هدف از این مطالعه مروری چیست؟
مهارکننده‌های آروماتاز (AI) یک روش درمانی هورمونی است که برای درمان نوع خاصی از سرطان پستان در زنان یائسه استفاده می‌شود. با این‌حال، آنها می‌توانند باعث درد مفاصل و عضلات شوند (تحت عنوان علائم اسکلتی‌عضلانی ناشی از مهارکننده آروماتاز یا AIMSS). هدف از این مطالعه مروری کاکرین این بود که مشخص شود آیا ورزش درمانی می‌تواند این نوع درد را در زنان تحت درمان برای سرطان پستان اولیه، کاهش دهد یا خیر.
پیام‌های کلیدی
مشخص نیست که ورزش باعث بهبود، بدتر شدن یا عدم تفاوت در درد، کیفیت زندگی، قدرت چنگ زدن دست (grip strength)، یا تعداد زنانی که به مصرف داروهای AI ادامه می‌دهند، می‌شود یا خیر. در زنانی که دچار AIMSS می‌شوند، احتمالا ورزش باعث تفاوت اندک یا عدم تفاوت در سفتی و سختی عضلات می‌شود، اگرچه قطعیت این شواهد نیز پایین بود. ورزش احتمالا در زنان مبتلا به AIMSS بی‌خطر است.
چه چیزی در این مطالعه مروری مورد بررسی قرار گرفت؟
مطالعات نشان داده، هنگامی‌که زنان به مدت 5 تا 10 سال پس از عمل جراحی AIها را مصرف می‌کنند، از مزیت آنها بر بقا برخوردار می‌شوند، اما متأسفانه با عوارض جانبی اسکلتی‌عضلانی همراه است که ممکن است باعث شود برخی از زنان از مصرف دارو خودداری کنند، و این امر ممکن است بر بقای آنها تأثیر داشته باشد. ما بررسی کردیم كه ورزش می‌تواند در پیشگیری یا درمان دردهای مفاصل، سفتی و سختی عضلانی و درد عضلانی ناشی از AIها كه توسط زنان مبتلا به سرطان پستان مصرف می‌شود تا از عود بیماری پیشگیری شود، کمک کند یا خیر. ما مطالعات پژوهشی را بررسی کردیم که به مقایسه ورزش با مراقبت‌های معمول، قرار گرفتن در لیست انتظار برای یک درمان ورزشی، یا انجام ورزش دیگری مانند پیاده‌روی، در زنانی پرداختند که AIMSS داشتند. زنان 18 سال و بالاتر که مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه بوده و با AI تحت درمان قرار گرفتند، وارد این مطالعات شدند. در اکثر مطالعات، زنان باید همراه با درد مفاصل یا عضلات، تحت درمان با یک AI هم بوده باشند.
ما تعدادی از پیامدها را، از جمله تغییرات در درد، سفتی و سختی عضلانی، قدرت دست (قدرت چنگ زدن)، تعداد زنانی که به مصرف داروی AI ادامه دادند، کیفیت زندگی زنان تحت درمان با داروی AI، و هم‌چنین ایمنی برنامه‌های ورزشی، مطالعه کردیم.
نتایج اصلی این مطالعه مروری چه هستند؟
ما تمامی مطالعات مربوطه را برای پاسخ دادن به این سوال جمع‌آوری و تجزیهوتحلیل کردیم و هفت مطالعه را با 400 زن پیدا کردیم. این مطالعات تعداد متفاوتی را از زنان، از 20 تا 121 شرکت‌کننده، وارد کردند. سه مطالعه در ایالات متحده، یک مطالعه در انگلیس، یک مطالعه در استرالیا، یک مطالعه در کانادا و یک مطالعه در ژاپن انجام شد. به‌طور کلی، قطعیت شواهد برای اغلب پیامدها بسیار پائین بود. این ممکن است به این دلیل باشد که بسیاری از مطالعات شرکت‌کنندگان زیادی نداشتند، و این امر پیدا کردن تفاوت‌های کوچک را دشوار می‌کرد. سایر مشکلات این بود که زنان و افرادی که نتایج را ارزیابی می‌کردند، می‌دانستند که بیمار کدام ورزش درمانی را دریافت کرده و این ممکن است باعث سوگیری (bias) شده باشد. بسیاری از مطالعات همه نتایج خود را گزارش نکردند، و برخی از مطالعات کار خود را با یک استاندارد تحقیقاتی بالا انجام ندادند.
