คำถามของการทบทวนวรรณกรรม
การฝึกอบรมความรุนแรงต่อคู่ครอง (IPV) สำหรับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ (HCPs) ปรับปรุง:
· ทัศนคติหรือความเชื่อ หรือทั้ง 2 อย่างต่อ IPV
· ความพร้อมรับมือผู้ได้รับผลกระทบจาก IPV
· ความรู้เกี่ยวกับ IPV,
· การส่งต่อสตรีที่ได้รับ IPV เพื่อรับบริการจากผู้เชี่ยวชาญ
· การตอบสนองที่แท้จริงต่อสตรีที่ได้รับ IPV (เช่น การตรวจสอบความถูกต้องหรือการวางแผนความปลอดภัย)
· การค้นหาและการรายงาน IPV และ
· สุขภาพจิตของผู้รอดชีวิตจาก IPV?
ความเป็นมา
ความรุนแรงของคู่รักที่ใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพร่างกายและจิตใจในระยะสั้นและระยะยาวที่หลากหลาย ซึ่งรวมถึงการบาดเจ็บและเสียชีวิต ความซึมเศร้า ความวิตกกังวล ภาวะสภาพจิตผิดปกติจากความเครียด การตั้งครรภ์โดยไม่ได้วางแผน/ไม่ต้องการ และปัญหาทางนรีเวช เป็นต้น ปัญหาสุขภาพอาจเกิดขึ้นได้เกินระยะเวลาของความรุนแรง และสตรีที่เคยประสบกับความรุนแรงมักจะต้องการการดูแลสุขภาพมากกว่าสตรีที่ไม่เคยประสบกับความรุนแรง
สตรีมีแนวโน้มที่จะไว้วางใจ HCP ด้วยการเปิดเผยความรุนแรง สำหรับสตรีบางคน สถานพยาบาลอาจเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งที่สตรีสามารถไปได้ด้วยตัวเอง HCPs (เช่น พยาบาล แพทย์ ผดุงครรภ์ ฯลฯ) จึงเหมาะสมอย่างยิ่งในการค้นหา และให้การช่วยเหลือสตรีที่ได้รับผลกระทบจาก IPV สถานพยาบาลหลายแห่งจัดให้มีแนวทางทางคลินิกหรือการฝึกอบรม หรือทั้งสองอย่างเกี่ยวกับวิธีการค้นหาและตอบสนองต่อ IPV เราต้องการค้นหาความแตกต่างที่การฝึกอบรมจะทำให้ทัศนคติ ความรู้ และการตอบสนองของ HCP ที่เกี่ยวข้องกับ IPV รวมถึงการดูแลสตรีที่ได้รับผลกระทบจาก IPV และการอบรมจะช่วยปรับปรุงผลลัพธ์ด้านสุขภาพ รวมถึงสุขภาพจิต หรือทำให้เกิดความแตกต่างในการการสัมผัส IPV
ลักษณะของการศึกษา
เราพบการทดลอง 19 รายการที่เปรียบเทียบการฝึกอบรม IPV กับการไม่มีการฝึกอบรม การฝึกอบรมตามปกติ หรือการฝึกอบรมอื่นๆ ที่รวมอยู่ในการทบทวนวรรณกรรมนี้ โดยมีผู้เข้าร่วม 1662 คนที่กำลังทำงาน นักศึกษา/แพทย์ฝึกงาน พยาบาล ผดุงครรภ์ ทันตแพทย์ นักสังคมสงเคราะห์ และนักจิตวิทยา/ผู้ให้คำปรึกษา มี 3 ใน 4 ของการศึกษาทั้งหมดดำเนินการในสหรัฐอเมริกา โดยมีการศึกษาเดี่ยวจากออสเตรเลีย อิหร่าน เม็กซิโก ตุรกี และเนเธอร์แลนด์ การศึกษาส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากมหาวิทยาลัยหรือรัฐบาลเพื่อทำการวิจัย
การศึกษามีความหลากหลายอย่างมากในประเภทของการฝึกอบรม IPV ที่มีให้ ทั้งในเนื้อหาและวิธีการ การศึกษาแตกต่างกันในการวัดผลการฝึกอบรมและจุดเวลาติดตามผล การฝึกอบรม IPV ส่วนใหญ่รวมถึงประเภทและคำจำกัดความของ IPV ความชุกและปัจจัยเสี่ยง และพยายามแก้ไขความเชื่อทั่วไปและข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง ตัวอย่างสถานก่รณ์ทางคลินิกมักถูกใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ การนำเสนอเรื่องที่ผู้ป่วยโดยทั่วไปมาพบ และการฝึกอบรมทักษะที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้วิธีถามlสตรีเกี่ยวกับ IPV วิธีตอบสนองโดยการตรวจสอบประสบการณ์ของพวกเขา จัดทำเอกสารอย่างถูกต้อง หารือเกี่ยวกับการวางแผนความปลอดภัย และส่งต่อผู้หญิงให้เข้ารับการบริการช่วยเหลือ
ผลลัพธ์ที่สำคัญพร้อมการประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐาน
