Pokrzywka to powszechna choroba skóry, charakteryzująca się występowaniem swędzących bąbli lub pręgi, która może pojawić się w każdym miejscu na powierzchni skóry. Te zmiany skórne mogą być wielkości główki od szpilki lub mieć średnicę kilku cali. U większości osób cierpiących na pokrzywkę, występuje ona w sposób ciągły lub przerywany przez okres krótszy niż sześć tygodni, jednakże może trwać dłużej (wtedy jest to postać przewlekła). Pokrzywce może również towarzyszyć obrzęk naczynioruchowy (obrzęk głębszych warstw tkanki podskórnej). Istnieje kilka rodzajów pokrzywki, ale najbardziej powszechne formy to pokrzywka ostra i przewlekła. Najczęstszą przyczyną pokrzywki ostrej są zakażenia oraz reakcje alergiczne na leki i żywność, natomiast w przypadku pokrzywki przewlekłej najczęściej przyczyna jest nieznana. Silny świąd towarzyszący pokrzywce jest częsty, co może prowadzić do problemów ze snem, nawet depresji, co ma istotny wpływ na jakość życia. Wystąpienie pokrzywki oraz obrzęku naczynioruchowego na twarzy lub innych odsłoniętych częściach ciała może być kłopotliwe dla osoby cierpiącej na tę chorobę.

Istnieje wiele możliwości leczenia pokrzywki, spośród których najbardziej znane jest stosowanie leków przeciwhistaminowych H1 (pierwszej generacji - przyp.tłum.). Celem niniejszego przeglądu była ocena skuteczności i bezpieczeństwa leków przeciwhistaminowych H2 (drugiej generacji - przyp tłum.). Przegląd objął 4 badania niskiej jakości, w których badano 144 uczestników. Nie jest możliwe sformułowanie ostatecznych wniosków, jednakże podawanie w połączeniu ranitydyny i difenhydraminy wydaje się być nieco bardziej skuteczne w łagodzeniu objawów pokrzywki niż podawanie wyłącznie difenhydraminy. W jednym badaniu, cymetydyna wydawała się być równie skuteczna jak difenhydramina. Jednakże, połączenie obu leków było bardziej skuteczne niż stosowanie wyłącznie difenhydraminy. Stosowanie difenhydraminy wiązało się z występowaniem senności i sedacji (uczucia spokoju - przyp. tłum.), jednakże nie odnotowano istotnych różnic w poziomie sedacji pomiędzy famotydyną a difenhydraminą. Badania te były stosunkowo stare i zawierały bardzo mało wyników istotnych dla pacjentów z pokrzywką. Tym samym, obecnie istnieją niewystarczające dane naukowe, które pozwoliłby na ustalenie czy oceniana grupa leków jest skuteczna czy też nie.