ما سه RCT را وارد کردیم، یک مورد از نیوزیلند، یک مورد از ژاپن و یک مورد از چین، که بین سال‌های 2015 و 2019 منتشر شدند. در کل، این کارآزمایی‌ها 114 بزرگسال (228 چشم) را وارد کردند. دو مطالعه از طراحی زوج چشمی (paired-eye design) (مقایسه بین چشم (inter-eye comparison)) برای ارزیابی تاثیرات درمان IPL ساختگی (کنترل) نسبت به درمان IPL واقعی استفاده کردند. یک مطالعه به‌صورت تصادفی افراد را در گروه مداخله IPL همراه با تخلیه غده میبومین (meibomian gland expression; MGX)، یا در گروه MGX به‌تنهایی (درمان استاندارد) قرار داد. دوره‌های پیگیری در مطالعه از 45 روز تا نه ماه متغیر بود. هیچ‌کدام از کارآزمایی‌ها در همه هفت حوزه سوگیری، دارای خطر پائین نبودند. اولین نویسندگان دو مطالعه وارد شده بودجه مالی خود را از حق ثبت اختراع یا تولید کنندگان دستگاه‌های IPL دریافت کردند. منابع بودجه و اظهار منافع در گزارش سومین کارآزمایی وارد شده دیده نشد.

هر سه کارآزمایی با استفاده از پرسشنامه ارزیابی استاندارد بیمار از خشکی چشم (Standard Patient Evaluation of Eye Dryness; SPEED)، تاثیر IPL را بر نشانه‌های خشکی چشم ارزیابی کردند. با تجمیع داده‌های به‌دست آمده از دو کارآزمایی که از یک طرح زوج چشمی (paired-eye design) استفاده کردند، خلاصه برآورد برای این مطالعات، حاکی از وجود کاهش اندک یا هیچ کاهشی در نشانه‌های خشکی چشم با IPL نسبت به مداخله ساختگی بود (تفاوت میانگین (MD): 0.33- واحد، 95% فاصله اطمینان (CI): 2.56- تا 1.89-؛ I² = 0%؛ 2 مطالعه، 144 چشم). از آنجا که مطالعه دیگر خطای واحد تحلیل (unit-of-analysis error) داشت، تجمیع نشد، اما کاهش نشانه‌ها را به نفع IPL گزارش کرد (MD: -4.60؛ 95% CI؛ 6.72- تا 2.48-؛ 84 چشم). بدنه شواهد برای این پیامد از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود، بنابراین ما از تاثیر IPL بر نشانه‌های خشکی چشم مطمئن نیستیم.

هیچ داده قابل ترکیب مرتبطی برای هر یک از دیگر پیامدهای ثانویه وجود نداشت، بنابراین تاثیر IPL بر پارامترهای بالینی مرتبط با بیماری خشکی چشم در حال حاضر نامشخص است.

برای TBUT با فلوروسئین سدیم، دو مطالعه نشان داد که ممکن است بهبودی به نفع IPL رخ دهد (MD؛ 2.02 ثانیه؛ 95% CI؛ 0.87 تا 3.17؛ MD؛ 2.40 ثانیه؛ 95% CI؛ 2.27 تا 2.53؛ در کل 172 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین) .

ما از تاثیر IPL بر زمان درهم شکستن غیر-تهاجمی اشک نامطمئن هستیم (MD؛ 5.51 ثانیه؛ 95% CI؛ 0.79 تا 10.23؛ MD؛ 3.20؛ 95% CI؛ 3.09 تا 3.31 ثانیه؛ دو مطالعه؛ در کل 140 چشم؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

برای اسمولاريتی اشک، یک مطالعه نشان داد که ممکن است بهبودی با IPL رخ دهد (MD: -7.00 mOsmol/L؛ 95% CI؛ 12.97- تا 1.03-؛ 56 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین).

ما از تاثیر IPL بر انسداد منافذ غده میبومین نامطمئن هستیم (MD؛ 1.20- واحد بالینی؛ 95% CI؛ 1.24- تا 1.16-؛ 84 چشم؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

ما در مورد تاثیر IPL بر رنگ‌آمیزی قرنیه با فلوروسئین سدیم مطمئن نیستیم. یک مطالعه، هیچ شواهدی را از وجود تفاوت بین بازوهای مداخله IPL و مداخله ساختگی در سه ماه پیگیری (0.409 = P) گزارش نکرد، و مطالعه دوم داده‌هایی را به نفع IPL گزارش کرد (MD؛ 1.00- واحد؛ 95% CI؛ 1.07- تا 0.93- واحد؛ در کل 172 چشم؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

بروز حوادث جانبی را در نقطه پایانی مطالعه، به‌عنوان معیار ایمنی در نظر گرفتیم. از آنجا که بیشتر کارآزمایی‌ها به‌طور خاص حوادث جانبی را گزارش نکردند، نمی‌توان ایمنی استفاده از IPL را به‌عنوان درمانی برای MGD با اطمینان تعیین کرد. نتایجی با قطعیت بسیار پائین از مطالعات مجزا نشان می‌دهند برخی از عوارض جانبی که شرکت‌کنندگان می‌توانستند دچار آن‌ها شوند، عبارت بودند از درد و سوزش خفیف، و احتمال از دست رفتن نسبی مژه‌ها (به دلیل خطای پزشک).