ใจความสำคัญ

เราไม่แน่ใจว่าวิธีการทางจิตสังคมโดยทั่วไปเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการลดการใช้ยาต้านโรคจิตในสถานดูแลเด็กหรือไม่ การวิจัยใช้วิธีการที่หลากหลายและให้ผลลัพธ์ที่ไม่สอดคล้องกัน แต่ดูเหมือนว่าจะยากที่จะสรุปผลลัพธ์สำหรับระบบการดูแลสุขภาพและสังคมที่แตกต่างกัน ไม่มีหลักฐานว่าวิธีการทางจิตสังคมนำไปสู่เหตุการณ์ที่เป็นอันตราย เช่น การล้มลงโดยไม่ได้ตั้งใจหรือการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล

เหตุใดผู้พักอาศัยในสถานดูแลจึงได้รับยารักษาโรคจิต

ผู้อยู่อาศัยในสถานดูแลผู้ป่วยจำนวนมากมีภาวะสมองเสื่อม โดยประสบปัญหาทางอารมณ์หรือพฤติกรรมในช่วงเวลาหนึ่งระหว่างการเจ็บป่วย แต่จะพบมากขึ้นในระยะหลังๆ อาการอาจรุนแรงและน่าวิตกทั้งต่อผู้อยู่อาศัยเองและผู้ดูแล รวมถึงความวิตกกังวล กระสับกระส่ายและเร่ร่อน ภาพหลอน (มองเห็นหรือได้ยินสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง) และพฤติกรรมก้าวร้าวต่อผู้อื่น ผู้ดูแลถูกท้าทายจากพฤติกรรมที่ท้าทายของผู้อยู่อาศัย และโดยการวิเคราะห์สาเหตุ ที่มา หรือผลที่ตามมาของพฤติกรรม

ยารักษาโรคจิตมักใช้เพื่อควบคุมอาการและพฤติกรรมเหล่านี้ ยาเหล่านี้ส่วนใหญ่ใช้รักษาโรคที่เกี่ยวข้องกับโรคจิต (ปัญหาสุขภาพจิตที่ทำให้ผู้คนรับรู้หรือตีความสิ่งต่าง ๆ แตกต่างจากคนอื่น) แต่ยังรักษาโรคอื่น ๆ ที่มีอาการคล้ายกับโรคจิตด้วย เช่น โรคสมองเสื่อม เป็นที่ทราบกันดีว่ายาเหล่านี้ไม่ได้ผลเสมอไปและอาจส่งผลเสียต่อผู้ที่เป็นโรคสมองเสื่อมได้ ดังนั้นแนวทางแนะนำว่าควรใช้เมื่อกลยุทธ์ที่ไม่ใช่ยาไม่ได้ผลเท่านั้น

เราต้องการค้นหาอะไร

เนื่องจากประโยชน์ที่จำกัดและอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากยารักษาโรคจิตในผู้ที่เป็นโรคสมองเสื่อม จึงมีความสนใจอย่างมากในการหาวิธีลดการใช้ยารักษาโรคจิตในบ้านพักคนชรา วิธีเหล่านี้อาจรวมถึง ตัวอย่างเช่น ปัจจัยขององค์กร การฝึกอบรมพนักงาน หรือวิธีการอื่นๆ เราสนใจในสิ่งที่เรียกว่าวิธีการทางจิตสังคม โดยมุ่งเน้นไปที่วิธีการจัดระเบียบและส่งมอบการดูแล และการส่งเสริมกลยุทธ์ทางเลือกที่ไม่ใช่การแพทย์ มาตรการเหล่านี้มักประกอบด้วยองค์ประกอบที่แตกต่างกัน เช่น การศึกษาสำหรับเจ้าหน้าที่ การทบทวนยาโดยผู้เชี่ยวชาญ และการสนับสนุนและกิจกรรมเพิ่มเติมสำหรับผู้อยู่อาศัย มาตรการเหล่านี้อาจปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีของผู้อยู่อาศัยในสถานดูแล หรือปรับปรุงทักษะของเจ้าหน้าที่เพื่อช่วยเหลือผู้อยู่อาศัยที่มีภาวะสมองเสื่อม แนวทางหนึ่งเรียกว่าการดูแลโดยยึดบุคคลเป็นศูนย์กลาง โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อเน้นความต้องการของทุกคนในการปฏิบัติในฐานะปัจเจกบุคคลและได้รับความสนใจในความต้องการส่วนบุคคลของพวกเขา

