هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مرور کاکرین دریافت این موضوع بود که می‌توان با بهبود سلامت افراد بیکار به اشتغالشان کمک کرد یا خیر.
کاهش سلامت و کاهش توانایی کار ممکن است دلایلی برای بیکار شدن باشند. همچنین، بیکاری، و به ویژه بیکاری طولانی‌مدت، ممکن است به‌نوبه‌خود باعث ضعف سلامت و بهزیستی ( well-being) شود. مشخص نیست که می‌توان با مداخلاتی در جهت بهبود سلامت، به افراد بیکار کمک کرد تا شغلی برای خود پیدا کنند یا خیر.
پیام‌های کلیدی
مداخلاتی که روش‌های درمانی و آموزش جست‌وجوی شغل را با یکدیگر ترکیب می‌کنند احتمالا تعداد افراد بیکاری را که شغلی پیدا می‌کنند، در مقایسه با افرادی که مداخله‌ای روی آن‌ها انجام نمی‌شود، اندکی افزایش می‌دهد. برای افزایش قطعیت شواهد، ما هنوز به مطالعات بیشتری با کیفیت بالا نیاز داریم، از جمله مطالعاتی که در آن‌ها مداخلات مستقیما روی افرادی انجام شوند که برای مدتی کوتاه یا به‌صورت بلندمدت بیکار بوده‌اند.
چه چیزی در این مرور مورد بررسی قرار گرفت؟
ما 15 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با مجموع 6397 شرکت‌کننده وارد کردیم. مداخلات عبارت بودند از روش‌های درمانی مانند درمان شناختی رفتاری، ورزش بدنی و مشاوره و توصیه مرتبط با سلامت، یا مداخلاتی که ترکیبی از آن‌ها بودند و شامل مداخلات درمانی و آموزش جست‌وجوی شغل می‌شدند. ما از داده‌های این مطالعات در مورد تعداد شرکتکنندگان بیکاری که شغل پیدا کردند، استفاده کردیم. همچنین داده‌های مرتبط با سلامت عمومی و روانی را گردآوری کردیم. هیچ مطالعه‌ای وجود نداشت که پیامدهای توانایی کار را گزارش کرده باشد.
نتایج نشان دادند که مداخلات ترکیبی (مداخلات درمانی همراه با آموزش جست‌وجوی شغل) احتمالا تعداد افراد بیکاری را که شغل پیدا می‌کنند، در مقایسه با افرادی که مداخله روی آن‌ها صورت نمی‌گیرد، اندکی افزایش می‌دهند. مداخلات درمانی ممکن است تعداد افراد بیکاری را که شغل پیدا می‌کنند در مقایسه با افرادی که مداخله‌ای روی آن‌ها صورت نمی‌گیرد، افزایش دهد اما شواهد بسیار نامطمئن هستند. مداخلات درمانی در مقایسه با عدم مداخله احتمالا هیچ تفاوتی را در رابطه با سلامت روان و سلامت عمومی ایجاد نمی‌کنند.
این مطالعه مروری تا چه زمانی به‌روز است؟
ما مطالعاتی را که تا آگوست 2019 منتشر شدند، جست‌وجو کردیم.
مداخلاتی که روش‌های درمانی و آموزش جست‌وجوی شغل را با یکدیگر ترکیب کردند، احتمالا در افزایش اشتغال تأثیر مفید مختصری دارند. مداخلات درمانی ممکن است در اشتغال مجدد تأثیر داشته باشد، اما ما در مورد این یافته‌ها بسیار نامطمئن هستیم. مداخلات درمانی ممکن است باعث بهبود سلامت در افراد بیکار جویای کار نشوند. انجام RCTهایی با کیفیت بالا و بزرگ که در آن‌ها مداخلات مستقیما روی افرادی انجام شوند که یا به‌صورت کوتاه‌مدت بیکار شده‌اند یا بلندمدت، برای افزایش کیفیت شواهد مورد نیاز هستند. ارزیابی هزینه-اثربخشی اثرات مفید کوچک نیز لازم است.
بیکاری با کاهش سلامت همراه است که ممکن است دلیل یا نتیجه خود بیکاری باشد. کاهش سلامت می‌تواند مانع از اشتغال مجدد فرد شود.
ارزیابی اثربخشی مداخلات بهبود دهنده سلامت برای به دست آوردن اشتغال در افراد بیکار جویای کار.
ما بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم (3 می 2018، به‌روزرسانی شده در 13 آگوست 2019): پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین؛ MEDLINE؛ Scopus؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ SocINDEX؛ OSH Update؛ ClinicalTrials.gov؛ پورتال کارآزمایی‌های WHO؛ و همچنین فهرست منابع مطالعات وارد شده و مرورهای منتخب.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را در مورد اثربخشی مداخلات بهبود سلامت برای به دست آوردن شغل در افراد بیکار متقاضی کار وارد کردیم. پیامد اولیه، اشتغال مجدد بود که به‌صورت تعداد یا درصد شرکتکنندگانی که شغل به دست آوردند، گزارش شد. پیامد ثانویه ما سلامت و توانایی کار بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را غربالگری کرده، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما نتایج مطالعات را با مدل‌های اثر تصادفی تجمیع کرده و خطر نسبی (RR) را با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش کردیم و کیفیت کلی شواهد را برای هر مقایسه با استفاده از درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
ما 15 کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (16 مداخله) را با مجموع 6397 شرکت‌کننده بیکار در این مرور وارد کردیم. هشت مطالعه مداخلات درمانی را مانند درمان شناختی رفتاری، ورزش بدنی و مشاوره و توصیه مرتبط با سلامت ارزیابی کرده و هفت مطالعه، مداخلات روش‌های درمانی و آموزش جست‌وجوی شغل را با یکدیگر ترکیب کردند.
مداخلات درمانی
مداخلات درمانی در مقایسه با عدم مداخله ممکن است با متوسط 11 ماه پیگیری، امکان یافتن شغل را افزایش دهند اما شواهد بسیار نامطمئن هستند (RR = 1.41؛ 95% CI؛ 1.07 تا 1.87؛ n = 1142؛ 8 مطالعه با 9 مداخله؛ I² = 52%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). احتمالا هیچ تفاوتی در تأثیر مداخلات درمانی در مقایسه با عدم مداخله بر سلامت روان (SMD: 0.12؛ 95% CI؛ 0.06- تا 0.29؛ n = 530؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) و بر سلامت عمومی (SMD: 0.19؛ 95% CI؛ 0.04- تا 0.41؛ n = 318؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود ندارد.
مداخلات ترکیبی
مداخلات ترکیبی احتمالا در مقایسه با عدم مداخله با متوسط 10 ماه پیگیری، اشتغال را اندکی افزایش می‌دهند (RR: 1.12؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.20؛ n = 4101؛ 6 مطالعه؛ I² = 7%).
هیچ مطالعه‌ای انجام نشده که توانایی کار، حوادث جانبی یا هزینه-اثربخشی را اندازه‌گیری کرده باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.