Pytanie badawcze

Jak degareliks, jeden z nowszych leków, który leczy raka gruczołu krokowego poprzez zmniejszenie stężenia męskich hormonów płciowych, wypada w porównaniu z istniejącymi lekami stosowanymi w przypadku nowo rozpoznanego zaawansowanego raka gruczołu krokowego?

Wprowadzenie

Jeśli rak gruczołu krokowego rozprzestrzenił się poza gruczoł krokowy, do węzłów chłonnych lub kości, nie ma możliwości jego wyleczenia. W takiej sytuacji terapia hormonalna, która zmniejsza stężenie męskiego hormonu płciowego – testosteronu – może spowolnić wzrost nowotworu. Stężenie testosteronu jest regulowane przez skomplikowane mechanizmy, które obejmują hormon znany jako hormon uwalniający gonadotropinę (GnRH), który jest obecny u mężczyzn w różnych stężeniach w zależności od pory dnia. Przyjmuje się, że podawanie mężczyznom z rakiem prostaty dużych dawek leków zwiększających stężenie GnRH najpierw zwiększa stężenie testosteronu, a następnie zmniejsza je do bardzo niskiego poziomu. Leki stosuje się powszechnie w leczeniu mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego, który rozprzestrzenił się poza ten gruczoł. Degareliks jest nowszym lekiem znanym jako antagonista GnRH, który blokuje receptory w mózgu i w ten sposób natychmiast zmniejsza stężenie testosteronu.

Charakterystyka badań

Do przeglądu włączono badania z randomizacją (to znaczy takie, w których uczestników przypisuje się losowo do jednej z dwóch lub więcej grup leczenia) porównujące stosowanie degareliksu ze standardową terapią hormonalną u mężczyzn z nowo rozpoznanym zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego. Dane są aktualne do września 2020 r. dla elektronicznych baz danych, do października 2020 r. dla rejestrów badań oraz do grudnia 2020 r. dla materiałów konferencyjnych.

Kluczowe wyniki

Znaleźliśmy 11 badań, które kwalifikowały się do włączenia do przeglądu, ale w żadnym z nich nie oceniano ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny lub zgonu z powodu raka gruczołu krokowego. Może nie być różnicy między stosowaniem degareliksu i standardowej terapii hormonalnej pod względem ryzyka poważnych działań niepożądanych i jakości życia. Wpływ stosowania degareliksu na kwestie sercowo-naczyniowe, takie jak ryzyko zawału serca lub udaru mózgu, jest niepewny; chociaż wyniki jednego z badań sugerowały, że ryzyko to można zmniejszyć dzięki degareliksowi, to miało ono poważne ograniczenia – przeprowadzono je u mężczyzn obciążonych dużym ryzykiem wystąpienia takich problemów. Stwierdzono, że terapia degareliksem prawdopodobnie powoduje zwiększenie częstości występowania dolegliwości bólowych w miejscu wstrzyknięcia.

Jakość danych naukowych

Jakość danych naukowych dla różnych wyników wahała się od umiarkowanej do bardzo niskiej. Istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych, lepiej zaprojektowanych badań w celu lepszego zrozumienia działania degareliksu u chorych z nowo rozpoznanym zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego.