حرکت‌درمانی فعال ذهن-بدن برای بیماری مزمن انسدادی ریه

پیشینه

بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) یکی از علل عمده بیماری-سلامت (ill-health) و در حال حاضر چهارمین علت مرگ‌و‌میر در سراسر جهان است. COPD یک بیماری مزمن ریوی را توصیف می‌کند که در آن تنگی نفس، خستگی و عدم تحمل ورزش نشانه‌های معمول هستند. حرکت‌درمانی فعال ذهن-بدن (active mind‐body movement therapies; AMBMTs) شامل درمان‌های ذهن-بدن مانند تنفس کنترل شده و/یا مداخلات متمرکز بر مدیتیشن/توجه است که در آنها شرکت‌کنندگان باید مفاصل و عضلات خود را به‌طور فعال حرکت دهند (مانند یوگا، تای‌چی، چیگونگ). اگر چه اشکال مختلف AMBMT ممکن است از اصل متفاوت باشند، آنها معمولا اصول مشابهی را به اشتراک می‌گذارند: حرکت/وضعیت، تنفس کنترل شده و تمرکز بر توجه/مدیتیشن. استراتژی‌های AMBMT استفاده شده برای افراد مبتلا به COPD موثرتر از مراقبت معمول نشان داده شده‌اند. با این حال تاثیر AMBMT به عنوان یک مکمل یا در مقایسه مستقیم با توانبخشی ریوی (pulmonary rehabilitation; PR)، اساس مدیریت COPD، هنوز مشخص نشده؛ این، هدف مرور فعلی است.

ویژگی‌های مطالعه

ما 10 مطالعه را شامل 762 شرکت‌کننده وارد کردیم که به‌طور تصادفی برای دریافت AMBMT به تنهایی یا در ترکیب با PR یا PR به تنهایی (عمدتا آموزش راه رفتن بدون ساختار) اختصاص داده شدند. کیفیت مطالعات وارد شده به‌طور کلی ضعیف بود.

نتایج کلیدی

با توجه به کیفیت شواهد موجود، تاثیرات AMBMT در مقایسه با PR یا AMBMT اضافه شده به PR در مقایسه با PR به تنهایی غیر-قطعی باقی مانده‌اند. یکی از دلایل اصلی این امر این است که برنامه‌های PR که به عنوان مقایسه کننده مورد استفاده قرار گرفتند نقص‌های عمده طراحی داشتند، به عنوان مثال، اصطلاح «PR» به‌طور غیر-انتقادی در اکثریت قریب به اتفاق مطالعات مورد استفاده قرار گرفت و PR اغلب معادل با آموزش راه رفتن بدون ساختار در نظر گرفته شد. این امر، همراه با کیفیت ضعیف شواهد، اعتماد ما را به تاثیرات مشاهده شده محدود می‌کند. شواهد موجود نشان می‌دهد هنگامی‌ که AMBMT با PR به تنهایی مقایسه شد، بهبودهای بیشتری در کیفیت زندگی مرتبط با بیماری با AMBMT مشاهده شد، اگر چه AMBMT با توجه به تنگی نفس (dyspnoea) (تنگی نفس (breathlessness)) برتر از PR نبود. AMBMT اضافه شده به PR منجر به بهبود بیشتری در کیفیت عمومی زندگی در مقایسه با PR به تنهایی شد، اگرچه اضافه کردن AMBMT به PR منجر به بهبود بیشتر در کیفیت زندگی مختص بیماری نشد. با این حال، پیش از نتیجه‌گیری‌های قطعی، انجام مطالعات پژوهشی آینده که به مقایسه AMBMT با PR بپردازند مورد نیاز هستند و برای طراحی مداخلات مقایسه کننده باید از دستورالعمل‌های PR فعلی استفاده کنند، که ترجیحا توسط متخصصان خوب آموزش دیده دارای درک جامع از فیزیولوژی تنفسی، علم ورزش و پاتولوژی COPD ارائه شده‌اند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