วิธีการทำคืออะไร

เราค้นหาการศึกษาที่เปรียบเทียบวิธีการทางจิตสังคมที่ออกแบบมาเพื่อลดการใช้ยาต้านโรคจิตกับการดูแลตามปกติ เราศึกษาผลของมาตรการเหล่านี้ต่อจำนวนผู้ที่ได้รับยารักษาโรคจิต และต่อมาตรการด้านสุขภาพจิตและกายและคุณภาพชีวิตของผู้อยู่อาศัย นอกจากนี้เรายังค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เป็นอันตราย เช่น การหกล้มและการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล

เราเปรียบเทียบและสรุปผลการศึกษาและให้คะแนนความเชื่อมั่นในหลักฐาน โดยพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ เช่น วิธีและขนาดการศึกษา

เราพบอะไร

เราพบการศึกษา 5 ฉบับ ที่เกี่ยวข้องกับบ้านพักคนชรา 120 แห่งและมีผู้อยู่อาศัย 8342 คน มีการศึกษา 1 ฉบับ ดำเนินการในสหรัฐอเมริกา 1 ฉบับ ในแคนาดา 2 ฉบับในสหราชอาณาจักร และ 1 ฉบับในเยอรมนี การศึกษาใช้เวลา 6 ถึง 12 เดือน วิธีการที่ใช้ในการศึกษาทั้งหมดประกอบด้วยการให้ความรู้แก่เจ้าหน้าที่พยาบาลและสมาชิกในทีมคนอื่นๆ การศึกษา 2 ฉบับ ส่งเสริมการดูแลโดยยึดบุคคลเป็นศูนย์กลางโดยเฉพาะ และการศึกษาอีก 1 ฉบับ ที่ดูแลโดยยึดบุคคลเป็นศูนย์กลางโดยมีมาตรการเพิ่มเติม (การออกกำลังกาย กิจกรรมทางสังคม หรือการทบทวนยา)

ผลลัพธ์หลัก

เราตัดสินใจว่าการศึกษาแตกต่างกันเกินกว่าจะรวมผลลัพธ์เข้าด้วยกัน โดยรวมแล้ว เราไม่สามารถแน่ใจได้ว่าวิธีการทางจิตสังคมทำให้ใช้ยารักษาโรคจิตน้อยลงเนื่องจากผลการศึกษาไม่สอดคล้องกัน การศึกษาที่เก่าแก่ที่สุด 2 ฉบับพบว่าวิธีากรที่ใช้ของพวกเขาลดการใช้ยารักษาโรคจิตได้ หนึ่งในนั้นใช้วิธีการด้านการศึกษาและอีกวิธีการหนึ่งเพื่อส่งเสริมการดูแลที่ยึดบุคคลเป็นศูนย์กลางในสถานดูแลเด็กในสหราชอาณาจักร ความพยายามในภายหลังที่จะใช้วิธีการนี้ซ้ำในเยอรมนีไม่ประสบผลสำเร็จ การศึกษาที่พิจารณาผลของการเพิ่มการดูแลโดยยึดบุคคลเป็นศูนย์กลาง พบว่าการทบทวนยาเพิ่มเติม (แต่ไม่ใช่การออกกำลังกายเพิ่มเติมหรือกิจกรรมทางสังคม) อาจลดการใช้ยารักษาโรคจิตได้ การศึกษาขั้นสุดท้ายของการให้ความรู้แก่เจ้าหน้าที่พบว่าไม่มีผลต่อยารักษาโรคจิต

การศึกษา 3 ฉบับให้ข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เป็นอันตราย เช่น การหกล้มหรือการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และไม่มีหลักฐานว่าวิธีการที่นำมาใช้ของพวกเขามีผลกระทบต่อเหตุการณ์เหล่านี้ นอกจากนี้เรายังไม่พบหลักฐานที่ชัดเจนของผลกระทบของมาตรการที่มีต่อสุขภาพกายหรือสุขภาพจิตหรือคุณภาพชีวิตอื่น ๆ

ข้อจำกัดของหลักฐานคืออะไร

เนื่องจากการศึกษาจำนวนน้อย ความแตกต่างระหว่างการศึกษาและผลลัพธ์ที่ไม่สอดคล้องกัน ความเชื่อมั่นของเราต่อผลลัพธ์ของการทบทวนจึงต่ำ การศึกษาดำเนินการในประเทศต่างๆ ซึ่งการดูแลตามปกติอาจแตกต่างกัน การศึกษาบางเรื่องไม่ได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับทุกด้านที่เราสนใจ

การทบทวนนี้มีความทันสมัยแค่ไหน

การทบทวนวรรณกรรมนี้เป็นการปรับปรุงการทบทวนวรรณกรรมก่อนหน้า หลักฐานเป็นปัจจุบันถึงเดือนกรกฎาคม 2022