เรารวมการทดลองใหม่ 2 ฉบับ ในการอัปเดตนี้ (ผู้เข้าร่วม 540 คน) มี RCTs ทั้งหมด 8 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 974 คน) RCTs 4 ฉบับดำเนินการในสหรัฐอเมริกา 2 ฉบับในสวีเดน 1 ฉบับในประเทศจีน และอีก 1 ฉบับในสหราชอาณาจักร การศึกษาได้ศึกษาการทำกายภาพบำบัดทรวงอก 5 ประเภท ได้แก่ กายภาพบำบัดทรวงอกแบบธรรมดา การรักษาแบบ osteopathic manipulative (OMT ซึ่งรวมถึงการยับยั้ง paraspinal การยกซี่โครงและการคลาย myofascial); วัฏจักรของเทคนิคการหายใจแบบแอคทีฟ (ซึ่งรวมถึงการควบคุมการหายใจแบบแอคทีฟ การฝึกหัดการขยายทรวงอก และเทคนิคการหายใจออกแบบแรง) การหายใจออกความดันบวก และการสั่นของผนังหน้าอกที่มีความถี่สูง

เราประเมินการศึกษา 4 ฉบับที่มีความเสี่ยงของอคติไม่ชัดเจน และการศึกษา 4 ฉบับ มีความเสี่ยงที่จะมีอคติสูง

การทำกายภาพบำบัดทรวงอกแบบธรรมดา (เทียบกับไม่มีการทำกายภาพบำบัด) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการทำให้อัตราการตายดีขึ้น แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) 1.03, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.15 ถึง 7.13; 2 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 225 คน ; I² = 0%) OMT (เทียบกับการรักษาหลอก) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลในการดีขึ้นของอัตราการตาย แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก (RR 0.43, 95% CI 0.12 ถึง 1.50; 3 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 327 คน; I² = 0%) ในทำนองเดียวกัน การสั่นของผนังหน้าอกด้วยความถี่สูง (เมื่อเทียบกับไม่มีการทำกายภาพบำบัด) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยต่อการปรับปรุงอัตราการตาย แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (RR 0.75, 95% CI 0.17 ถึง 3.29; 1 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 286 คน)

การทำกายภาพบำบัดทรวงอกแบบธรรมดา (เทียบกับไม่มีการทำกายภาพบำบัด) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการปรับปรุงอัตราการรักษาหาย แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (RR 0.93, 95% CI 0.56 ถึง 1.55; 2 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 225 คน; I² = 85%) วงจรการหายใจแบบแอคทีฟ (เทียบกับที่ไม่มีการทำกายภาพบำบัด) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลในการปรับปรุงอัตราการรักษาหาย แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (RR 0.60, 95% CI 0.29 ถึง 1.23; 1 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 32 คน) OMT (เทียบกับการรักาาหลอก) อาจปรับปรุงอัตราการรักษาหาย แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก (RR 1.59, 95% CI 1.01 ถึง 2.51; 2 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 79 คน; I² = 0%)

OMT (เทียบกับการรักษาหลอก) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลต่อระยะเวลาเฉลี่ยของการนอนโรงพยาบาล แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก (ความแตกต่างเฉลี่ย (MD) −1.08 วัน, 95% CI −2.39 to 0.23; 3 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 333 คน; I² = 50%) การทำกายภาพบำบัดทรวงอกแบบธรรมดา (เทียบกับไม่มีการทำกายภาพบำบัด MD 0.7 วัน 95% CI −1.39 ถึง 2.79; การทดลอง 1 เรื่อง ผู้เข้าร่วม 54 คน) และวงจรการหายใจแบบแอคทีฟ (เทียบกับการไม่ทำกายภาพบำบัด MD 1.4 วัน 95% CI −0.69 ถึง 3.49; 1 การทดลอง ผู้เข้าร่วม 32 คน) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยต่อระยะเวลาพักรักษาตัวในโรงพยาบาล แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก ความดันหายใจออกในเชิงบวก (เทียบกับไม่มีกายภาพบำบัด) อาจลดระยะเวลาเฉลี่ยของการอยู่ในโรงพยาบาลได้ 1.4 วัน แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก (MD −1.4 วัน, 95% CI −2.77 ถึง −0.03; การศึกษา 1 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 98 คน)

ความดันหายใจออกในเชิงบวก (เทียบกับไม่มีกายภาพบำบัด) อาจลดระยะเวลาของไข้ 0.7 วัน แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (MD −0.7 วัน, 95% CI −1.36 ถึง −0.04; การศึกษา 1 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 98 คน) การทำกายภาพบำบัดหน้าอกแบบธรรมดา (เทียบกับไม่มีกายภาพบำบัด MD 0.4 วัน 95% CI −1.01 ถึง 1.81; 1 การทดลอง ผู้เข้าร่วม 54 คน) และ OMT (เทียบกับการรักษาหลอก MD 0.6 วัน 95% CI -1.60 ถึง 2.80; 1 การทดลอง ผู้เข้าร่วม 21 คน) อาจมีผลต่อระยะเวลาของไข้เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก

OMT (เทียบกับการรักษาหลอก) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลในระยะเวลาเฉลี่ยที่ให้ยาต้านจุลชีพ แต่ความแน่นอนของหลักฐานต่ำมาก (ระยะเวลาเฉลี่ย −1.07 วัน, 95% CI −2.37 to 0.23; การศึกษา 3 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 333 คน; I² = 61%) วงจรการหายใจแบบแอคทีฟ (เทียบกับที่ไม่มีการทำกายภาพบำบัด) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลกับระยะเวลาของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะทั้งหมด แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก (ระยะเวลาเฉลี่ย 0.2 วัน, 95% CI −4.39 ถึง 4.69; 1 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 32 คน)

การสั่นความถี่สูงของผนังหน้าอกร่วมกับการล้างถุงลมปอดด้วยไฟโบรบรอนโคสโคป (เทียบกับการล้างถุงลมโปอดเพียงอย่างเดียว) อาจลดระยะเวลาเฉลี่ย (MD) ของการอยู่ในหอผู้ป่วยหนัก (ICU) ได้ 3.8 วัน (MD −3.8 วัน, 95% CI −5.00 ถึง −2.60; 1 การทดลอง, ผู้เข้าร่วม 286 คน) และ MD ของการใช้เครื่องช่วยหายใจ 3 วัน (MD −3 วัน, 95% CI −3.68 ถึง −2.32; การทดลอง 1 เรื่อง ผู้เข้าร่วม 286 คน) แต่ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก

การทดลองหนึ่งเรื่องรายงานอาการปวดกล้ามเนื้อชั่วคราวที่เกิดขึ้นหลังจาก OMT ในผู้เข้าร่วม 2 คน ในการทดลองอีกเรื่องรายงาน เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรงสามเหตุการณ์ซึ่งนำไปสู่การถอนตัวก่อนกำหนดหลังจาก OMT การทดลองหนึ่งรายงานว่าไม่มีเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ใด ๆ หลังจากได้รับการบำบัดด้วยการหายใจออกแบบแรงดันบวก

ข้อจำกัดของการทบทวนนี้คือกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดเล็กและไม่ชัดเจนหรือมีความเสี่ยงสูงที่จะมีอคติของการทดลองที่รวบรวมมา