คำถามของการทบทวนวรรณกรรม

การรักษาแบบใดที่มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงอาการที่เกี่ยวข้องกับการเกิดพังผืดใต้ผิวหนังในช่องปาก

ใจความสำคัญ

– ผลลัพธ์โดยรวมถูกรวมกันใว้ แต่ตัวบ่งชี้ว่าการใช้ยาต้านอนุมูลอิสระอาจมีประโยชน์ในการรักษาอาการอ้าปากที่ถูกจำกัด และมีแนวโน้มที่จะช่วยบรรเทาอาการแสบร้อนในปากได้ดีขึ้น ซึ่งเกิดในผู้ที่เป็นโรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปาก

พังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปากคืออะไร

โรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปากเป็นโรคที่เป็นสาเหตุทำให้แก้มและปากตึงขึ้น ผู้ที่มีอาการนี้มักมีอาการปวดแสบร้อนในปากเรื้อรัง ปัญหาเหล่านี้ทำให้การกิน การพูด และการกลืนทำได้ยากขึ้น มียาหลายชนิดที่แนะนำเพื่อจัดการกับอาการนี้ และอาจรับประทานทางปาก (ทั่วร่างกาย) ใช้บนพื้นผิวเฉพาะที่ (เฉพาะจุด) หรือฉีดโดยตรงไปยังบริเวณที่ได้รับผลกระทบ มีรูปแบบการผ่าตัดหรือกายภาพบำบัดหลายรูปแบบให้เลือก

เราต้องการทราบอะไร

เราต้องการทราบว่าการรักษาใดมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงอาการของโรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปาก และการรักษาใดมีประสิทธิภาพมากที่สุด เรายังต้องการทราบว่าความเสี่ยงและผลข้างเคียงของการรักษาแต่ละอย่างอาจมีอะไรบ้าง และอาการเหล่านี้เกิดขึ้นได้บ่อยเพียงใด

เราทำอะไรไปแล้วบ้าง

เราค้นหาฐานข้อมูลวารสารทางการแพทย์และทันตกรรมและการวิจัยเชิงทดลอง เราเลือกเฉพาะการทดลองที่เรียกว่าการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม ในการทดลองประเภทนี้ ผู้เข้าร่วมจะได้รับการจัดเข้ากลุ่มแบบสุ่ม กลุ่มหนึ่งได้รับวิธีการรักษาและอีกกลุ่มหนึ่งได้รับการรักษาที่แตกต่างกันหรือไม่ได้รับการรักษาเลย การทดลองเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดอคติในการทดลองทางคลินิก

เราต้องการมุ่งเน้นไปที่ประสิทธิภาพของการรักษาที่ดีเพื่อให้ผู้ที่เป็นโรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปากสามารถกลับมารับประทานอาหาร เคี้ยว และพูดได้ตามปกติ เนื่องจากไม่มีการทดลองใดพิจารณาวิธีการเหล่านี้ เราจึงเลือกการอ้าปากที่กว้างขึ้น (วัดเป็นมิลลิเมตรระหว่างฟันหน้าบนและล่าง) และการลดอาการแสบร้อนในช่องปาก (วัดจากระดับ 0 ถึง 100) เป็นสิ่งที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตในผู้ที่เป็นโรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปาก เราค้นหารายละเอียดของวิธีการเหล่านี้ ทันทีหลังการรักษา (ไม่เกิน 3 เดือน) ในระยะกลาง (3 ถึง 6 เดือน) และในระยะยาว (หลัง 6 เดือน) นอกจากนี้เรายังค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับ 'ผลข้างเคียง' ใดๆ (ผลข้างเคียงเชิงลบของการรักษา)

ผู้วิจัยค้นพบอะไรบ้าง

เราพบการทดลองที่เกี่ยวข้อง 30 ฉบับ การทดลองส่วนใหญ่พิจารณาการรักษาที่แตกต่างกันซึ่งแต่ละวิธีได้ผลที่แตกต่างกัน การทดลองจำนวนมากเปรียบเทียบวิธีการรักษาแต่ละประเภทที่แตกต่างกัน เราตัดสินใจว่าการทดลองที่เปรียบเทียบหนึ่งวิธีการรักษากับไม่มีการรักษาใดที่ออกฤทธิ์มีความสำคัญมากที่สุด เนื่องจากเราไม่ทราบแน่ชัดว่าวิธีการรักษาใดได้ผลจริง

ผลลัพธ์บอกเราว่ายาต้านอนุมูลอิสระ (ที่เก็บกวาดและทำให้เป็นกลางอนุภาคที่ไม่เสถียรที่เป็นรูปแบบตามธรรมชาติที่เกิดขึ้นระหว่างการเผาผลาญหรือการสัมผัสกับสารพิษจากสิ่งแวดล้อม) การรับประทานอาจช่วยให้การอ้าปากดีขึ้นเล็กน้อยนานถึงหกเดือนหลังการรักษา แต่เราไม่แน่ใจว่าผลลัพธ์นี้คงอยู่นานกว่า 6 เดือน สารต้านอนุมูลอิสระยังอาจลดอาการแสบร้อนในปากได้นานกว่า 6 เดือนหลังการรักษา และเราคิดว่านี่อาจเป็นการพัฒนาที่สำคัญสำหรับผู้ที่เป็นโรคพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปาก

หลักฐานสำหรับการรักษาอื่นๆ ที่เราพิจารณามีความไม่แน่นอนอย่างมาก

ครึ่งหนึ่งของการทดลองรายงานผลข้างเคียงหรือผลที่อาจเป็นอันตรายอื่นๆ ของการรักษา ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะพูดอย่างมั่นใจว่าการรักษาใดมีความปลอดภัยเพียงใด

ข้อจำกัดของหลักฐานคืออะไร

เรามีความมั่นใจปานกลางว่าสารต้านอนุมูลอิสระช่วยในการรักษาภาวะพังผืดใต้เยื่อเมือกในช่องปาก แต่มีความมั่นใจเพียงเล็กน้อยในหลักฐานอื่นๆ เนื่องจากการทดลองจำนวนมากมีข้อจำกัดในการออกแบบการทดลอง

การค้นหามีความเป็นปัจจุบันเพียงใด

เราค้นหาการทดลองจนถึงวันที่ 5 กันยายน 2022