โรคไข้หวัดเป็นสาเหตุสำคัญของการไปพบแพทย์ในประเทศที่มีรายได้สูง และการขาดงานและการเรียน มีไวรัสมากกว่า 200 ชนิดที่อาจทำให้เกิดอาการหวัดได้ เช่นน้ำมูกไหล คัดจมูก จาม เจ็บคอ ไอ และบางครั้งปวดศีรษะ มีไข้และตาแดง อาการจะแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล และไข้หวัดแต่ละชนิด เนื่องจากโรคไข้หวัดมักเกิดจากไวรัสทางเดินหายใจชนิดใดชนิดหนึ่ง ยาปฏิชีวนะจึงไม่มีประโยชน์ ดังนั้นการรักษาอื่น ๆ ที่เป็นไปได้จึงเป็นที่สนใจของประชาชนอย่างมาก

วิตามินซีได้รับการเสนอให้ใช้ในการรักษาโรคติดเชื้อทางเดินหายใจตั้งแต่แยกได้ในปี 1930 เป็นที่นิยมโดยเฉพาะในปี 1970 เมื่อ Linus Pauling ผู้ได้รับรางวัลโนเบลได้สรุปจากการทดลองที่ควบคุมด้วยยาหลอกก่อนหน้านี้ว่า วิตามินซีจะป้องกันและบรรเทาอาการไข้หวัดได้ หลังจากนั้นมีการทดลองใหม่กว่า 2 โหล มีการจำหน่ายวิตามินซีกันอย่างแพร่หลายและใช้เป็นสารป้องกันและรักษาโรค

การทบทวนวรรณกรรมนี้จำกัดเฉพาะการทดลองที่ควบคุมด้วยยาหลอกที่ทดสอบวิตามินซี 0.2 กรัม/วันขึ้นไป การรับประทานวิตามินซีเป็นประจำไม่มีผลต่ออุบัติการณ์ของโรคหวัดในประชากรทั่วไปจากการเปรียบเทียบการทดลอง 29 รายการที่เกี่ยวข้องกับผู้เข้าร่วม 11,306 คน อย่างไรก็ตามการให้เสริมเป็นประจำมีผลเล็กน้อย แต่สม่ำเสมอในการลดระยะเวลาของอาการหวัด ซึ่งอ้างอิงจากการเปรียบเทียบการศึกษา 31 รายการ กับการเป็นหวัด 9745 ครั้ง ในการทดลอง 5 รายการ กับผู้เข้าร่วม 598 คนที่มีความเครียดทางร่างกายที่รุนแรงเป็นระยะเวลาสั้น ๆ (รวมถึงนักวิ่งมาราธอนและนักสกี) วิตามินซีช่วยลดความเสี่ยงโรคหวัดได้ครึ่งหนึ่ง การทดลองที่ตีพิมพ์ไม่ได้รายงานผลข้างเคียงของวิตามินซี

การทดลองใช้วิตามินซีในปริมาณสูง ที่ใช้ในการรักษาโดยเริ่มหลังจากเริ่มมีอาการ ไม่พบผลที่สอดคล้องกัน ในระยะเวลาหรือความรุนแรงของอาการหวัด อย่างไรก็ตามมีการทดลองการรักษาเพียงไม่กี่รายการ และไม่มีใครทำในเด็ก แม้ว่าผลของวิตามินซีป้องกันโรคจะมีมากกว่าในเด็กก็ตาม การทดลองขนาดใหญ่ 1 รายการในผู้ใหญ่ รายงานประโยชน์จากการรักษาด้วยขนาด 8 กรัม เมื่อเริ่มมีอาการ และการทดลองในการรักษา 2 รายการโดยใช้การเสริม 5 วัน รายงานว่าได้ประโยชน์ จำเป็นต้องมีการทดลองเพิ่มเติมเพื่อสรุปผลที่เป็นไปได้ของวิตามินซีในการรักษา ซึ่งหมายถึงให้ทันทีหลังจากเริ่มมีอาการ