เรารวมการศึกษา 23 ฉบับ ซึ่งไม่มีการศึกษาใดที่ได้รับการจัดอันดับว่ามีความเสี่ยงของการมีอคติโดยรวมต่ำ เราจัดหมวดหมู่การศึกษาที่รวบรวมไว้เป็นการทดสอบแรงสั่นสะเทือนของแสงหรือโฟโตไบโอมอดูเลชัน ซึ่งวิธีหลังรวมการรักษาด้วยเลเซอร์ระดับต่ำและไดโอดเปล่งแสง การศึกษาประเมินวิธีการที่ไม่ใช่การผ่าตัดที่เพิ่มเข้าไปในเครื่องมือจัดฟันแบบติดแน่นหรือแบบถอดได้ เปรียบเทียบกับการรักษาโดยไม่ใช้การเสริม ผู้เข้าร่วมทั้งหมด 1027 คน (เด็กและผู้ใหญ่) ได้รับการคัดเลือกโดยมีการขาดการติดตามตั้งแต่ 0% ถึง 27% ของตัวอย่างดั้งเดิม 

ความน่าเชื่อถือของหลักฐาน

สำหรับการเปรียบเทียบและผลลัพธ์ทั้งหมดที่แสดงด้านล่าง ความเชื่อมั่นของหลักฐานอยู่ในระดับต่ำถึงต่ำมาก

Light vibrational forces

การศึกษา 11 ฉบับประเมินว่าการใช้ light vibrational forces (LVF) ส่งผลต่อการเคลื่อนตัวของฟันจากการจัดฟัน (OTM) อย่างไร ไม่มีหลักฐานของความแตกต่างระหว่างกลุ่มแทรกแซงและกลุ่มควบคุมสำหรับระยะเวลาการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน (MD -0.61 เดือน, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) -2.44 ถึง 1.22; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 77 คน); จำนวนรวมของการนัดตรวจเครื่องมือจัดฟัน (การนัดตรวจ MD -0.32, 95% CI -1.69 ถึง 1.05; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 77 คน); การเคลื่อนของฟันจากการจัดฟันในช่วงการเรียงตัวระยะแรก (การลดลงของความผิดปกติของฟันหน้าล่าง (LII)) ที่ 4-6 สัปดาห์ (MD 0.12 มม., 95% CI -1.77 ถึง 2.01; การศึกษา 3 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 144 คน) หรือ 10-16 สัปดาห์ (MD -0.18 มม., 95% CI -1.20 ถึง 0.83; การศึกษา 4 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 175 คน); อัตราของ canine distalisation (MD -0.01 มม./เดือน, 95% CI -0.20 ถึง 0.18; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 40 คน); หรืออัตราของ OTM ระหว่างการปิดพื้นที่ขนาดใหญ่ (MD 0.10 มม. ต่อเดือน, 95% CI -0.08 ถึง 0.29; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 81 คน) ไม่พบหลักฐานของความแตกต่างระหว่างกลุ่ม LVF และกลุ่มควบคุมในอัตรา OTM เมื่อใช้เครื่องมือจัดฟันแบบถอดได้ การศึกษาไม่ได้แสดงหลักฐานของความแตกต่างระหว่างกลุ่มสำหรับผลลัพธ์รองของเรา ในเรื่องการรับรู้ความเจ็บปวดของผู้ป่วย ความต้องการยาแก้ปวดในขั้นตอนต่างๆ ของการรักษาที่รายงานโดยผู้ป่วย และอันตรายหรือผลข้างเคียง 

Photobiomodulation

การศึกษา 10 ฉบับประเมินผลของการใช้ การรักษาด้วยเลเซอร์ระดับต่ำ (LLLT) ต่ออัตรา OTM เราพบว่าผู้เข้าร่วมในกลุ่ม LLLT มีระยะเวลาที่ฟันจะเรียงตัวในระยะแรกของการรักษาสั้นกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (MD -50 วัน, 95% CI -58 ถึง -42; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 62 คน) และจำเป็นต้องมีการนัดหมายน้อยลง (-2.3, 95% CI -2.5 ถึง -2.0; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 125 คน) ไม่มีหลักฐานของความแตกต่างระหว่าง LLLT และกลุ่มควบคุมใน OTM เมื่อประเมินเป็นเปอร์เซ็นที่ลดลงของ LII ในเดือนแรกของการจัดตำแหน่ง (1.63%, 95% CI -2.60 ถึง 5.86; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 56 คน) หรือในเดือนที่ 2 (เปอร์เซ็นต์การลดลงของ MD 3.75%, 95% CI -1.74 ถึง 9.24; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 56 คน) อย่างไรก็ตาม LLLT ส่งผลให้ OTM เพิ่มขึ้นในระหว่างขั้นตอนการปิดช่องว่างในส่วนโค้งขากรรไกรบน (MD 0.18 มม./เดือน, 95% CI 0.05 ถึง 0.33; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 65 คน; ระดับความเชื่อมั่นต่ำมาก) และส่วนโค้งขากรรไกรล่าง (ข้างขวา MD 0.16 มม./เดือน, 95% CI 0.12 ถึง 0.19; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 65 คน) นอกจากนี้ LLLT ยังส่งผลให้อัตรา OTM เพิ่มขึ้นในระหว่างการดึงกลับของฟันเขี้ยวขากรรไกรบน (MD 0.01 มม./เดือน, 95% CI 0 ถึง 0.02; การศึกษา 1 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 37 คน) สิ่งที่พบนี้ไม่มีนัยสำคัญทางคลินิก การศึกษาไมม่พบหลักฐานของความแตกต่างระหว่างกลุ่มสำหรับผลลัพธ์รองของเรา รวมถึง OIIRR, สุขภาพปริทันต์ และการรับรู้ความเจ็บปวดของผู้ป่วยในระยะแรกของการรักษา

การศึกษา 2 ฉบับประเมินอิทธิพลของการใช้ ไดโอดเปล่งแสง (LED) กับ OTM ผู้เข้าร่วมในกลุ่ม LED ต้องการเวลาที่สั้นกว่ามากในการจัดแนวส่วนโค้งของขากรรไกรล่างเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม (MD -24.50 วัน, 95% CI -42.45 ถึง -6.55, การศึกษา 1 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 34 คน) ไม่มีหลักฐานว่าการใช้ LED เพิ่มอัตราของ OTM ระหว่างการดึงกลับของฟันเขี้ยวขากรรไกรบน (MD 0.01 มม./เดือน, 95% CI 0 ถึง 0.02; P = 0.28; การศึกษา 1 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 39 คน) ในแง่ของผลลัพธ์รอง การศึกษาหนึ่งประเมินการรับรู้ความเจ็บปวดของผู้ป่วย และไม่พบหลักฐานของความแตกต่างระหว่างกลุ่ม