پیامهای کلیدی:
هیچ شواهدی برای حمایت یا مخالفت با کاهش مصرف مایعات بهعنوان یک گزینه درمانی برای مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus) در نوزادان نارس وجود ندارد.
ما به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای نیاز داریم که به سوال ما پاسخ داده و به تصمیمگیریهای بالینی کمک کنند.
مجرای شریانی باز (PDA) چیست؟
مجرای شریانی یک رگ خونی اضافی است که پیش از تولد و بلافاصله پس از تولد میان قلب و ریههای نوزادان جریان دارد. برای اینکه قلب و ریهها پس از تولد بهدرستی کار کنند، این رگ خونی باید بسته شود. در اغلب نوزادان، این رگ طی چند روز بهطور طبیعی بسته میشود، و آنها خوب هستند.
بااینحال، در برخی از نوزادان نارس (کودکان متولد شده پیش از هفته 37 بارداری)، مجرای شریانی باز میماند (که به آن باز (patent) میگویند). این بدان معنی است که خون اضافی ممکن است به ریهها جریان یابد و مشکلاتی را ایجاد کند (علامتدار). این وضعیت مجرای شریانی باز (PDA) نامیده میشود.
PDA ممکن است با کاهش مقدار مایعات داده شده به این نوزادان درمان شود. ما از فواید و خطرات مصرف کمتر مایعات در نوزادان نارس برای کاهش مشکلات مرتبط با PDA مطمئن نیستیم.
محدود کردن مصرف مایعات به چه معنی است؟
محدودیت در مصرف مایعات به معنای محدود کردن مقدار مایعات غذایی یا دارویی در نوزادانی است که قادر به مصرف شیر مادر یا شیردهی با شیشه شیر نیستند. هنگامی که نوزادان قادر به خوردن چیزی از طریق دهان نیستند، مواد غذایی و داروی آنها یا از طریق وریدهای آنها (تغذیه تزریقی) یا از طریق لوله به معده آنها (تغذیه رودهای) داده میشود. محدود کردن مقدار این مایع یکی از درمانهایی است که برای نوزادان مبتلا به PDA استفاده میشود.
کارشناسان بر این باورند که محدود کردن مصرف مایعات ممکن است با تغییر بالقوه در نحوه پمپاژ خون توسط قلب در بدن و کاهش تلاش لازم برای پمپاژ خون توسط قلب، کمککننده باشد. بااینحال، محدود کردن مصرف مایعات نیز ممکن است خطرناک باشد. یک خطر این است که کودک ممکن است تغذیه کافی نداشته باشد.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
هدف ما آن بود که بدانیم محدود کردن مصرف مایعات چه کمکی به کاهش بیماری یا مرگ در نوزادان مبتلا به PDA میکند.
ما خواستیم شواهدی را پیدا کنیم که به پزشکان در تصمیمگیری در مورد محدود کردن تغذیه مایعات کمک کند، اما هیچ مطالعهای را پیدا نکردیم.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما برای یافتن مطالعاتی جستوجو کردیم که کاهش تغذیه مایعات را، یا از طریق لوله در معده، یا با سوزن در ورید، در نوزادان مبتلا به PDA ارزیابی کردند.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای (کارآزمایی که در آن شرکتکنندگان بهطور تصادفی در گروههای مختلف مطالعه قرار گرفتند) را پیدا نکردیم که این درمان را در نوزادان نارس مبتلا به PDA ارزیابی کرده باشد.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
ما هیچ شواهدی را از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده پیدا نکردیم.
این شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
شواهد تا اکتبر 2023 بهروز است.
در حال حاضر هیچ شواهدی از RCTها برای ارزیابی مزایا و مضرات محدودیت در مصرف مایعات برای درمان مجرای شریانی باز علامتدار در نوزادان نارس در دسترس نیست. هیچ مطالعه در حال انجام را پیدا نکردیم.
