เรารวบรวมการศึกษา 65 ฉบับ: RCTs 51 ฉบับ และการศึกษา ITS 14 ฉบับ มีผู้เข้าร่วม 110,875 คน ประมาณครึ่งหนึ่งของการทดลองทำให้เกิด 'ข้อกังวลบางประการ' สำหรับความเสี่ยงของการมีอคติในระหว่างกระบวนการสุ่มตัวอย่าง และหนึ่งในสามไม่มีการปกปิดการประเมินผลลัพธ์ การศึกษา ITS ส่วนใหญ่มีความเสี่ยงของการมีอคติต่ำ การศึกษาส่วนใหญ่มาจากประเทศที่มีรายได้สูงหรือมีทรัพยากรสูง การกระทบยอดยา - กระบวนการเปรียบเทียบคำสั่งยาของผู้ป่วยกับยาที่ผู้ป่วยใช้ - เป็นประเภทของวิธีการ (interventions) ที่พบบ่อยที่สุด ระบบสั่งจ่ายยาแบบอิเล็กทรอนิกส์ บาร์โค้ดสำหรับการบริหารยาที่ถูกต้อง การเปลี่ยนแปลงองค์กร ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการใช้ยา การให้การศึกษาแก่ผู้เชี่ยวชาญ และการปรับปรุงระบบการจ่ายยา เป็นการแทรกแซงอื่นๆ

กระบวนการเทียบประสานรายการยาร่วมกัน

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำแสดงให้เห็นว่าการกระทบยอดยา (MR) เทียบกับ no-MR อาจลดข้อผิดพลาดของยาได้ (odds ratio [OR] 0.55, 95% Conciliationช่วง (CI) 0.17 ถึง 1.74; การศึกษา 3 ฉบับ; n=379 คน) เมื่อเทียบกับไม่มี MR พบว่า MR อาจลด ADEs (OR 0.38, 95%CI 0.18 ถึง 0.80; การศึกษา 3 ฉบับ, n=1336 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) แต่มีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลกับระยะเวลาการอยู่โรงพยาบาล (ความแตกต่างเฉลี่ย (MD) -0.30 วัน, 95%CI -1.93 ถึง 1.33 วัน; การศึกษา 3 ฉบับ, n=527 คน) และคุณภาพชีวิต (MD -1.51, 95%CI -10.04 ถึง 7.02; การศึกษา 1 ฉบับ, n=131 คน)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่าเมื่อเทียบกับ MR โดยผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ MR โดยเภสัชกรอาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยา (OR 0.21, 95%CI 0.09 ถึง 0.48; การศึกษา 8 ฉบับ, n=2648) และอาจเพิ่ม ADEs (OR 1.34, 95%CI 0.73 ถึง 2.44; การศึกษา 3 ฉบับ, n=2873) เมื่อเทียบกับ MR โดยผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ MR โดยเภสัชกรอาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผลใดๆ ต่อระยะเวลาพำนัก (MD -0.25, 95%CI -1.05 ถึง 0.56; การศึกษา 6 ฉบับ, n = 3983) หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางแสดงให้เห็นว่าวิธีการที่ใช้นี้อาจมีผลต่อการตายระหว่างการรักษาในโรงพยาบาลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) 0.99, 95%CI 0.57 ถึง 1.7; 2 การศึกษา, n=1000) และในการกลับเข้ารับการรักษาใน 1 เดือน (RR 0.93 , 95%CI 0.76 ถึง 1.14; การศึกษา 2 ฉบับ, n=997); และหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่าวิธีการที่ใช้ (interventions) อาจมีผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยต่อคุณภาพชีวิต (MD 0.00, 95%CI -14.09 ถึง 14.09; การศึกษา 1 ฉบับ, n=724)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่า MR ที่ใช้ฐานข้อมูลที่ดำเนินการโดยเภสัชกร เทียบกับ MR ที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือที่ดำเนินการโดยเภสัชกร อาจลด ADE ที่อาจเกิดขึ้นได้ (OR 0.26, 95% CI 0.10 ถึง 0.64; การศึกษา 2 ฉบับ, n=3326) และอาจไม่มีผลใดๆ ต่อระยะเวลาอยู่โรงพยาบาล (MD 1.00, 95%CI -0.17 ถึง 2.17; การศึกษา 1 ฉบับ, n=311)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำแสดงให้เห็นว่า MR ที่ดำเนินการโดยเภสัชกรที่ได้รับการฝึกอบรม กับเภสัชกร อาจมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในระยะเวลาที่อยู่โรงพยาบาล (MD -0.30, 95%CI -2.12 ถึง 1.52; การศึกษา 1 ฉบับ, n=183) อย่างไรก็ตาม CI เข้ากันได้กับผลดีและผลเสียที่สำคัญ