با توجه به کیفیت شواهد موجود، تاثیرات AMBMT در برابر PR یا AMBMT افزوده شده به PR در برابر PR به تنهایی در افرادی که دارای COPD پایدار هستند، بی‌نتیجه باقی ماند. شواهد با کیفیت پائین، QoL مختص بیماری بهتری را با AMBMT در برابر PR در افراد مبتلا به COPD پایدار نشان می‌دهند، و شواهد با کیفیت بسیار پائین هیچ تفاوتی را از لحاظ تنگی نفس بین AMBMT و PR نشان نمی‌دهند. شواهد با کیفیت متوسط نشان می‌دهند که AMBMT اضافه شده به PR منجر به بهبود QoL مختص بیماری نمی‌شود، و شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهند که AMBMT اضافه شده به PR می‌تواند منجر به QoL کلی بهتری در برابر PR به تنهایی شود. انجام مطالعات آینده با توصیف کافی تمرینات ورزشی معمول (یعنی اطلاعات مربوط به مدت زمان، شدت و پیشرفت) توسط متخصصین آموزش دیده با درک جامع از فیزیولوژی تنفسی، علم ورزش، و پاتولوژی COPD پیش از نتیجه‌گیری قطعی در مورد پیامدهای درمان با AMBMT در برابر PR یا AMBMT اضافه شده به PR در برابر PR به‌تنهایی برای بیماران مبتلا به COPD مورد نیاز است.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

حرکت‌درمانی فعال ذهن-بدن (active mind‐body movement therapies; AMBMTs)، که شامل یوگا، تای‌چی و چیگونگ (qigong) است، اما محدود به این‌ها نیست، به عنوان روش‌های ورزشی برای افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) استفاده شده‌اند. استراتژی‌های AMBMT موثرتر از مراقبت معمول هستند؛ با این حال، اینکه AMBMT در افراد مبتلا به COPD، کمتر، معادل یا بهتر از توانبخشی ریوی (pulmonary rehabilitation; PR) است، هنوز مشخص نشده است.

اهداف: 

ارزیابی تاثیرات AMBMTها در مقایسه با، یا علاوه بر PR در مدیریت COPD.

روش‌های جست‌وجو: 

ما پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین و بانک‌های اطلاعاتی اصلی چین (major Chinese databases)، هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی را از آغاز تا جولای 2017 جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، منابع مربوط به مطالعات اولیه و مقالات مرور را جست‌وجو کردیم. این جست‌وجو را در جولای 2018 به‌روز کردیم اما هنوز این نتایج را ترکیب نکردیم.

معیارهای انتخاب: 

ما (1) کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را که به مقایسه AMBMT (یعنی تنفس کنترل شده و/یا مداخلات متمرکز بر مدیتیشن/توجه برای بیمارانی که بایستی مفاصل و عضلات خود را حداقل چهار هفته بدون حداقل فراوانی مداخله به‌طور فعال حرکت دهند) در برابر PR (بستری یا سرپایی، برنامه توانبخشی مبتنی بر جامعه یا مبتنی بر منزل که حداقل چهار هفته طول بکشد، بدون حداقل فراوانی مداخله، شامل تمرین‌های معمولی ورزشی با یا بدون آموزش یا حمایت روانشناختی) پرداختند و (2) RCTهایی که به مقایسه AMBMT + PR در برابر PR به تنهایی در افراد مبتلا به COPD پرداختند، وارد کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به غربالگری و انتخاب مطالعات برای ورود پرداختند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب کارآزمایی‌ها برای ورود پرداخته، داده‌های پیامد را استخراج و خطر سوگیری (bias) را مورد ارزیابی قرار دادند. در صورت لزوم با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم تا داده‌های ازدست‌رفته را ارائه دهند. تفاوت‌های میانگین (MDs) را با استفاده از مدل اثرات-تصادفی محاسبه کردیم.

نتایج اصلی: 

10 مطالعه را با 762 شرکت‌کننده در یک یا چند مقایسه در متاآنالیز (meta‐analysis) وارد کردیم. حجم نمونه مطالعات وارد شده بین 11 تا 206 شرکت‌کننده بود. نه مورد از 10 مطالعه که شامل تمام سطوح شدت COPD بودند، در چین با بزرگسالان 55 تا 88 ساله انجام شدند، که درصد بالایی از آنها مرد بودند (78%). نه مورد از 10 مطالعه برنامه‌های تای‌چی و/یا چیگونگ را به عنوان AMBMT ارائه کردند، و یک مطالعه یوگا را ارائه کرد. به‌طور کلی، اصطلاح «PR» در اکثریت قریب به اتفاق مطالعات بدون ارزیابی اعمال شده بود، که این امر مقایسه AMBMT و PR را محدود کرد. به عنوان مثال، هشت مورد از 10 مطالعه آموزش راه رفتن را به میزان مساوی با PR تعریف کرده و از آن به عنوان تمرین ورزشی معمول درون PR استفاده کردند. کیفیت کلی مطالعه برای مقایسه‌های اصلی متوسط تا بسیار پائین بود که عمدتا به علت عدم دقت، غیر-مستقیم بودن (مولفه ورزشی متناقض با توصیه‌ها)، و خطر سوگیری (bias) موضوعات بود. پیامدهای اولیه برای مرور ما عبارت بودند از: کیفیت زندگی، تنگی نفس و حوادث جانبی جدی.

