شش مرور کاکرین را، مربوط به 1134 نوزاد وارد شده در 18 کارآزمایی، پیرامون مدیریت TTN در نوزادان ترم و نارس دیرهنگام وارد کردیم، که به ارزیابی سالبوتامول (هفت کارآزمایی)، اپی‌نفرین (یک کارآزمایی)، بودزوناید (یک کارآزمایی)، دیورتیک‌ها (دو کارآزمایی)، محدودیت مایعات (چهار کارآزمایی)، و حمایت تنفسی غیر-تهاجمی (سه کارآزمایی) پرداختند. سطح کیفیت مرورهای وارد شده بالا بود، و همه آنها با حوزه‌های مهم AMSTAR 2 مطابقت داشتند. به دلیل عدم-دقت تخمین‌ها (مطالعات وارد شده اندک، و در مقیاس کوچک) و خطر نامشخص یا بالای سوگیری (bias)، سطح قطعیت شواهد برای پیامدهای اولیه بسیار پائین بود.

سالبوتامول ممکن است طول مدت تاکی‌پنه را در مقایسه با دارونما کاهش دهد (تفاوت میانگین (MD): 16.83- ساعت، 95% فاصله اطمینان (CI): 22.42- تا 11.23-؛ 2 مطالعه، 120 نوزاد، شواهد با قطعیت پائین). هیچ مروری را نیافتیم که اپی‌نفرین یا کورتیکواستروئیدها را با دارونما مقایسه کرده و طول مدت تاکی‌پنه را گزارش دهد. با این حال، یک مرور در مورد «روند عادی‌سازی تعداد تنفس»، یک پیامد مشابه، گزارش کرده، و هیچ تفاوتی را بین اپی‌نفرین و دارونما نشان نداد (اندازه تاثیرگذاری گزارش نشد). شواهد در مورد تاثیر دیورتیک‌ها در مقایسه با دارونما بسیار نامطمئن است (MD؛ 1.28- ساعت؛ 95% CI؛ 13.0- تا 10.45؛ 2 مطالعه، 100 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین). هیچ مروری را شناسایی نکردیم که محدودیت مایعات را با نرخ استاندارد مایعات مقایسه کرده و طول مدت تاکی‌پنه را گزارش دهد. شواهد در مورد تاثیر فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) در مقایسه با اکسیژن درمانی با جریان آزاد (free-flow oxygen therapy) (MD؛ 21.1- ساعت؛ 95% CI؛ 22.9- تا 19.3-؛ 1 مطالعه، 64 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ تاثیر ونتیلاسیون با فرکانس بالا (نوسانی) از راه بینی (nasal high-frequency ventilation; NHFV) در مقایسه با CPAP (MD؛ 4.53- ساعت؛ 95% CI؛ 5.64- تا 3.42-؛ 1 مطالعه، 40 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ و تاثیر تهویه با فشار مثبت متناوب از راه بینی (nasal intermittent positive pressure ventilation; NIPPV) در مقایسه با CPAP بر طول مدت تاکی‌پنه (MD؛ 4.30 ساعت؛ 95% CI؛ 19.14- تا 27.74؛ 1 مطالعه، 40 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین) بسیار نامطمئن است.

با توجه به نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی، شواهد برای نشان دادن تاثیر سالبوتامول در مقایسه با دارونما (خطر نسبی (RR): 0.60؛ 95% CI؛ 0.13 تا 2.86، تفاوت خطر (RD): 10 مورد کمتر؛ 95% CI؛ 50 مورد کمتر تا 30 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 3 مطالعه، 254 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ تاثیر اپی‌نفرین در مقایسه با دارونما (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.08 تا 5.88؛ RD؛ 70 مورد کمتر؛ 95% CI؛ 460 مورد کمتر تا 320 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 1 مطالعه، 20 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ و تاثیر کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دارونما (RR: 0.52؛ 95% CI؛ 0.05 تا 5.38؛ RD؛ 40 مورد کمتر؛ 95% CI؛ 170 مورد کمتر تا 90 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 1 مطالعه، 49 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین) بسیار نامطمئن است. مروری را نیافتیم که دیورتیک‌ها را با دارونما مقایسه کرده و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی را گزارش کند. شواهد برای نشان دادن تاثیر محدودیت مایعات در مقایسه با تجویز استاندارد مایعات (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.24 تا 2.23؛ RD؛ 20 مورد کمتر؛ 95% CI؛ 70 مورد کمتر تا 40 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 3 مطالعه، 242 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ تاثیر CPAP در مقایسه با اکسیژن با جریان آزاد (RR: 0.30؛ 95% CI؛ 0.01 تا 6.99؛ RD؛ 30 مورد کمتر؛ 95% CI؛ 120 مورد کمتر تا 50 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 1 مطالعه، 64 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ و تاثیر NIPPV در مقایسه با CPAP (RR: 4.00؛ 95% CI؛ 0.49 تا 32.72؛ RD؛ 150 مورد بیشتر؛ 95% CI؛ 50 مورد کمتر تا 350 مورد بیشتر در هر 1000 نفر؛ 1 مطالعه، 40 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین)؛ و تاثیر NHFV در برابر CPAP (هیچ تاثیری تخمین زده نشد، 1 مطالعه، 40 نوزاد، شواهد با قطعیت بسیار پائین) بسیار نامطمئن است.

با توجه به پیامدهای ثانویه، طول مدت بستری در بیمارستان تنها پیامد گزارش شده در همه مرورهای وارد شده بود. یک کارآزمایی با بررسی محدودیت مایعات، مدت زمان کمتر بستری نوزادان را در بیمارستان در این گروه گزارش کرد، اما با شواهدی با قطعیت پائین. شواهد در مورد تاثیرات مداخله بر پیامدهای ثانویه برای پنج مرور دیگر بسیار نامطمئن بود. داده‌های مربوط به مضرات بالقوه درمان کمیاب بودند، زیرا همه کارآزمایی‌ها برای تشخیص افزایش احتمالی در بروز عوارض جانبی مانند پنوموتوراکس (pneumothorax)، آریتمی‌ها (arrhythmias) و عدم تعادل الکترولیت، قدرت پائینی داشتند. هیچ موردی از عوارض جانبی برای سالبوتامول گزارش نشد؛ با این حال، این دارو خطر تاکی‌کاردی (tachycardia)، لرزش، و هیپوکالمی (hypokalaemia) را در سایر شرایط به همراه دارد.