تعداد 45 کارآزمایی را وارد کردیم که در سراسر جهان و با حضور 2664 شرکت‌کننده بزرگسال انجام شدند. خطر سوگیری در 14 مطالعه در سطح پائین، در 8 مطالعه در سطح بالا، و در 23 مطالعه باقی‌مانده به صورت نامشخص بودند. هفت کارآزمایی هیچ داده‌ای را برای آنالیز ارائه نکردند. قطعیت شواهد را برای 10 مقایسه ارزیابی کردیم که پیگیری طولانی-مدت (≥ 1 سال) را گزارش کردند. هیچ یک از مطالعات، داده‌هایی را در مورد مقاومت آنتی‌میکروبیال و تغییرات کیفیت زندگی گزارش‌شده توسط بیمار ارائه نداد.

آموکسی‌سیلین + مترونیدازول + SRP در مقابل SRP در پریودنتیت مزمن/تهاجمی: شواهد برای درصد پاکت‌های بسته (closed pocket) (MD؛ 16.20-%؛ 95% CI؛ 25.87- تا 6.53-؛ 1 مطالعه، 44 شرکت‌کننده)؛ سطح اتصال بالینی (clinical attachment level; CAL) (MD؛ 0.47- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.90- تا 0.05-؛ 2 مطالعه، 389 شرکت‌کننده)؛ عمق پاکت (pocket depth; PD) پروبینگ (MD؛ 0.30- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.42- تا 0.18-؛ 2 مطالعه، 389 شرکت‌کننده)؛ و درصد خونریزی در پروبینگ (bleeding on probing; BOP) (MD؛ 8.06-%؛ 95% CI؛ 14.26- تا 1.85-؛ 2 مطالعه، 389 شرکت‌کننده) قطعیت بسیار پائینی داشت. فقط نتایج مربوط به پاکت‌های بسته و BOP یک تفاوت بالینی کم‌-اهمیت (minimally important clinical difference; MICD) را به نفع آموکسی‌سیلین + مترونیدازول + SRP نشان داد.

مترونیدازول + SRP در مقابل SRP در پریودنتیت مزمن/تهاجمی: شواهد برای درصد پاکت‌های بسته (MD؛ 12.20-%؛ 95% CI؛ 29.23- تا 4.83؛ 1 مطالعه، 22 شرکت‌کننده)؛ CAL (MD؛ 1.12- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.24- تا 0؛ 3 مطالعه، 71 شرکت‌کننده)؛ PD (MD؛ 1.11- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.84- تا 0.61؛ 2 مطالعه، 47 شرکت‌کننده)؛ و درصد BOP (MD؛ 6.90-%؛ 95% CI؛ 22.10- تا 8.30؛ 1 مطالعه، 22 شرکت‌کننده) قطعیت بسیار پائینی داشت. فقط نتایج برای CAL و PD نشان دادند که MICD به نفع گروه MTZ + SRP است.

آزیترومایسین + SRP در مقابل SRP برای پریودنتیت مزمن/تهاجمی: هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت در درصد پاکت‌های بسته (MD؛ 2.50%؛ 95% CI؛ 10.19- تا 15.19؛ 1 مطالعه، 40 شرکت‌کننده)؛ CAL (MD؛ 0.59- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 1.27- تا 0.08؛ 2 مطالعه، 110 شرکت‌کننده)؛ PD (MD؛ 0.77- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.33- تا 0.79؛ 2 مطالعه، 110 شرکت‌کننده)؛ و درصد BOP (MD؛ 1.28-%؛ 95% CI؛ 4.32- تا 1.76؛ 2 مطالعه، 110 شرکت‌کننده) (شواهد با قطعیت بسیار پائین برای همه پیامدها) پیدا نکردیم.

آموکسی‌سیلین + کلاوولانات + SRP در مقابل SRP برای پریودنتیت مزمن: شواهد حاصل از 1 مطالعه، 21 شرکت‌کننده برای CAL (MD؛ 0.10 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.51- تا 0.71)؛ PD (MD؛ 0.10 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.17- تا 0.37)؛ و BOP (MD؛ 0%؛ 95% CI؛ 0.09- تا 0.09) از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود و تفاوتی را بین گروه‌ها نشان نداد.

داکسی‌سایکلین + SRP در مقابل SRP در پریودنتیت تهاجمی: شواهد به دست آمده از 1 مطالعه، 22 شرکت‌کننده برای CAL (MD؛ 0.80- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 1.49- تا -0.11)؛ و PD (MD؛ 1.00- میلی‌متر؛ 95% CI؛ -1.78- تا -0.22) از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود، با گروه داکسی‌سایکلین + SRP که فقط در PD یک MICD را نشان داد.

تتراسایکلین + SRP در مقابل SRP برای پریودنتیت تهاجمی: شواهدی را با قطعیت بسیار پائین از تفاوت در بهبودی طولانی-مدت در CAL برای گروه تتراسایکلین (MD؛ 2.30- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.50- تا 2.10-؛ 1 مطالعه، 26 شرکت‌کننده) یافتیم.

کلیندامایسین + SRP در مقابل SRP در پریودنتیت تهاجمی: شواهدی را با قطعیت بسیار پائین از 1 مطالعه، 21 شرکت‌کننده مبنی بر وجود تفاوت در بهبود طولانی‌-مدت در CAL (MD؛ 1.70- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.40- تا 1.00-)؛ و PD (MD؛ 1.80- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 2.47- تا 1.13-) به نفع کلیندامایسین + SRP یافتیم.

داکسی‌سایکلین + SRP در مقابل مترونیدازول + SRP برای پریودنتیت تهاجمی: شواهدی با قطعیت بسیار پائین از 1 مطالعه، 27 شرکت‌کننده مبنی بر وجود تفاوت در CAL طولانی‌-مدت (MD؛ 1.10 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.36 تا 1.84)؛ و PD (MD؛ 1.00 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.30 تا 1.70) به نفع مترونیدازول + SRP وجود داشت.

کلیندامایسین + SRP در مقابل مترونیدازول + SRP برای پریودنتیت تهاجمی: شواهد حاصل از 1 مطالعه، 26 شرکت‌کننده برای CAL (MD؛ 0.20 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.55 - تا 0.95)؛ و PD (MD؛ 0.20 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.38- تا 0.78) قطعیت بسیار پائینی داشت و تفاوتی را بین گروه‌ها نشان نداد.

کلیندامایسین + SRP در مقابل داکسی‌سایکلین + SRP برای پریودنتیت تهاجمی: شواهد به دست آمده از 1 مطالعه، 23 شرکت‌کننده برای CAL (MD؛ 0.90- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 1.62- تا -0.18)؛ و PD (MD؛ 0.80- میلی‌متر؛ 95% CI؛ 1.58- تا 0.02-) از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود و تفاوتی را بین گروه‌ها نشان نداد.

اکثر کارآزمایی‌هایی که آموکسی‌سیلین، مترونیدازول، و آزیترومایسین را آزمایش کردند، بروز عوارض جانبی را مانند تهوع، استفراغ، اسهال، اختلالات خفیف گوارشی، و طعم فلز در دهان گزارش کردند. موردی از بروز عوارض جانبی جدی گزارش نشد.