سوال مطالعه مروری
آیا حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم در مقایسه با سایر روش‌های حمایت تنفسی غیر-تهاجمی، از نارسایی تنفسی در نوزادان پره‌ترم پیشگیری می‌کند؟
پیشینه
حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم، با استفاده از سیگنال الکتریکی ارسال شده از عضلات تنفسی، تلاش نوزاد را برای نفس کشیدن هدایت می‌کند. این امر به نوزادان پشتیبانی می‌دهد که هم با تلاش تنفسی آنها هم‌زمان است و هم متناسب با میزان سختی است که برای تنفس می‌کشند. این روش، به نوزادان کمک می‌کند تا حمایت تنفسی تهاجمی با استفاده از یک لوله تنفسی نداشته باشند. در حال حاضر مشخص نیست که این روش تاثیر مفیدی بر پیامدهای مربوط به نوزادان پره‌ترم دارد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما 15 مطالعه را یافتیم که تاثیر حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم را در نوزادان، از طریق جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی پزشکی تا 10 می 2019 ارزیابی کردند. از این 15 مطالعه، دو مورد (در کل شامل 23 نوزاد پره‌ترم) واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند. ده مطالعه یا در انتظار انتشار یا در حال انجام بودند.
نتایج کلیدی
داده‌های محدودی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، برای تعیین تاثیر حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم بر پیامدهای مهم، وجود دارد. ما توانستیم فقط دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک را وارد این مرور کنیم. هر دو مطالعه شامل نوزادانی بودند که نوع حمایت تنفسی آنها از یک نوع به نوع دیگر تغییر یافت و بر تغییرات کوتاه‌مدت در الگوهای تنفسی متمرکز بودند.
کیفیت شواهد
به دلیل وجود داده‌های محدود و شواهدی با کیفیت بسیار پائین، قادر به نتیجه‌گیری‌های معنی‌دار در این مرور نبودیم. انجام مطالعاتی بزرگ و با کیفیت بالا مورد نیاز است تا مشخص شود حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم می‌تواند از نارسایی تنفسی پیشگیری کند یا خیر.
با توجه به وجود داده‌های محدود و شواهدی با قطعیت بسیار پائین، نتوانستیم تعیین کنیم که حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم در پیشگیری از نارسایی تنفسی در نوزادان پره‌ترم موثر یا ایمن است یا خیر. برای تعیین اینکه حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم در نوزادان پره‌ترم موثر یا ایمن است یا خیر، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بزرگ و با توان و قدرت کافی مورد نیاز است.
حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم، که معمولا تحت عنوان NIV-NAVA (تهویه کمکی غیر-تهاجمی تنظیم شونده بر اساس سیستم عصبی (non-invasive neurally adjusted ventilatory assist)) نامیده می‌شود، از فعالیت الکتریکی دیافراگم حلقوی برای تحریک شروع و پایان یک تنفس استفاده می‌کند. این کار فشار تنفس دمی متغیری را متناسب با تلاش نوزاد برای تغییر تنفس دمی ارائه می‌دهد. NIV-NAVA پتانسیل لازم را برای ارائه حمایت تنفسی موثر، غیر-تهاجمی، همگام شده (synchronised)، و چند سطحی دارد و ممکن است نیاز بیمار را به ونتیلاسیون تهاجمی کاهش دهد؛ با این حال، تاثیر آن روی پیامدهای کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت، به‌ویژه در نوزاد پره‌ترم (نارس)، نامشخص است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم در نوزادان پره‌ترم (سن بارداری کمتر از 37 هفته) در مقایسه با دیگر حالت‌های (mode) غیر-تهاجمی حمایت تنفسی (تهویه با فشار مثبت متناوب از راه بینی (nasal intermittent positive pressure ventilation; NIPPV)؛ تهویه با فشار مثبت مداوم راه هوایی از راه بینی (nasal continuous positive airway pressure; nCPAP)؛ کانولای بینی با جریان بالا (high-flow nasal cannulae; HFNC))، و ارزیابی نوزادان پره‌ترم با وزن کمتر از 1000 گرم هنگام تولد یا سن بارداری اصلاح شده کمتر از 28 هفته در زمان مداخله به‌عنوان یک زیرگروه.
ما از استراتژی استاندارد جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 5؛ 2019)، MEDLINE via PubMed (1946 تا 10 می 2019)؛ Embase (1947 تا 10 می 2019)، و CINAHL (از 1982 تا 10 می 2019) استفاده کردیم. ما هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس، و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه حمایت تنفسی غیر-تهاجمی تحریک شده با دیافراگم در برابر دیگر انواع حمایت تنفسی غیر-تهاجمی در نوزادان پره‌ترم پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کرده، کیفیت کارآزمایی را بررسی و داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کردند. ما تجزیه‌وتحلیل اثر ثابت را انجام دادیم و اثرات درمان را به‌صورت تفاوت میانگین (MD)، خطر نسبی (RR)، و تفاوت خطر (RD) با 95% فواصل اطمینان (CIs) بیان کردیم. از روش واریانس معکوس ژنریک (generic inverse variance method) به منظور تجزیه‌وتحلیل پیامدهای خاص برای کارآزمایی‌های متقاطع استفاده کردیم. از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد استفاده کردیم.
دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک شامل 23 نوزاد وجود داشتند که واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند. فقط یک کارآزمایی شامل 16 نوزاد که در تجزیه‌وتحلیل وارد شد، هر یک از پیامدهای اولیه این مرور را گزارش کرد. این کارآزمایی هیچ تفاوتی را در عدم موفقیت روش مورد استفاده بین NIV-NAVA و NIPPV نیافت (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.02 تا 7.14؛ RD: -0.13؛ 95% CI؛ 0.41- تا 0.16؛ 1 مطالعه، 16 نوزاد؛ ناهمگونی کاربردی نیست).
هر دو کارآزمایی پیامدهای ثانویه این مرور را، ویژه برای کارآزمایی‌های متقاطع، گزارش کردند (در کل 22 نوزاد؛ 1 نوزاد به دلیل عدم موفقیت روش اولیه خارج شد). یک مطالعه شامل هفت نوزاد، کاهش معنی‌داری را در حداکثر FiO₂ با NIV-NAVA در مقایسه با NIPPV گزارش کرد (MD: -4.29؛ 95% CI؛ 5.47- تا 3.11-؛ ناهمگونی کاربردی نیست). در متاآنالیز انجام شده با استفاده از دو مطالعه که در کل شامل 22 نوزاد بودند، هیچ تفاوتی میان NIV-NAVA و NIPPV، در حداکثر سیگنال فعالیت الکتریکی دیافراگم (electric activity of the diaphragm; Edi) بین روش‌ها (MD: -1.75؛ 95% CI؛ 3.75- تا 0.26؛ 0% = I2) و در افزایش معنی‌دار میزان تنفس (MD: 7.22؛ 95% CI؛ 0.21 تا 14.22؛ I² = 72%) مشاهده نشد. مطالعات وارد شده گزارشی را از سایر پیامدهای مورد نظر ارائه نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.