هنگامی‌ که محققان AMBMT را در برابر PR به‌تنهایی (آموزش پیاده‌روی عمدتا بدون ساختار تعریف شده) مقایسه کردند، بهبودهایی در کیفیت زندگی مرتبط با بیماری (QoL) (نمره کل پرسشنامه تنفسی سنت جورج (St.George's Respiratory Questionnaire; SGRQ)) به نفع AMBMT وجود داشت که دارای اهمیت آماری بود: تفاوت میانگین (MD): 5.83-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 8.75- تا 2.92-؛ سه کارآزمایی؛ 249 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین. اندازه تاثیرگذاری شایع، اما نه 95% CI اطراف اثر درمان تجمعی، از حداقل تفاوت بالینی مهم (minimal clinically important difference; MCID) فراتر رفته است. تست ارزیابی COPD؛ (COPD Assessment Test; CAT) نیز بهبودهایی را به نفع AMBMT نسبت به PR با نمرات MCID بیش از سه، با MD برابر با 6.58 واحد نشان داد که دارای اهمیت آماری بود (95% CI؛ 9.16- تا 4.00- واحد؛ یک کارآزمایی؛ 74 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). نتایج با توجه به تنگی نفس اندازه‌گیری شده توسط Medical Research Council Scale اصلاح شده (MD: 0.00 واحد؛ 95% CI؛ 0.37- تا 0.37؛ دو کارآزمایی؛ 127 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، مقیاس بورگ (Borg Scale) (MD: 0.44 واحد؛ 95% CI؛ 0.88- تا 0.00؛ یک کارآزمایی؛ 139 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا پرسشنامه تنفسی مزمن (CRQ) مقیاس تنگی نفس (MD: -0.21؛ 95% CI؛ 2.81- تا 2.38؛ یک کارآزمایی؛ 11 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) تفاوت بین گروهی را نشان نمی‌دهند. مقایسه‌های AMBMT در برابر PR به تنهایی شامل ارزیابی‌های کیفیت کلی زندگی، حوادث جانبی، عملکرد عضلانی اندام، تشدیدها، یا پایبندی به درمان نبودند.

مقادیر AMBMT اضافه شده به PR در برابر PR به تنهایی (عمدتا آموزش راه رفتن غیر-ساختاری) بهبود قابل توجهی را در QoL عمومی اندازه‌گیری شده توسط فرم کوتاه (SF)-36 برای هر دو نمره خلاصه سلامت عمومی SF-36 (MD: 5.42؛ 95% CI؛ 3.82 تا 7.02؛ یک کارآزمایی؛ 80 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و نمره خلاصه سلامت روانی SF-36 نشان دادند (MD: 3.29؛ 95% CI؛ 1.45 تا 4.95؛ یک کارآزمایی؛ 80 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). با توجه به QoL اختصاصی بیماری، محققان هیچ بهبود قابل ملاحظه‌ای را با اضافه کردن AMBMT به PR در برابر PR به تنهایی ذکر نکردند (نمره کل SGRQ: MD: -2.57؛ 95% CI؛ 7.76- تا 2.62 واحد؛ یک کارآزمایی؛ 192 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ نمره مقیاس تنگی نفس CRQ: MD: 0.04؛ 95% CI؛ 2.18- تا 2.26 واحد؛ یک کارآزمایی؛ 80 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). مقایسه‌های AMBMT + PR در برابر PR به تنهایی شامل ارزیابی‌های تنگی نفس، حوادث جانبی، عملکرد عضلانی اندام، تشدیدها یا پایبندی به درمان نبود.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information