سوال مطالعه مروری
تاثیرات درمان پرتودرمانی/شیمی‌درمانی با دوز کاهش یافته در مقایسه با درمان با دوز استاندارد بعد از جراحی سوراخ کلید برای سرطان گلو ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (human papillomavirus; HPV) چه هستند؟
پیشینه
هر سال بیش از 400,000 مورد سرطان گلو تشخیص داده می‌شود و این تعداد در حال افزایش بوده و HPV عامل مهمی برای آن است. سرطان گلو ناشی از این ویروس اغلب بیماران جوان‌تر را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما پیش‌آگهی بهتری نسبت به سرطان گلو غیر-ویروسی دارد. درمان مرسوم سرطان گلو، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی است؛ زیرا نشان داده شده که پیامدهای بقای مشابه، اما عوارض جانبی کمتری نسبت به جراحی دارند. با این حال، درمان‌هایی مانند برنامه‌ریزی کامپیوتری شده و بهبودهایی در پرتودرمانی، و پیشرفت جراحی سوراخ کلید تکامل یافته‌اند، که عوارض جانبی بالقوه کمتری دارند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی تاثیرات منفی طولانی‌مدتی بر کیفیت زندگی دارند. با توجه به آنکه بیماران جوان‌تر تحت تاثیر قرار می‌گیرند، هرگونه راه کاهش این عوارض جانبی باید مورد بررسی قرار بگیرد.
ویژگی‌های مطالعه
در اپریل 2018، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را جست‌وجو کردیم که به مقایسه پرتودرمانی/شیمی‌درمانی با دوز کاهش یافته با درمان با دوز استاندارد پرداختند. به پیامدهای مربوط به بقای کلی و بقای بدون بیماری، و هم‌چنین تاثیرات بر توانایی بلع و تولید صدا علاقه‌مند بودیم. جست‌وجوهای ما هیچ RCT تکمیل شده‌ای را شناسایی نکردند، با این حال سه مطالعه مرتبط در حال انجام هستند و اولین نتایج بین سال‌های 2021 تا 2023 مورد انتظار هستند.
نتایج کلیدی
در حال حاضر شواهد با کیفیت بالا که به مقایسه این دو درمان بپردازند وجود ندارد، اما چنین کارآزمایی‌هایی در حال انجام هستند.
این مرور به فقدان فعلی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با کیفیت بالا اشاره می‌کند که به مطالعه درمان با شدت کمتر پس از جراحی با حداقل تهاجم در بیماران مبتلا به OPSCC با HPV مثبت می‌پردازند. با این حال، کارآزمایی‌هایی که معیارهای ورود را به این مرور با نتایج مورد انتظار داشته باشند، بین سال‌های 2021 و 2023 در حال انجام هستند.
هر ساله در سراسر جهان، بیش از 400,000 مورد سرطان سلول سنگفرشی اوروفارنژیال (oropharyngeal squamous cell cancer; OPSCC) تشخیص داده می‌شود و این تعداد در حال افزایش است. بیش‌ترین افزایش به ویروس پاپیلومای انسانی (human papillomavirus; HPV) نسبت داده شده است. بیماران مبتلا به OPSCC با HPV مثبت، اغلب جوان‌تر هستند و به‌طور قابل توجهی بقای بهتری نسبت به بیماران با HPV منفی دارند. مدیریت مرسوم OPSCC با پرتودرمانی با یا بدون شیمی‌درمانی بوده، زیرا نشان داده شده که این کار دارای بقای مشابه با جراحی باز است اما موربیدیتی آن به‌طور قابل توجهی کمتر است. با این حال، با توسعه برنامه‌ریزی کامپیوتری شده و پرتودرمانی با شدت تعدیل یافته و تکنیک‌های جراحی با حداقل تهاجم، تکنیک‌هایی تکامل یافته‌اند. سمیت‌های حاد و دیرهنگام مرتبط با شیمی‌درمانی پرتودرمانی، بار (burden) قابل توجهی برای بیماران مبتلا به OPSCC دارد و با یک مطالعه کوهورت از افراد جوان‌تر، هرگونه استراتژی که بتواند باعث کاهش موربیدیتی مرتبط با درمان شود، باید مورد بررسی قرار بگیرد.
