คำถามที่ตรวจสอบ

เพื่อประเมินผลและระดับความเจ็บปวดเมื่อมีการบาดเจ็บเล็กน้อยโดยเจตนาที่เยื่อบุโพรงมดลูก (endometrium) ต่อโอกาสมีบุตรของสตรีที่พยายามตั้งครรภ์โดยการมีเพศสัมพันธ์หรือการใส่อสุจิเข้าไปในมดลูก (การฉีดเชื้อเข้าโพรงมดลูก (IUI))

ความเป็นมา

สำหรับสตรีที่เข้ารับการทำการปฏิสนธินอกร่างกาย (IVF) มีข้อเสนอแนะว่าโอกาสในการตั้งครรภ์จะเพิ่มขึ้นโดยการเจตนาทำให้เยื่อบุโพรงมดลูกบาดเจ็บเล็กน้อย การบาดเจ็บนี้สามารถทำได้โดยการตัดชิ้นเนื้อชิ้นเล็กๆ จากเยื่อบุโพรงมดลูกด้วยอุปกรณ์พลาสติกขนาดเล็กที่ยืดหยุ่นได้ เช่น ปิเปลล์ ซึ่งเป็นขั้นตอนทางนรีเวชที่ทำบ่อยและปลอดภัย อย่างไรก็ตาม จากการปฏิบัติทางคลินิกทุกวัน เป็นที่ทราบกันดีว่าขั้นตอนนี้ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย/เจ็บปวดในระดับหนึ่ง และจำเป็นต้องมีการตรวจอุ้งเชิงกรานเพิ่มเติม ประสิทธิผลของขั้นตอนนี้นอกเหนือจาก ART ในผู้หญิงหรือคู่ที่พยายามตั้งครรภ์ผ่านการมีเพศสัมพันธ์หรือการทำ IUI ยังไม่ชัดเจน

ลักษณะการศึกษา

การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม 22 ฉบับ ซึ่งรวมสตรีทั้งหมด 3703 คน เข้าเกณฑ์ของการทบทวนวรรณกรรมนี้ สตรีส่วนใหญ่มีภาวะมีบุตรยากประเภทที่เรียกว่าภาวะมีบุตรยากโดยไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งหมายความว่าหลังจากทำการตรวจตามปกติทั้งหมดแล้ว ยังไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจนว่าทำไมทั้งคู่ถึงไม่ตั้งครรภ์จนถึงตอนนี้ ผลลัพธ์หลักของการทบทวนคือการเกิดมีชีพ/การตั้งครรภ์ต่อเนื่อง (อายุครรภ์เกิน 12 สัปดาห์) และความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นระหว่างการทำหัตถการ หลักฐานเป็นปัจจุบันจนถึงวันที่ 21 พฤษภาคม 2020

ผลลัพธ์ที่สำคัญ

มีเพียงการทดลองเดียวที่เปรียบเทียบการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกโดยเจตนากับไม่มีการบาดเจ็บ/ขั้นตอนหลอกที่ได้รับการออกแบบมาอย่างดีและรวมอยู่ในการวิเคราะห์ การศึกษานี้ไม่ได้ให้หลักฐานเพียงพอที่จะแสดงว่ามีโอกาสเกิดมีชีพแตกต่างกันหรือไม่ คุณภาพของหลักฐานต่ำ หลักฐานบ่งชี้ว่าหากสันนิษฐานว่าโอกาสในการคลอดมีชีพโดยไม่มีการแทรกแซง/ขั้นตอนหลอกอยู่ที่ 34% โอกาสของกลุ่มที่เยื่อบุโพรงมดลูกบาดเจ็บจะอยู่ที่ 27% ถึง 55%

การศึกษา 6 ฉบับ รายงานว่าสตรีมีอาการปวดในระหว่างขั้นตอนหรือไม่ และส่วนใหญ่มักรายงานว่ามีอาการปวดเล็กน้อยถึงปานกลาง

การทดลอง 4 ฉบับ เปรียบเทียบการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกที่เกิดขึ้นในรอบก่อนการทำ IUI กับการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นในรอบเดียวกับการทำ IUI ไม่มีรายงานการคลอดมีชีพ / การตั้งครรภ์ต่อหรือความเจ็บปวดในระหว่างขั้นตอนการทำหัตถาร

การทดลอง 1 ฉบับ เปรียบเทียบการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกที่เกิดขึ้นในช่วงต้นของครึ่งแรกของรอบเดือน (วันที่ 2 ถึง 4) กับการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกที่เกิดขึ้นช่วงท้ายของครึ่งแรกของรอบประจำเดือน (วันที่ 7 ถึง 9) ทั้งสองอยู่ในรอบเดียวกันกับ IUI ไม่มีรายงานการเกิดมีชีพ / การตั้งครรภ์ต่อเนื่อง การศึกษานี้รายงานความเจ็บปวดที่ประเมินด้วยมาตรวัดการมองเห็น 0 ถึง 10 โดยที่ 0 คือไม่มีความเจ็บปวด และ 10 คือความเจ็บปวดที่ทนไม่ได้ และแสดงให้เห็นว่าคะแนนความเจ็บปวดโดยเฉลี่ยลดลง 0.17 คะแนนหลังจากการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกในช่วงต้นของครึ่งแรกของการมีประจำเดือน รอบเทียบกับการบาดเจ็บดังกล่าวในช่วงท้ายของครึ่งแรกของรอบเดือน

คุณภาพของหลักฐาน

มีความไม่แน่นอนว่าขั้นตอนการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกจะเพิ่มโอกาสในการมีลูกหรือไม่ นอกจากนี้ยังไม่สามารถสรุปได้ว่าช่วงเวลาของการบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกส่งผลต่อความน่าจะเป็นของการมีลูกหรือไม่ คุณภาพของหลักฐานได้รับการประเมินว่าต่ำถึงต่ำมาก เหตุผลคือการศึกษาที่รวมอยู่ในการทบทวนวรรณกรรมนี้ไม่ได้ออกแบบมาเป็นอย่างดี และไม่ได้คัดเลือกสตรีจำนวนมากพอที่จะให้ผลลัพธ์ที่มีความหมาย ซึ่งหมายความว่าผลลัพธ์จะต้องได้รับการปฏิบัติอย่างระมัดระวัง และจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อยืนยันผล หลักฐานปัจจุบันไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้การบาดเจ็บของเยื่อบุโพรงมดลูกเป็นประจำในสตรีที่ทำ IUI หรือพยายามที่จะตั้งครรภ์ผ่านการมีเพศสัมพันธ์