Pytanie badawcze: Jaki jest efekt dodania bisfosfonianów do aktualnego leczenia szpiczaka mnogiego?

Wprowadzenie:Szpiczak mnogi (znany również jako szpiczak lub szpiczak plazmocytowy) to nowotwór komórek typu B (limfocytów; przyp.tłum.) lub dokładniej nowotwór komórek plazmatycznych. Nowotwór ten rozwija się wewnątrz lub na zewnątrz kości. Uszkodzenie kości lub zmiany osteolityczne mogą prowadzić do złamań kości długich lub złamań kompresyjnych kręgosłupa. Mechanizm niszczenia kości wydaje się być związany ze zwiększoną resorpcją kości przez komórki zwane osteoklastami. Bisfosfoniany to leki, które mogą hamować resorpcję kości poprzez zmniejszenie liczby i aktywności osteoklastów.

Data wyszukiwania:Dane naukowe są aktualne do lipca 2017 roku.

Charakterystyka badań: Jest to aktualizacja przeglądu obejmującego 24 badania, w których uczestniczyło 7293 pacjentów. W 20 badaniach z randomizacją porównywano bisfosfoniany z placebo lub brakiem leczenia, a w innych 4 badaniach randomizowanych jako leczenie porównawcze wykorzystano inny bisfosfonian.

Główne wyniki:Stosowanie bisfosfonianów u pacjentów ze szpiczakiem mnogim nie poprawiło całkowitego czasu przeżycia ani czasu przeżycia wolnego od progresji choroby. Stosowanie bisfosfonianów u chorych na szpiczaka mnogiego zmniejsza ogólną liczbę złamań, złamań kręgów, ale nie złamań pozakręgowych. Bisfosfoniany łagodzą również ból nie wywołując przy tym wielu skutków ubocznych z wyjątkiem istotnej większej częstości zmniejszonego przepływu krwi w żuchwie, co powoduje rozpad kości, zwany także martwicą kości. Ogólnie, na każde 1000 uczestników leczonych bisfosfonianami, w przybliżeniu 1 pacjent będzie miał martwicę żuchwy. Zoledronian okazał się być lepszy niż etidronat i placebo, ale nie bardziej skuteczniejszy niż pamidronian lub klodronian pod względem poprawy przeżycia całkowitego i innych wyników, takich jak: złamania ogółem lub w szczególności złamania kręgów. W żadnym z analizowanych wyników nie odnaleziono dowodów na wyższość jakiegokolwiek określonego aminobisfosfonianu (zoledronian, pamidronian lub ibandronian) lub nie-aminobisfosfonianu (etidronian lub klodronian).

Jakość danych naukowych:Ogólna jakość danych naukowych wahała się od umiarkowanej do bardzo niskiej, co wskazuje na potrzebę przeprowadzenia dalszych badań w tej dziedzinie, w szczególności badań z randomizacją, w których będzie przeprowadzone bezpośrednie porównanie różnych bisfosfonianów, zamiast porównywania ich z brakiem leczenia lub placebo.