بنابراین، به دلیل وجود شواهدی با قطعیت بسیار پایین، مشخص نیست که ورزش بر درد، قدرت چنگ زدن دست، تعداد زنانی که به مصرف داروی AI ادامه می‌دهند یا کیفیت زندگی زنان مبتلا به AIMSS، تأثیر منفی دارد یا مثبت. احتمالا ورزش منجر به تغییر اندک یا عدم تغییر در سفتی و سختی عضلانی در زنانی خواهد شد که از AIMSS رنج می‌برند. نکته مهم این است که ورزش احتمالا بی‌خطر و ایمن است، و هیچ آسیبی در این رابطه گزارش نشده، اگرچه این مطالعات این زنان را برای مدت طولانی پیگیری نکردند. داده‌هایی برای ارزیابی تأثیر ورزش بر بقا در زنان مبتلا به AIMSS در دسترس نیست. با وجود این یافته‌های بی‌نتیجه، به دلیل منافع گسترده ورزش، باید هم‌چنان به‌عنوان بخشی از مراقبت‌های روزمره برای زنان مبتلا به سرطان پستان توصیه شود.
این مطالعه مروری تا چه زمانی به‌روز است؟
آخرین جست‌جو برای مطالعات در این مطالعه مروری در دسامبر 2018 انجام و جست‌وجو برای مطالعات در حال انجام در آگوست 2019 صورت گرفت.
با توجه به منافع گسترده ورزش برای مبتلایان به سرطان، جای تعجب است که این مطالعه مروری هیچ شواهد روشنی را از منفعت ورزش‌درمانی در زنان مبتلا به سرطان پستان اولیه مبتلا به AIMSS ارائه نکرده است. این مطالعه مروری فقط با 400 شرکت‌کننده در هفت مطالعه واجد شرایط انجام شد، که احتمالا قدرت یافته‌ها را کاهش داده است. این متاآنالیز، به دلیل ناهمگونی قابل‌توجه میان کارآزمایی‌ها، با طیف گسترده‌ای از رژیم‌های ورزشی و دوره‌های پیگیری، چالش‌برانگیز بود. با وجود رسیدن به این یافته‌های بی‌نتیجه، به دلیل منافع گسترده ورزش، هم‌چنان باید به‌عنوان بخشی از مراقبت‌های روزمره برای زنان مبتلا به سرطان پستان توصیه شود. تحقیقات بعدی در این زمینه با درک بیش‌تر مکانیسم AIMSS، تعریف واحد و روشن از این وضعیت، و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده فاز III که برای آزمایش مداخلات ورزشی هدفمند روی پیامدهای کلیدی بالینی در این شرایط به‌اندازه کافی توانمند باشند، ارتقاء خواهد یافت.
بقا برای سرطان پستان مرحله I تا III و گیرنده هورمونی مثبت، به دلیل پیشرفت‌ها اساسی در غربالگری، جراحی و درمان ادجوانت، به مرور زمان بهبود یافته است. با این وجود بسیاری از روش‌های درمانی ادجوانت دارای سمیت‌های قابل توجه مرتبط با درمان هستند که کیفیت زندگی را برای نجات‌یافتگان سرطان پستان بدتر می‌کند. در حال حاضر، برای زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان با گیرنده هورمونی مثبت، مهارکننده‌های آروماتاز (AI) به‌عنوان درمان استاندارد تجویز می‌شود که برای برخی از زنان خاص، با طول مدت طولانی‌تر، تا 10 سال، تجویز می‌شود. درمان AI با بروز بالای علائم اسکلتی‌عضلانی ناشی از AI یا AIMSS همراه است، که اغلب به صورت درد و تندرنس متقارن در مفاصل، درد اسکلتی‌عضلانی و سفتی مفصل توصیف می‌شود. AIMSS پایبندی به درمان AI را در حدود نیمی از زنانی تحت درمان با درمان ادجوانت AI کاهش داده، و احتمالا پیامدهای سرطان پستان را مختل می‌کند. ورزش برای پیشگیری و درمان بیماری AIMSS مورد بررسی قرار گرفته، اما تأثیر این مداخله هنوز ناشناخته است.
ارزیابی تأثیرات ورزش‌درمانی‌ها بر پیشگیری یا مدیریت علائم اسکلتی‌عضلانی ناشی از مهارکننده آروماتاز (AIMSS) در زنان مبتلا به سرطان پستان مرحله I تا III با گیرنده هورمونی مثبت.