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำแสดงให้เห็นว่า MR ก่อนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอาจเพิ่มการระบุความคลาดเคลื่อนของยาเมื่อเปรียบเทียบกับ MR หลังการรับเข้า (MD 1.27, 95%CI 0.46 ถึง 2.08; การศึกษา 1 ฉบับ, n=307) อย่างไรก็ตาม CI เข้ากันได้กับผลดีและผลเสียที่สำคัญ

หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงหลายรูปแบบอาจเพิ่มการแก้ปัญหาความคลาดเคลื่อนเมื่อเทียบกับการดูแลตามปกติ (RR 2.14, 95%CI 1.81 ถึง 2.53; การศึกษา 1 ฉบับ, n=487)

การป้อนคำสั่งแพทย์ด้วยคอมพิวเตอร์ (CPOE)/ระบบสนับสนุนการตัดสินใจทางคลินิก (CDSS)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นปานกลางแสดงให้เห็นว่า CPOE/CDSS อาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยาเมื่อเทียบกับระบบที่ใช้กระดาษ (OR 0.74, 95%CI 0.31 ถึง 1.79; การศึกษา 2 ฉบับ, n=88)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นปานกลางแสดงให้เห็นว่า CPOE/CDSS ที่ปรับปรุงแล้วเมื่อเทียบกับ CPOE/CDSS มาตรฐาน อาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยาได้ (OR 0.85, 95%CI 0.74 ถึง 0.97; การศึกษา 2 ฉบับ, n=630)

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำแสดงให้เห็นว่าการแจ้งเตือนตามลำดับความสำคัญโดย CPOE/CDSS อาจป้องกัน ADE ได้ เมื่อเทียบกับการแจ้งเตือนที่ไม่มีการลำดับความสำคัญ (MD 1.98, 95%CI 1.65 ถึง 2.31; การศึกษา 1 ฉบับ ไม่ได้บอกจำนวนผู้เข้าร่วม)

การระบุบาร์โค้ดของผู้เข้าร่วม/ยา

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่าบาร์โค้ดอาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยาได้ (OR 0.69, 95%CI 0.59 ถึง 0.79; การศึกษา 2 ฉบับ, n=50,545)

การลดชั่วโมงการทำงาน

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำแสดงให้เห็นว่าชั่วโมงการทำงานที่ลดลงอาจลดข้อผิดพลาดด้านยาร้ายแรง (RR 0.83, 95%CI 0.63 ถึง 1.09; การศึกษา 1 ฉบับ, n=634) อย่างไรก็ตาม CI เข้ากันได้กับผลดีและผลเสียที่สำคัญ

คำติชมสะท้อนกลับเกี่ยวกับการสั่งยาผิดพลาด

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่าข้อเสนอแนะเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการสั่งยาอาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยา (OR 0.47, 95%CI 0.33 ถึง 0.67; การศึกษา 4 ฉบับ, n=384)

ระบบการจ่ายยา

หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำชี้ให้เห็นว่าระบบการจ่ายยาในหอผู้ป่วยศัลยกรรมอาจลดข้อผิดพลาดในการใช้ยา (OR 0.61, 95%CI 0.47 ถึง 0.79; การศึกษา 2 ฉบับ, n=1775)