در این مرور تجزیه‌وتحلیل کرد. نیاز به انجام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده دوسو-کور از کلونازپام به عنوان یک درمان کمکی برای صرع مقاوم به دارو وجود دارد.
شواهد تا جون 2019 به‌روز است.
هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده دوسو-کور در مورد استفاده یا عدم استفاده از کلونازپام به عنوان یک درمان افزودنی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های کانونی یا جنرالیزه مقاوم به دارو، وجود ندارد. از زمان آخرین نسخه این مرور، هیچ مطالعه جدیدی پیدا نشده است.
این یک نسخه به‌روز‌شده از مرور اصلی کاکرین است که در شماره 5، سال 2018 منتشر شد.
صرع حدود 70 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد و تقریبا یک-چهارم بیماران مبتلا به تشنج، دچار صرع مقاوم به دارو هستند. افراد مبتلا به صرع مقاوم به دارو، با افزایش خطرات مرگ زودرس، صدمات، اختلال روانی‌اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی روبه‌رو هستند.
ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری کلونازپام (clonazepam) هنگام استفاده به عنوان یک درمان افزودنی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های صرعی مقاوم به دارو با شروع کانونی یا شروع جنرالیزه، در مقایسه با دارونما (placebo) یا یک عامل ضدصرع دیگر.
برای آخرین به‌روز‌رسانی، ما بانک‌های اطلاعاتی زیر را در 4 جون 2019 جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت مطالعات کاکرین (CRS Web)؛ MEDLINE (OVID) (1946 تا 3 جون 2019). پایگاه ثبت مطالعات کاکرین (CRS Web) شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، و کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه-تصادفی سازی شده و کنترل شده از Embase؛ ClinicalTrials.gov؛ و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت بود.
مطالعات تصادفیسازی و کنترل شده دوسو-کور از کلونازپام افزودنی در افراد مبتلا به تشنج‌های مقاوم با شروع کانونی یا جنرالیزه، با حداقل مدت زمان درمان هشت هفته‌ای. این مطالعات می‌توانستند با طراحی موازی یا متقاطع باشند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب کرده، داده‌های مرتبط را استخراج و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کنند. ما برای به‌دست آوردن اطلاعات اضافی با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده دوسو-کور را پیدا نکردیم که معیارهای ورود را داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.