เรารวบรวมการศึกษา 10 ฉบับ (การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบ (RCTs) 8 ฉบับ และ quasi-RCTs 2 ฉบับ) จากผู้เข้าร่วม 519 คนที่มีภาวะสะบ้าเคลื่อน อายุเฉลี่ยในแต่ละการศึกษาอยู่ระหว่าง 13.0 ถึง 27.2 ปี การศึกษา 4 ฉบับ ศึกษาในเด็ก วัยรุ่นเป็นหลัก และผู้ใหญ่ มีการศึกษาเพียง 2 ฉบับ ที่ศึกษาเฉพาะในเด็ก การติดตามผลการศึกษามีระยะเวลาตั้งแต่ 1 ถึง 14 ปี

เราไม่แน่ใจในหลักฐานสำหรับผลลัพธ์ทั้งหมดในการทบทวนวรรณกรรมนี้ เนื่องจากเราตัดสินว่าหลักฐานมีความเชื่อมั่นต่ำมาก เราลดระดับแต่ละผลลัพธ์ลง 3 ระดับ เหตุผลต่างๆ ได้แก่ ความไม่แม่นยำ (เมื่อมีรายงานเหตุการณ์น้อยกว่า 100 เหตุการณ์หรือช่วงความเชื่อมั่น (CI) บ่งชี้ถึงทั้งประโยชน์และผลเสีย) ความเสี่ยงของอคติ (เมื่อการศึกษามีความเสี่ยงสูงต่อ performance, detection and attrition bias) และความไม่สอดคล้องกัน (ในเหตุการณ์ที่การวิเคราะห์รวมมีความแตกต่างทางสถิติระดับสูง)

เราไม่แน่ใจว่าการผ่าตัดช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดสะบ้าเคลื่อนซ้ำหลังจากสะบ้าเคลื่อนครั้งแรกหรือไม่ เมื่อเทียบกับการรักษาแบบไม่ผ่าตัดที่การติดตามผล 2 ถึง 9 ปี จากตัวอย่างความเสี่ยงของการมีสะบ้าเคลื่อนซ้ำใน 348 คนต่อ 1000 คนในกลุ่มที่ไม่ผ่าตัด เราพบว่ามีสะบ้าเคลื่อนซ้ำ 157 คนต่อ 1000 คนน้อยกว่า (95% CI 209 คนน้อยกว่าถึง 87 คนน้อยกว่า) ระหว่าง 2 ถึง 9 ปีหลังการผ่าตัด (การศึกษา 8 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 438 คน)

เราไม่แน่ใจว่าการผ่าตัดทำให้คะแนนข้อเข่าและคะแนนการทำงานที่ผู้ป่วยให้ดีขึ้นหรือไม่ การศึกษาวัดผลลัพธ์นี้โดยใช้มาตรวัดที่แตกต่างกัน (the Tegner activity scale, Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score, Lysholm, Kujala Patellofemoral Disorders score and Hughston visual analogue scale) คะแนนที่รายงานบ่อยที่สุดคือคะแนน Kujala Patellofemoral Disorders ข้อมูลนี้บ่งชี้ว่าคนในกลุ่มผ่าตัดมีคะแนนเฉลี่ยสูงกว่า 5.73 คะแนนเมื่อติดตามผล 2 ถึง 9 ปี (95% CI 2.91 ต่ำกว่าถึง 14.37 สูงกว่า; การศึกษา 7 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 401 คน) ในมาตรวัด 100 คะแนนนี้ คะแนนที่สูงขึ้นบ่งชี้ถึงการทำงานที่ดีขึ้น และคะแนนการเปลี่ยนแปลง 10 คะแนนถือว่ามีความหมายทางคลินิก ดังนั้น CI นี้จึงรวมการดีขึ้นที่มีความหมาย

เราไม่แน่ใจว่าการผ่าตัดจะเพิ่มความเสี่ยงของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์หรือไม่ จากความเสี่ยงที่คาดคะเนของอุบัติการณ์โดยรวมของภาวะแทรกซ้อนในช่วง 2 ปีแรกใน 277 คนจาก 1000 คนในกลุ่มที่ไม่ผ่าตัด เทียบกับ 335 คนต่อ 1000 คน (95% CI 75 คนน้อยกว่าถึง 723 คนมากกว่า) ในกลุ่มผ่าตัดเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (การศึกษา 2 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 144 คน)

การศึกษา 3 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 176 คน) ประเมินความพึงพอใจของผู้เข้าร่วมในการติดตามผล 2 ถึ 9 ปี รายงานความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างกลุ่ม จากความเสี่ยงสมมุตฺิ 763 ต่อผู้เข้าร่วมที่ไม่ผ่าตัด 1000 คนที่รายงานผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมหรือดี ผู้เข้าร่วม 7 คนต่อ 1000 คนมากกว่า (95% CI 199 น้อยกว่าถึง 237 คนมากกว่า) รายงานความพึงพอใจที่ยอดเยี่ยมหรือดีในกลุ่มที่ผ่าตัด

การศึกษา 4 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 256 คน) ประเมินภาวะ patellar subluxation (ข้อเข่าเคลื่อนแบบไม่สมบูรณ์) ที่เกิดซ้ำเมื่อติดตามผล 2 ถึง 9 ปี จากความเสี่ยงที่สันนิษฐานว่าจะเกิดภาวะ patellar subluxation ใน 292 คนจาก 1000 คนในกลุ่มที่ไม่ได้รับการผ่าตัด พบว่ามีคนจำนวนน้อยกว่า 73 คนต่อประชากร 1000 คน (95% CI น้อยกว่า 146 คน ถึง มากกว่า 35 คน) มีภาวะ patellar subluxation อันเป็นผลมาจากการผ่าตัด

มีผู้ได้รับการผ่าตัดภายหลังมากขึ้นเล็กน้อยในกลุ่มที่ไม่ผ่าตัด รวมข้อมูลติดตามผล 2 ถึง 9 ปีจาก 3 การทดลอง (ผู้เข้าร่วม 195 คน) พบว่า จากความเสี่ยงที่สันนิษฐานว่าจะมีการผ่าตัดภายหลัง 215 คนต่อ 1000 คนในกลุ่มที่ไม่ผ่าตัด ในกลุ่มที่ได้รับการผ่าตัดจะมีน้อยกว่า 118 คนต่อ 1000 คน (95% CI น้อยกว่า 200 คน ถึง มากกว่า 372 คน) ที่ต้องผ่าตัดอีกหลังการผ่าตัดครั้งแรก