เราต้องการประเมินจากการศึกษาแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบเพื่อดูว่าการให้ยาปฏิชีวนะในสตรีทุกคนที่คลอดทางช่องคลอดโดยการใช้หัตถการช่วยคลอดสามารถป้องกันการติดเชื้อในมารดาโดยไม่เพิ่มผลเสียต่อทั้งมารดาและทารกได้หรือไม่ การใช้เครื่องดูดสูญญากาศหรือคีมช่วยคลอดศีรษะทารกเป็นหัตถการช่วยคลอดทางช่องคลอด

ปัญหาคืออะไร

สตรีที่ได้รับการช่วยคลอดทางช่องคลอดด้วยเครื่องดูดสูญญากาศหรือคีมช่วยคลอดมีแนวโน้มที่จะเกิดการติดเชื้อหลังคลอดมากกว่าเมื่อเปรียบกับสตรีที่คลอดได้เองทางช่องคลอด สตรีเหล่านี้ยังมีแนวโน้มที่จะกลับเข้ารับการรักษาซ้ำที่โรงพยาบาล สตรีมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของการติดเชื้อเนื่องจากความจําเป็นในการใส่สายสวนปัสสาวะ, การตรวจภายในหลายครั้ง, การใส่เครื่องมือผ่านเข้าไปในช่องคลอด, และเพิ่มความเสี่ยงของการฉีกขาดของช่องคลอดที่ลึกเนื่องจากการทำหัตถการช่วยคลอด การติดเชื้อแสดงออกได้จากการมีไข้, การติดเชื้อของมดลูกและเนื้อเยื่อรอบๆ, การติดเชื้อบริเวณแผลฝีเย็บหรือการฉีกขาดของช่องคลอดหรือการติดเชื้อของระบบทางเดินปัสสาวะ ผลกระทบเหล่านี้มีผลต่อสภาพร่างกายของมารดาและสามารถส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ทั่วไปอีกด้วย การติดเชื้ออาจเข้าสู่กระแสเลือดและมีผลต่อร่างกายทั้งหมด.

ทำไมเรื่องนี้จึงมีความสำคัญ
การใช้เครื่องดูดสูญญากาศหรือคีมในการช่วยคลอดจะทำให้ใช้เวลาในการคลอดลดลงจากเวลาที่ปากมดลูกเปิดเต็มที่จนถึงเวลาที่ทารกคลอด(ระยะที่สองของการคลอด) โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าระยะนี้ใช้เวลานานหรือมีสัญญาณแสดงว่าทารกในครรภ์อยู่ในสภาวะคับขัน ยาปฏิชีวนะสามารถให้กับมารดาในเวลาที่ทารกคลอดแล้วเพื่อป้องกันหรือลดความเสี่ยงของการติดเชื้อ อย่างไรก็ตามยังคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับประโยชน์ของยาปฏิชีวนะดังกล่าว ยาปฏิชีวนะยังสามารถทําให้เกิดอาการไม่พึงประสงค์เช่นทำให้แม่มีผื่นหรือท้องเสีย, และอาจมีอยู่ในน้ำนมและส่งผ่านทางน้ำนมไปสู่ทารกได้

ผู้วิจัยพบหลักฐานเชิงประจักษ์อะไรบ้าง

เราสืบค้นหลักฐานการศึกษาแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบในเดือนกรกฎาคม ปีค.ศ. 2019 เรารวบรวมการศึกษาสองการศึกษาที่ตีพิมพ์ในปี 1989 และ 2019 การศึกษาที่เก่ากว่าได้ทำในสหรัฐอเมริกาและการศึกษาล่าสุดทำที่หน่วยสูติศาสตร์ในสหราชอาณาจักร สตรี 3813 คนที่ได้รับการทำหัตถการช่วยคลอดทางช่องคลอดถูกรวบรวมในการศึกษานี้ การศึกษาในสหรัฐอเมริกาทำในสตรี 393 คน และเปรียบเทียบการให้ยา cefotetan 2 กรัมทางหลอดเลือดดํา หลังจากหนีบสายสะดือแล้ว เปรียบเทียบกับการไม่ได้ให้การรักษาใดๆ อีกการศึกษาทำในสตรี 3420 ราย การศึกษานี้เปรียบเทียบการให้ยา amoxicillin และยา clavulanic acid ทางหลอดเลือดดํา กับการให้ยาหลอก ความน่าเชื่อถือของหลักฐานมีความแตกต่างกันจากระดับความเชื่อมั่นสูงไปจนถึงต่ํา, ความเชื่อมั่นที่ต่ำถูกปรับลดเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับผลผลการศึกษาไม่แม่นยํา, เหตุการณ์น้อยและการรายงานการศึกษาเพียงการศึกษาเดียวที่รายงานจํานวนของผลการวิจัยที่พบ

ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันที่ให้เพื่อลดหรือป้องกันการติดเชื้อ ลดจํานวนสตรีที่ติดเชื้อบริเวณแผลฝีเย็บหรือแผลฉีกขาดลงได้ครึ่งหนึ่ง ผลการวิจัยเหล่านี้รวมถึงการติดเชื้อแผลตื้นและลึก (หนึ่งการศึกษา, สตรี 3420 ราย; หลักฐานมีความน่าเชื่อถือสูง) หรือแผลแยก (หนึ่งการศึกษา, สตรี 2593 ราย; หลักฐานมีความน่าเชื่อถือปานกลาง) ภาวะแทรกซ้อนจากการติดเชื้อรุนแรงลดลง (หนึ่งการศึกษา, สตรี 3420 ราย; หลักฐานมีความน่าเชื่อถือสูง) เนื่องจากหลักฐานที่มี มีความน่าเชื่อถือต่ำ, การให้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อ มีผลที่ไม่ชัดเจนต่อการติดเชื้อในโพรงมดลูก, ผู้ป่วยจะมีไข้และเจ็บมดลูกหรือมีเลือดออกมากทางช่องคลอด (สองการศึกษา, สตรี 3813 ราย; หลักฐานความน่าเชื่อถือต่ำ) และการติดเชื้อบริเวณแผลฝีเย็บหรือแผลฉีกขาด (หนึ่งการศึกษา, สตรี 3420 ราย; หลักฐานความน่าเชื่อถือต่ำ)

ผลกระทบต่ออาการไม่พึงประสงค์ของมารดา (หนึ่งการศึกษา, สตรี 2593 ราย; หลักฐานมีความน่าเชื่อถือต่ำ) และระยะเวลาของการนอนโรงพยาบาลของมารดา (หนึ่งการศึกษา, สตรี 393 ราย; หลักฐานความน่าเชื่อถือต่ำ) ไม่ชัดเจนเนื่องจากการศึกษามีความน่าเชื่อถือต่ำ อาการปวดแผลฝีเย็บและผลกระทบต่อสุขภาพจากอาการปวดฝีเย็บลดลงเล็กน้อย ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อไม่ได้มีผลชัดเจนต่อความเจ็บปวดระหว่างมีเพศสัมพันธ์และการให้นมบุตรที่หกสัปดาห์หลังคลอด การกลับมานอนโรงพยาบาลซ้ำของมารดาและสุขภาพของมารดาที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิตอาจดีขึ้นเล็กน้อย ค่าใช้จ่ายลดลงจากการให้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อ ไม่มีการศึกษาใดที่วัดเรื่องไข้โดยเฉพาะ, การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะหรืออาการไม่พึงประสงค์ในทารก

หลักฐานนี้หมายความว่าอย่างไร

การให้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อเข้าไปในหลอดเลือดดํามีประสิทธิภาพในการลดอาการป่วยทางสุขภาพที่เกิดจากการติดเชื้อในสตรีที่ได้รับการทำหัตการช่วยคลอดทางช่องคลอดและผู้ที่ไม่มีข้อบ่งชี้ทางคลินิกสําหรับการให้ยาปฏิชีวนะ หลักฐานส่วนใหญ่มาจากการศึกษาเดียวในประเทศที่มีรายได้สูง การศึกษาแบบสุ่มที่ออกแบบมาอย่างดีในสถานการณ์อื่น ๆ ยังคงต้องการในอนาคตเพื่อยืนยันผลการศึกษานี้