เรารวมการศึกษา 16 ฉบับในการทบทวนวรรณกรรมนี้ ในจำนวนนี้ มี 15 ฉบับรวมอยู่ในการสังเคราะห์เชิงปริมาณ การทดลอง 2 ฉบับตรวจสอบสูตรการรักษาหลายรายการ และด้วยเหตุนี้จึงรวมอยู่ในการเปรียบเทียบมากกว่า 1 รายการ พบเฉพาะ RCTs ที่ตรวจสอบ dexamethasone เท่านั้น

การศึกษา 8 ฉบับที่มีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 306 คนทำการตรวจสอบปริมาณยาสะสมที่บริหารให้; การทดลองเหล่านี้แบ่งประเภทตามขนาดยาสะสมที่ตรวจสอบ 'ต่ำ' คือ < 2 มก./กก., 'ปานกลาง' อยู่ระหว่าง 2 ถึง 4 มก./กก. และ 'สูง' > 4 มก./กก.; การศึกษา 3 ฉบับเปรียบเทียบขนาดยาเดกซาเมทาโซนสะสมในปริมาณสูงกับขนาดยาสะสมปานกลาง และการศึกษา 5 ฉบับเปรียบเทียบขนาดยาเดกซาเมทาโซนสะสมในระดับปานกลางกับระดับต่ำ เราให้คะแนนความเชื่อมั่นของหลักฐานจากต่ำถึงต่ำมาก เนื่องจากเหตุการณ์มีจำนวนน้อย และมีความเสี่ยงในการคัดเลือก การออกจากการศึกษาก่อนเวลา และอคติในการรายงาน การวิเคราะห์โดยรวมของการศึกษาที่พิจารณาขนาดยาที่สูงขึ้นเทียบกับขนาดยาที่ต่ำกว่า ไม่พบความแตกต่างในผลลัพธ์ BPD, การเสียชีวิตของผลลัพธ์รวมหรือ BPD ที่ PMA 36 สัปดาห์ หรือผลลัพธ์การพัฒนาทางระบบประสาทที่ผิดปกติในผู้รอดชีวิตที่ได้รับการประเมิน แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานของความแตกต่างของกลุ่มย่อยสำหรับการเปรียบเทียบขนาดยาที่สูงกว่าและต่ำกว่า (Chi ² = 2.91, df = 1 (P = 0.09), I ² = 65.7%) มีผลกระทบที่มากขึ้นเห็นได้จากการวิเคราะห์กลุ่มย่อยของขนาดยาระดับปานกลางเทียบกับขนาดยาสูงสำหรับผลลัพธ์ของสมองพิการในผู้รอดชีวิต ในการวิเคราะห์กลุ่มย่อยนี้ มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของสมองพิการ (RR 6.85, 95% CI 1.29 ถึง 36.36; RD 0.23, 95% CI 0.08 ถึง 0.37; P = 0.02; I² = 0%; NNTH 5, 95% CI 2.6 ถึง 12.7; การศึกษา 2 ฉบับ ทารก 74 คน) มีหลักฐานของความแตกต่างของกลุ่มย่อยสำหรับการเปรียบเทียบขนาดยาที่สูงขึ้นและต่ำลงสำหรับผลลัพธ์รวมของการเสียชีวิตหรือสมองพิการ และการเสียชีวิตและผลลัพธ์ของพัฒนาการทางระบบประสาทที่ผิดปกติ (Chi ² = 4.25, df = 1 (P = 0.04), I ² = 76.5%; และ Chi ² = 7.11, df = 1 (P = 0.008), I ² = 85.9% ตามลำดับ ในการวิเคราะห์กลุ่มย่อยที่เปรียบเทียบขนาดยาเดกซาเมทาโซนในขนาดสูงกับขนาดยาสะสมระดับปานกลาง พบว่ามีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตหรือสมองพิการเพิ่มขึ้น (RR 3.20, 95% CI 1.35 ถึง 7.58; RD 0.25, 95% CI 0.09 ถึง 0.41; P = 0.002; I² = 0%; NNTH 5, 95% CI 2.4 ถึง 13.6; การศึกษา 2 ฉบับ, ทารก 84 คน; หลักฐานมีความเชื่อมั่นปานกลาง) และการเสียชีวิตหรือผลพัฒนาการทางระบบประสาทที่ผิดปกติ (RR 3.41, 95% CI 1.44 ถึง 8.07; RD 0.28 , 95% CI 0.11 ถึง 0.44; P = 0.0009; I² = 0%; NNTH 4, 95% CI 2.2 ถึง 10.4; การศึกษา 2 ฉบับ, ทารก 84 คน; หลักฐานมีความเชื่อมั่นปานกลาง) ไม่มีความแตกต่างในผลลัพธ์ระหว่างสูตรยาที่ขนาดปานกลางและขนาดต่ำ

การศึกษา 5 ฉบับที่รวบรวมทารก 797 คน ตรวจสอบการเริ่มการรักษาด้วยยาเดกซาเมทาโซนแต่เนิ่นๆ เทียบกับการเริ่มการรักษาที่เร็วปานกลางหรือล่าช้า และไม่พบความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในการวิเคราะห์โดยรวมสำหรับผลลัพธ์หลัก RCTs 2 ฉบับที่ตรวจสอบสูตรยาเดกซาเมทาโซนแบบต่อเนื่องเทียบกับเดกซาเมทาโซนที่ให้เป็นช่วงๆแสดงให้เห็นความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตแบบผลลัพธ์รวมหรือ BPD เมื่อใช้การรักษาที่ให้ยาเป็นช่วงๆ ในที่สุด การทดลอง 3 ฉบับ ที่ตรวจสอบสูตรการรักษามาตรฐานเทียบกับสูตรการให้เดกซาเมทาโซนขึ้นกับผู้เข้าร่วมเป็นรายบุคคลไม่มีความแตกต่างกันในผลลัพธ์หลักและผลลัพธ์การพัฒนาของระบบประสาทในระยะยาว

เราประเมินความเชื่อมั่นของ GRADE กับหลักฐานสำหรับการเปรียบเทียบทั้งหมดที่กล่าวถึงข้างต้นว่าอยู่ในระดับปานกลางถึงต่ำมาก เนื่องจากความถูกต้องของการเปรียบเทียบทั้งหมดถูกขัดขวางโดยความไม่ชัดเจนหรือความเสี่ยงสูงของการเกิดอคติ กลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กของทารกที่สุ่ม ความหลากหลายในประชากรและการออกแบบการศึกษา ไม่มีเกณฑ์สำหรับการใช้คอร์ติโคสเตียรอยด์แบบ 'ช่วยเหลือ' และการขาดข้อมูลพัฒนาการทางระบบประสาทในระยะยาวในการศึกษาส่วนใหญ่