برای هدایت تصمیمات بالینی، دستیابی به شواهدی از RCTهایی با قدرت کافی که محدودیت مصرف مایعات را برای درمان PDA علامتدار در نوزادان نارس ارزیابی کنند، مورد نیاز است.
مجرای شریانی (ductus arteriosus) یک رگ خونی است که شریان ریوی اصلی و آئورت نزولی پروگزیمال را به هم متصل میکند. مجرای شریانی پس از تولد، معمولا بهطور کامل بسته میشود. بااینحال، گاهی در نوزاد باز باقی میماند، که به آن مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus; PDA) میگویند. اگر PDA از نظر بالینی علامتدار باشد، میتواند منجر به گردش بیش از حد خون در ریهها، و کاهش پرفیوژن به روده و کلیهها شود. اکثر دستورالعملهای عملکرد بالینی محدودیت مایعات را بهعنوان یک استراتژی مدیریت محافظهکارانه برای درمان PDA علامتدار پیشنهاد میکنند. نشان داده شده که محدود کردن مصرف مایعات باعث کاهش بروز PDA در نوزادان نارس بزرگتر میشود. بااینحال، محدودیت شدید در مصرف مایعات ممکن است بر جریان خون سیستمیک در نوزادان بهشدت نارس تاثیر بگذارد. با توجه به عوارض جانبی احتمالی، ارزیابی شواهد بهصورت سیستماتیک در مورد محدودیت در مصرف مایعات برای درمان PDA علامتدار در هدایت تصمیمات بالینی مهم است.
ارزیابی تاثیرات محدودیت در مصرف مایعات بر عوارض و مرگومیر برای PDA علامتدار در نوزادان نارس.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ و Embase را در اکتبر 2023 جستوجو کردیم. همچنین Clinicaltrials.gov؛ ICTRP؛ ANZCTR و Epistemonikos را جستوجو کردیم. ما برنامهریزی کردیم تا فهرست منابع مطالعات واردشده و مرورهای سیستماتیک مرتبط را برای یافتن مطالعاتی که در جستوجوهای بانک اطلاعاتی شناسایی نشدند، غربالگری کنیم، اما موردی را نیافتیم.
ما برنامهریزی کردیم تا کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs)، شبه-RCTها، RCTهای خوشهای (cluster) و RCTهای متقاطع (cross-over) را وارد کنیم. ما برنامهریزی کردیم که نوزادان نارس (کمتر از هفته 37 بارداری)، یا کموزن هنگام تولد (کمتر از 2500 گرم) و مبتلا به PDA علامتدار را وارد کنیم، که بهصورت بالینی یا با معیارهای اکوکاردیوگرافی در دوره نوزادی تشخیص داده شدند. ما برنامهریزی کردیم تا مطالعاتی را وارد کنیم که محدودیتهای درمانی مایعات تزریقی یا رودهای، یا هر دو، را با یا بدون دیورتیکها، با گروههای کنترلی مقایسه کنیم که مصرف استاندارد مایعات را دریافت کردند، که بهعنوان بدون محدودیت تزریقی یا رودهای در مایعات، با یا بدون استفاده از دیورتیکها، تعریف شدند.
از روشهای استاندارد کاکرین استفاده کردیم. پیامد اولیه، بسته شدن PDA بود. دیگر پیامدهای مرتبط عبارت بودند از مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) تا سن 36 هفته پس از قاعدگی، نیاز به بسته شدن PDA با مداخله، نیاز به درمان با مهارکننده سیکلواکسیژناز، دیسپلازی برونکوپولمونری، خونریزی داخل بطنی شدید، و طول مدت بستری در بیمارستان. از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد برای هر پیامد بهره بردیم.
ما هیچ RCT تکمیلشده یا در حال انجامی را شناسایی نکردیم که با معیارهای ورود ما مطابقت داشته باشند و اثربخشی و بیخطری (safety) محدودیت در مصرف مایعات را برای درمان PDA علامتدار بررسی کرده باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.