ما تا 13 دسامبر 2018، پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ و پایگاه اطلاعاتی CINAHL را جست‌وجو کردیم. ما هم‌چنین برای یافتن مطالعات در حال انجام یا کارآزمایی‌های منتشر نشده، یا هر دو، در آگوست 2019 دو پورتال مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و دو پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم. ما هم‌چنین فهرست منابع مطالعات وارد شده را بررسی کردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که ورزش را در مقابل بازوی مقایسه‌کننده مقایسه کردند. ما هیچ محدودیتی را در بازوی مقایسه‌کننده، که می‌تواند شامل یک نوع ورزش جایگزین، عدم انجام ورزش یا کنترل لیست انتظار باشد، اعمال نکردیم. هر دو مطالعه منتشرشده و بدون داوری علمی، واجد شرایط بودند.
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) و قطعیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردند. پیامدهای مورد بررسی عبارت بودند از درد، سفتی مفاصل، قدرت چنگ زدن دست، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، کیفیت زندگی خاص سرطان، پایبندی به درمان با AI، عوارض جانبی، بروز AIMSS، بقای خاص سرطان پستان و بقای کلی. برای پیامدهای پیوسته‌ای که با همان ابزار مورد ارزیابی قرار گرفتند، ما از میانگین تفاوت (MD) استفاده کردیم؛ برای آن دسته از پیامدهایی که از ابزارهای مختلف استفاده کردند، ما از میانگین تفاوت استانداردشده (SMD) برای تجزیهوتحلیل استفاده کردیم. برای پیامدهای دو حالتی، ما پیامدها را به صورت نسبت شانس (OR) گزارش کردیم.
ما هفت مطالعه را با 400 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده وارد کردیم؛ یک مطالعه، ورزش را برای پیشگیری از AIMSS و شش مطالعه، درمان AIMSS را ارزیابی کردند.
برای پیشگیری از ابتلا به AIMSS، یک مطالعه واحد، تفاوتی را در نمره‌های درد، قدرت چنگ زدن دست یا پایبندی به مصرف داروی AI بین گروه‌ها گزارش نکرد. مقادیر داده‌ها در این مطالعه ارائه نشده و دیگر پیامدها نیز گزارش نشدند.
برای مدیریت AIMSS، ما دریافتیم که شواهد در مورد تأثیر ورزش‌درمانی‌ها روی تغییر کلی در نمرات بدترین درد، بسیار نامشخص بودند (SMD: -0.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78- تا 0.32؛ 4 مطالعه؛ 284 زن؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین) شواهد نشان دادند که ورزش‌درمانی منجر به ایجاد تفاوت اندک یا عدم تفاوت در تغییر کلی در نمرات سفتی عضلات می‌شود (MD نمره سفتی Western Ontario McMasters Universities Osteoarthritis Index (WOMAC)؛ 0.76-؛ 95% CI؛ 1.67- تا 0.15 و MD نمره سفتی عضلات Visual Analogues Scale (VAS)؛ 0.42-؛ 95% CI؛ 2.10- تا 1.26؛ 1 مطالعه؛ 53 زن؛ شواهد با قطعیت پائین). شواهد برای پیامدهای تغییر کلی در قدرت چنگ زدن دست (MD: 0.30؛ 95% CI؛ 0.55- تا 1.15؛ 1 مطالعه؛ 83 زن؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ تغییر کلی در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (خرده‌مقیاس‌های ابزار SF-36 از کمترین منفعت MD؛ 1.88؛ 95% CI؛ 2.69- تا 6.45؛ تا بیش‌ترین منفعت MD؛ 9.70؛ 95% CI؛ 1.67 تا 17.73؛ 2 مطالعه؛ 123 زن؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ تغییر کلی در کیفیت زندگی خاص سرطان (MD: 4.58؛ 95% CI؛ 0.61- تا 9.78؛ 2 مطالعه؛ 136 زن؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ و پایبندی به مهارکننده‌های آروماتاز (OR: 2.43؛ 95% CI؛ 0.41 تا 14.63؛ 2 مطالعه؛ 224 زن؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) بسیار نامشخص بود. هیچ موردی از عوارض جانبی که در سراسر چهار مطالعه در هر دو بازو شناسایی شده باشد، وجود نداشت (0 رویداد گزارش شده؛ 4 مطالعه؛ 331 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین). هیچ داده‌ای وجود نداشت که از بروز AIMSS، بقای خاص سرطان پستان یا بقای کلی گزارشی ارائه داده باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.