ارزیابی تاثیرات (شیمی‌درمانی) پرتودرمانی کمکی شدت‌زدایی شده در مقایسه با (شیمی‌درمانی) پرتودرمانی کمکی استاندارد در بیماران تحت درمان با جراحی ترانس‌اورال با حداقل تهاجم (جراحی روباتیک ترانس‌اورال (transoral robotic surgery) یا میکروسرجری لیزری ترانس‌اورال (transoral laser microsurgery)) برای کارسینوم سلول سنگفرشی اوروفارنژیال قابل رزکسیون با HPV مثبت (resectable HPV-positive oropharyngeal squamous cell carcinoma).
متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ CINAHL؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع اضافی پرداخت. تاریخ جست‌وجو 26 اپریل 2018 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) در بیماران مبتلا به کارسینوم اوروفارینکس (که بر اساس طبقه‌بندی C09؛ C10 سازمان جهانی بهداشت تعریف شد). سرطان‌ها شامل تومورهای سلول سنگفرشی HPV مثبت اولیه بودند که از مخاط اوروفارنژیال برخاسته بودند. تومورها به‌صورت T1-4a با یا بدون انتشار به غدد لنفاوی و بدون شواهدی از انتشار متاستاتیک دور طبقه‌بندی شدند. مداخله شامل جراحی ترانس‌اورال با حداقل تهاجم و به دنبال آن درمان کمکی شدت‌زدایی شده (یا حذف شیمی‌درمانی یا کاهش دوز پرتودرمانی) بود. مقایسه کننده، جراحی ترانس‌اورال با حداقل تهاجم و به دنبال آن شیمی‌درمانی پرتودرمانی همزمان استاندارد یا پرتودرمانی با دوز استاندارد بود. درمان‌های دریافت شده با قصد درمان قطعی بوده و بیماران به غیر از بیوپسی تشخیصی، تحت هیچ مداخله قبلی قرار نگرفته بودند.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما بقای کلی (بقای مرتبط با بیماری، در جایی که امکان‌پذیر بود، مورد مطالعه قرار گرفت) و بقای بدون بیماری بود، که در یک، دو، سه و پنج سال اندازه‌گیری شدند. پیامدهای ثانویه ما عبارت بودند از ارزیابی توانایی بلعیدن و تولید صدا، که در یک، شش، 12 و 24 ماه اندازه‌گیری شدند. ما برای استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد برنامه‌ریزی کردیم.
ما هیچ RCT تکمیل شده‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود ما را داشته باشد. با این حال، سه مطالعه واجد شرایط در حال انجام هستند:
ADEPT یک کارآزمایی فاز III است که به مقایسه پرتودرمانی پس از جراحی با یا بدون سیس‌پلاتین (cisplatin) در بیماران مبتلا به T1‐4a OPSCC با HPV مثبت پرداخته است. بیماران وارد شده باید جراحی با حداقل تهاجم را دریافت کرده باشند و گسترش اکسترا-کپسولار (extra-capsular) را از بیماری در گردن نشان داده باشند.
ECOG-E3311 یک کارآزمایی فاز II درمان برای OPSCC پیشرفته موضعی با HPV مثبت است (مراحل III‐IVa + Ivb بدون متاستاز دور). بیماران پس از جراحی با حداقل تهاجم طبقه‌بندی می‌شوند. بیماران با خطر متوسط برای پرتودرمانی استاندارد یا دوز کاهش یافته، تصادفی‌سازی می‌شوند.
PATHOS یک کارآزمایی فاز III درمان برای OPSCC با HPV مثبت (T1‐3، N0‐2b) است. بیماران پس از جراحی با حداقل تهاجم طبقه‌بندی می‌شوند. بیماران با خطر متوسط برای پرتودرمانی استاندارد یا دوز کاهش یافته، تصادفی‌سازی می‌شوند. بیماران پرخطر برای پرتودرمانی با یا بدون سیس‌پلاتین همزمان تصادفی‌سازی می‌شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.