W trakcie standardowej resuscytacji krążeniowo-oddechowej (masażu serca), prowadzonej w stanach nagłego zatrzymania krążenia (zatrzymania czynności serca), wielokrotnie uciska się klatkę piersiową przy użyciu rąk. Metoda ta umożliwia pompowanie krwi zawierającej tlen do mózgu za pośrednictwem serca w czasie gdy serce nie pracuje. W trakcie standardowej resuscytacji krążeniowo-oddechowej klatka piersiowa rozpręża się samoistnie (biernie) po zwolnieniu ucisku. Czynne uciskanie i rozprężanie klatki piersiowej stanowi alternatywną metodę masażu serca z wykorzystaniem przenośnego urządzenie ssącego, za pomocą którego naprzemiennie uciska się klatkę piersiową i czynnie ją rozpręża po każdym uciśnięciu. Wykazano, że czynne uciskanie i rozprężanie klatki piersiowej nie przynosi dodatkowych korzyści i posiada pewne wady w porównaniu ze standardową resuscytacją krążeniowo-oddechową.