11 کارآزمایی (559 شرکت‌کننده) را در این مرور، و هفت کارآزمایی (249 شرکت‌کننده) را برای تجزیه‌و‌تحلیل وارد کردیم: 140 شرکت‌کننده آنالژزی اپیدورال و 109 شرکت‌کننده آنالژزی سیستمیک دریافت کردند.

اکثر مطالعات نوجوانان را وارد کردند. سه کارآزمایی که در تجزیه‌و‌تحلیل وارد شدند شامل شرکت‌کنندگان بالای 18 سال بودند. انواع جراحی عبارت بود از فیوژن خلفی ستون فقرات (posterior spinal fusion) برای اسکولیوز ایدیوپاتیک (idiopathic scoliosis) (نه کارآزمایی)، اصلاح قدامی برای اسکولیوز ایدیوپاتیک (یک کارآزمایی) یا ریزوتومی (rhizotomy) انتخابی دورسال در کودکان مبتلا به فلج مغزی (یک کارآزمایی). میانگین تعداد مهره‌های عمل شده بین نه تا 14.5 و میانگین تعداد سطوح ستون فقرات بین سه تا چهار و نیم بود. طول مدت جراحی بین سه تا شش ساعت ونیم متغیر بود.

در مقایسه با آنالژزی سیستمیک، آنالژزی اپیدورال درد حین استراحت را در تمام نقاط زمانی کاهش داد. در شش تا هشت ساعت، میانگین نمره درد در مقیاس 0 تا 10 با آنالژزی سیستمیک معادل 3.1 (انحراف معیار (standard deviation; SD): 0.7) و با آنالژزی اپیدورال، 1.32- نقطه بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1.83- تا 0.82-؛ 4 مطالعه؛ 116 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). در 72 ساعت، میانگین نمره درد با آنالژزی اپیدورال معادل کاهش 0.8- نقطه‌ای در مقیاس 0 تا 10 بود (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.65-؛ 95% CI؛ 1.19- تا 0.10-؛ 5 مطالعه؛ 157 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).

بازگشت عملکرد دستگاه گوارش

تفاوتی از نظر تهوع و استفراغ بین گروه‌ها وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 0.87؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.30؛ 6 مطالعه؛ 215 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). یک مطالعه نشان داد که آنالژزی اپیدورال همراه با بی‌حسی‌های موضعی ممکن است تعداد شرکت‌کنندگانی را که درون 48 ساعت دچار اولین نفخ شدند، افزایش دهد (RR: 1.63؛ 95% CI؛ 1.08 تا 2.47؛ 30 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). دو مطالعه نشان داد که آنالژزی اپیدورال همراه با آنالژزی موضعی ممکن است تعداد شرکت‌کنندگانی را که اولین حرکت روده آنها درون 48 ساعت رخ داد افزایش دهد (RR: 11.52؛ 95% CI؛ 2.36 تا 56.26؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). این یافته که آنالژزی اپیدورال زمان اولین حرکت روده (MD: 0.09 روز؛ 95% CI؛ 0.32- تا 0.50؛ 1 مطالعه؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و زمان اولین مصرف مایعات را پس از تزریق اپیدورال یک اپیوئید به تنهایی یا یک آنالژزی موضعی به همراه یک اپیوئید کاهش می‌دهد، نامطمئن است (تفاوت میانگین (MD): 5.02- ساعت؛ 95% CI؛ 13.15- تا 3.10؛ 2 مطالعه؛ 56 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). آنالژزی اپیدورال همراه با آنالژزی موضعی ممکن است خطر داشتن اولین بلع مواد غذایی جامد را درون 48 ساعت افزایش دهد (RR: 7.00؛ 95% CI؛ 1.91 تا 25.62؛ 1 مطالعه، 30 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

پیامدهای ثانویه

اینکه تفاوتی در زمان راه افتادن (MD: 0.08 روز؛ 95% CI؛ 0.24- تا 0.39؛ 1 مطالعه؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و طول مدت بستری در بیمارستان وجود داشته یا خیر (MD: 0.29- روز؛ 95% CI؛ 0.69- تا 0.10؛ 2 مطالعه؛ 89 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) نامطمئن است. دو مطالعه نشان داد که شرکت‌کنندگان در هنگام درمان با آنالژزی اپیدورال رضایت بیشتری داشتند (MD: 1.62 در مقیاس 0 تا 10؛ 95% CI؛ 1.26 تا 1.97؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). مشخص نبود که تفاوتی در رضایت والدین در آنالژزی اپیدورال همراه با یک اپیوئید وجود داشته یا خیر (MD: 0.60؛ 95% CI؛ 0.81- تا 2.01؛ 1 کارآزمایی؛ 27 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

عوارض

این موضوع که تفاوتی در خطر عوارضی مانند: دپرسیون تنفسی (تفاوت خطر (RD): 0.05-؛ 95% CI؛ 0.16- تا 0.05؛ 4 مطالعه؛ 126 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ عفونت زخم (RD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.08؛ 2 کارآزمایی؛ 93 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ آبسه اپیدورال (RD: 0؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.05؛ 3 کارآزمایی؛ 120 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و عوارض نورورلوژیکی (RR: 0.01؛ 95% CI؛ 0.04- تا 0.06؛ 4 مطالعه؛ 151 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود داشته یا خیر، نامطمئن است.