ความเป็นมา

คนที่เป็นโรคสมองเสื่อมที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา หรือสถานดูแลผู้สูงอายุมักไม่ค่อยมีกิจกรรมทำ กิจกรรมที่มีอยู่อาจไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา หากบุคคลที่มีภาวะสมองเสื่อมมีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ตรงกับความสนใจและความชอบส่วนตัวของเขาหรือของเธอ การได้ทำกิจกรรมเหล่านี้อาจทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ลดพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการเกิดอันตราย เช่นการอยู่ไม่นิ่ง หรือพฤติกรรมก้าวร้าว และมีผลในเชิงบวกอื่นๆ

วัตถุประสงค์ของการทบทวนนี้

เราต้องการศึกษาผลของการนำเสนอกิจกรรมต่างๆ ที่ถูกปรับให้มีความสอดคล้องกับความสนใจเฉพาะของผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา

การศึกษาที่ถูกเลือกมาทบทวนวรรณกรรมนี้

ในเดือนมิถุนายน 2017 เราสืบค้นการทดลองที่เสนอโปรแกรมกิจกรรมให้ผู้เข้าร่วมวิจัยบางคนตามความสนใจของแต่ละบุคคล (กลุ่มทดลอง) และได้เปรียบเทียบกับผู้เข้าร่วมวิจัยคนอื่นๆ ที่ไม่ได้รับการเสนอกิจกรรมเหล่านี้ (กลุ่มควบคุม)

เราพบการศึกษา 8 รายการ มีผู้เข้าร่วมวิจัยที่มีภาวะสมองเสื่อมที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราจำนวนทั้งหมด 957 คน การศึกษา 7 รายการ เป็นการศึกษาแบบ randomized controlled trials (RCTs) ซึ่งหมายความว่าได้มีการสุ่มว่าผู้เข้าร่วมวิจัยอยู่ในกลุ่มทดลองหรือกลุ่มควบคุม การศึกษา 1 รายการ ไม่ได้รับการสุ่ม ซึ่งทำให้มีความเสี่ยงสูงที่จะได้ผลลัพธ์ที่มีอคติ จำนวนผู้เข้าร่วมการศึกษาวิจัยในการทบทวนวรรณกรรมฉบับนี้อยู่ระหว่าง 25 ถึง 180 คน พวกเขาทั้งหมดมีภาวะสมองเสื่อมในระดับปานกลางหรือรุนแรง และเกือบทั้งหมดมีพฤติกรรมที่ท้าทายบางอย่างในช่วงระยะเริ่มต้นการทดลอง การศึกษาใช้เวลาตั้งแต่ 10 วัน ถึง 9 เดือน ในการศึกษาทั้งหมด กลุ่มตัวอย่างที่อยู่ในกลุ่มทดลองได้รับแผนการทำกิจกรรมเป็นรายบุคคล กิจกรรมส่วนใหญ่จัดขึ้นในช่วงเวลาเฉพาะที่ดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ที่ผ่านการฝึกอบรม แต่มีหนึ่งการศึกษาที่บุคลากรทางการพยาบาลได้รับการฝึกอบรมเป็นผู้จัดกิจกรรมในระหว่างการให้การดูแลประจำวันตามปกติ กิจกรรมที่นำเสนอในการศึกษาต่างๆ ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก แต่จำนวนกิจกรรมต่อสัปดาห์และระยะเวลาของแต่ละครั้งแตกต่างกันไป ในการศึกษาห้าเรื่อง กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติในบ้านพักคนชรา ในการศึกษาสามเรื่อง กลุ่มควบคุมมีการทำกิจกรรมที่แตกต่างกันซึ่งไม่ได้ปรับให้เหมาะกับแต่ละบุคคล มีหนึ่งการศึกษาที่มีกลุ่มควบคุมทั้งสองประเภท

คุณภาพของการศึกษาและคุณภาพของการรายงานมีความหลากหลายซึ่งส่งผลต่อความเชื่อมั่นของผลลัพธ์ที่เราศึกษา

ผลการศึกษาที่สำคัญ

การเสนอกิจกรรมที่ปรับให้เหมาะกับแต่ละบุคคลสำหรับผู้ป่วยภาวะสมองเสื่อมในบ้านพักคนชราอาจปรับปรุงพฤติกรรมที่ท้าทายเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับการดูแลตามปกติ แม้ว่าเราจะไม่พบหลักฐานว่ากลุ่มที่ได้รับการทำกิจกรรมที่เหมาะสมแต่ละบุคคลจะดีกว่ากลุ่มที่ไม่ได้รับการปรับแต่งให้เหมาะสมแต่ละบุคคล ในการศึกษา 1 รายการ เจ้าหน้าที่รายงานว่าคนในกลุ่มที่ได้รับกิจกรรมที่ออกแบบเฉพาะบุคคลมีคุณภาพชีวิตที่แย่กว่ากลุ่มควบคุมเล็กน้อย กิจกรรมเฉพาะบุคคลอาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยต่ออารมณ์ด้านลบที่ผู้เข้าร่วมวิจัยแสดงออกมา เนื่องจากคุณภาพของหลักฐานบางอย่างต่ำมาก เราจึงไม่สามารถสรุปผลใดๆ เกี่ยวกับผลต่ออารมณ์เชิงบวก การแสดงอารมณ์ การมีส่วนร่วม (การมีส่วนร่วมกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขา) หรือคุณภาพการนอนหลับของผู้เข้าร่วมวิจัยได้ มีเพียงการศึกษา 2 รายการ ที่กล่าวถึงการศึกษาผลข้างเคียงที่อาจเป็นอันตราย แต่ไม่ได้รายงานผลดังกล่าว ไม่มีการศึกษาใดรายงานผลต่อปริมาณของยาที่ผู้เข้าร่วมวิจัยได้รับ หรือผลต่อผู้ดูแล

ข้อสรุป

เราสรุปได้ว่าการเสนอกิจกรรมในแต่ละครั้งให้กับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมระดับเล็กน้อยถึงปานกลางที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราได้ทำ อาจช่วยในการจัดการกับพฤติกรรมเสี่ยงที่จะเกิดอันตราย อย่างไรก็ตาม เราไม่พบหลักฐานใดๆ ที่สนับสนุนแนวคิดที่ว่ากิจกรรมจะมีประสิทธิผลมากขึ้น หากปรับให้เข้ากับความสนใจของแต่ละคน จำเป็นต้องมีการวิจัยที่มีคุณภาพที่ดีเพิ่มเติมก่อนที่เราจะมั่นใจเกี่ยวกับผลของกิจกรรมที่ปรับให้เหมาะกับแต่ละบุคคล