Na czym polega problem?

Podczas drugiej fazy porodu powszechną metodą jest mobilizowanie kobiet do wzięcia głębokiego oddechu na początku skurczu porodowego, a następnie wstrzymania oddechu i parcia w trakcie skurczu (jest to nazywane parciem kierowanym). W przypadku parcia spontanicznego kobiety same podążają za tym, co podpowiada im instynkt i zwykle prą od trzech do pięciu razy podczas jednego skurczu. Opóźnienie parcia polega na poinstruowaniu kobiety, aby powstrzymywała parcie, aż do chwili gdy uczucie parcia stanie się nie do powstrzymania albo gdy przodująca część płodu pojawi się w kroczu.

Dlaczego to jest ważne ?

Musimy znać korzyści i ewentualne zagrożenia wynikające z zastosowania różnego rodzaju technik parcia i oddychania przyszłych mam podczas porodowej fazy wypierania oraz ich wpływ na wyniki zdrowotne matki i płodu.

Jakie dane naukowe odnaleźliśmy?

Odnaleźliśmy (data wyszukiwania 19 września 2016 r.) osiem badań (obejmujących 884 kobiety), w których porównywano różne metody parcia: parcie spontaniczne vs parcie kierowane z zastosowaniem znieczulenia zewnątrzoponowego lub bez takiego znieczulenia oraz 13 badań (obejmujących 2879 kobiet), w których porównywano moment rozpoczęcia parcia: parcie opóźnione vs parcie natychmiastowe z zastosowaniem znieczulenia zewnątrzoponowego. Jakość danych naukowych przedstawionych w niniejszej aktualizacji przeglądu waha się od umiarkowanej do bardzo niskiej.

Porównanie nr 1: parcie spontaniczne vs parcie kierowane

Odnośnie porównania rodzajów parcia (parcie spontaniczne vs parcie kierowane) nie stwierdzono wyraźnej różnicy pod względem: czasu trwania drugiej fazy porodu (bardzo niska jakość danych naukowych), ryzyka pęknięcia krocza (niska jakość danych naukowych), ryzyka nacięcia krocza, długości okresu parcia (bardzo niska jakość danych naukowych), liczby kobiet, które doświadczyły spontanicznego porodu pochwowego (umiarkowana jakość danych naukowych) w grupie kobiet, które parły spontaniczne i w grupie kobiet, u których parcie było kierowane. Wyniki zdrowotne dotyczące dzieci (jak na przykład: wynik w skali Apgar w 5. minucie życia poniżej 7 punktów [bardzo niska jakość danych naukowych], skierowanie na oddział intensywnej opieki neonatologicznej [bardzo niska jakość danych naukowych]) nie różniły się znacząco. W żadnym z badań nie przedstawiono wyników dotyczących encefalopatii niedotlenieniowo-niedokrwiennej u noworodków.

Porównanie nr 2: parcie opóźnione vs parcie bezpośrednie (grupa kobiet którym podano znieczulenie zewnątrzoponowe)

Odnośnie porównania momentu parcia: parcie opóźnione vs parcie natychmiastowe (wszystkie kobiety otrzymały znieczulenie zewnątrzoponowe) – parcie opóźnione wiązało się z wydłużeniem czasu trwania drugiej fazy porodu o około 56 minut (bardzo niska jakość danych naukowych). Nie stwierdzono wyraźnej różnicy między analizowanymi dwoma grupami pod względem liczby kobiet, u których odnotowano pęknięcie (umiarkowana jakość danych naukowych) i nacięcie krocza. Opóźnione parcie skróciło czas parcia o około 19 minut (bardzo niska jakość danych naukowych) oraz spowodowało niewielkie zwiększenie liczby kobiet które doświadczyły spontanicznego porodu pochwowego (umiarkowana jakość danych naukowych). Nie stwierdzono wyraźnej różnicy między grupą kobiet, którym polecono parcie opóźnione i grupą w której stosowano parcie natychmiastowe w zakresie istotnych dla noworodków wyników zdrowotnych: mniejszy niż 7 punktów wynik w skali Apgar w 5. minucie życia (bardzo niska jakość danych naukowych), skierowanie na oddział intensywnej opieki neonatologicznej (niska jakość danych naukowych). W żadnym z badań nie przedstawiono wyników dotyczących uszkodzenia mózgu z powodu niedotlenienia u noworodków. Ponadto parcie opóźnione wiązało się z większą częstością występowania obniżonego pH krwi pępowinowej, a także zwiększało koszty opieki przy porodzie o 68,22 dolara kanadyjskiego.

Co to oznacza ?

Nie możemy stwierdzić, która metoda parcia - spontaniczne czy kierowane - jest lepsza. Do czasu gdy nie pojawią się kolejne wysokiej jakości badania, należy zachęcać kobiety do parcia podczas porodu zgodnie z ich komfortem i preferencjami.

Parcie opóźnione u kobiet, które otrzymały znieczulenie zewnątrzoponowe skraca czas parcia podczas porodu i zwiększa prawdopodobieństwo spontanicznego porodu pochwowego. Jednak wydłuża trwanie drugiej fazy porodu. Możliwe skutki dotyczące ważnych dla noworodków wyników zdrowotnych oraz uszkodzeń krocza (poważnych pęknięć krocza) wśród matek wciąż są niejasne. Dlatego dane naukowe wciąż pozostają niewystarczające i niejednoznaczne, aby móc poprzeć zalecanie konkretnego momentu parcia czy też którejkolwiek metody parcia, ponieważ nie istnieją żadne rozstrzygające dane naukowe wskazujące na najwłaściwszą metodę parcia, która mogłaby być z powodzeniem stosowana w praktyce klinicznej.

Konieczne jest przeprowadzenie dalszych, poprawnie zaprojektowanych badań z randomizacją, aby dostarczyć więcej informacji opartych na danych naukowych. Badania te powinny dotyczyć klinicznie istotnych wyników zdrowotnych ocenianych zarówno u matek jak i u noworodków oraz dostarczać więcej kompletnych danych, które mogłyby zostać włączone do kolejnej aktualizacji niniejszego przeglądu.