เมื่อเทียบกับไม่มีการฝึกอบรม วิธีการหลอก หรือ wait-list การฝึกอบรม IPV อาจส่งผลดีต่อทัศนคติของ HCP ที่มีต่อผู้รอดชีวิตจาก IPV การฝึกอบรมอาจปรับปรุงความรู้รอบตัว และความพร้อมที่จะตอบสนองต่อผู้รอดชีวิตจาก IPV แต่หลักฐานมีความไม่แน่นอนมาก มีหลักฐานจำกัดว่าการฝึกอบรม IPV บางประเภทสามารถนำไปสู่การปรับปรุงการค้นหา การวางแผนความปลอดภัย และการจัดทำเอกสารเกี่ยวกับ IPV แต่ผลการวิจัยไม่สอดคล้องกัน และการศึกษาส่วนใหญ่รายงานว่าการฝึกอบรมเกี่ยวกับผลเหล่านี้เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีผล การฝึกอบรมอาจสร้างความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีความแตกต่างในแนวทางปฏิบัติในการส่งต่อ ไม่มีการศึกษาที่ไม่มีการฝึกอบรม วิธีการหลอก หรือ wait-list ในกลุ่มเปรียบเทียบ ประเมินผลด้านสุขภาพจิตของผู้รอดชีวิตจาก IPV ไม่มีรายงานผลเสียของการฝึกอบรม IPV ในการศึกษาใด ๆ เหล่านี้
เมื่อเปรียบเทียบการฝึกอบรม IPV กับการฝึกอบรมตามปกติหรือส่วนประกอบย่อยของการฝึกอบรม หรือทั้งสองอย่าง ไม่พบผลที่ชัดเจนต่อทัศนคติ/ความเชื่อของ HCP การวางแผนความปลอดภัย และการส่งต่อบริการหรือผลด้านสุขภาพจิตสำหรับสตรี หลักฐานไม่สอดคล้องกันสำหรับความพร้อมของผู้ให้บริการในการตอบสนอง การตอบสนองที่แท้จริง และการเปลี่ยนแปลงความรู้ IPV
โดยรวมแล้ว ความเชื่อมั่นของหลักฐานสำหรับประสิทธิผลของการฝึกอบรม HCP ในการตอบสนองต่อ IPV นั้นต่ำถึงต่ำมาก การวิจัยในอนาคตควรรวมถึงการทดลองที่มีคุณภาพสูงขึ้น ด้วยความชัดเจนมากขึ้นของวิธีการที่วัดผลอย่างเป็นกลาง (ที่เกิดขึ้นจริงมากกว่าที่รับรู้) โดยเน้นที่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมใน HCP และความเป็นอยู่ของผู้รอดชีวิตจาก IPV
ความทันสมัยของรีวิว
หลักฐานเป็นปัจจุบันจนถึงเดือนมิถุนายน 2020
โดยรวมแล้ว การฝึกอบรม IPV สำหรับ HCP อาจมีประสิทธิผลสำหรับผลที่เป็นตัวตั้งต้นของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม แม้ว่าจะมีหลักฐานที่อ่อน ว่าการฝึกอบรม IPV อาจปรับปรุงทัศนคติของ HCP ต่อ IPV การฝึกอบรมอาจช่วยปรับปรุงความรู้เกี่ยวกับ IPV และความพร้อมในการรับรู้ตนเองของ HCP เพื่อตอบสนองต่อผู้ที่ได้รับผลกระทบจาก IPV แม้ว่าเราจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับหลักฐานนี้ แม้ว่าหลักฐานสนับสนุนจะอ่อนและไม่สอดคล้องกัน การฝึกอบรมอาจปรับปรุงการตอบสนองที่แท้จริงของ HCP รวมถึงการใช้การวางแผนความปลอดภัย การค้นพบุและการรายงาน IPV ในประวัติกรณีของสตรี ผลที่ต่อเนื่องของการฝึกอบรมต่อผลลัพธ์เหล่านี้เกิน 12 เดือนนั้นไม่บอกไม่ได้ ความเชื่อมั่นของเราในการค้นพบนี้ลดลงตามระดับของความแตกต่างที่สำคัญในการศึกษาและความเสี่ยงที่ไม่ชัดเจนของอคติเกี่ยวกับการสุ่มตัวอย่างและการปกปิดผู้เข้าร่วม ตลอดจนความเสี่ยงสูงที่จะมี attrition bias ในการศึกษาจำนวนมาก จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อเอาชนะข้อจำกัดเหล่านี้ รวมทั้งประเมินผลกระทบของการฝึกอบรม IPV ต่อผลด้านพฤติกรรมของ HCP และความเป็นอยู่ที่ดีของผู้รอดชีวิตจาก IPV ของสตรี
ความรุนแรงโดยคู่ชีวิตที่ใกล้ชิด (IPV) รวมถึงความรุนแรงใดๆ (ทางร่างกาย ทางเพศ หรือทางจิตใจ/อารมณ์) โดยคู่ชีวิตปัจจุบันหรืออดีต การทบทวนวรรณกรรมนี้ชี้ให้เห็นถึงความเข้าใจในปัจจุบันของ IPV ว่าเป็นปัญหาทางเพศที่ลึกซึ้ง ซึ่งมักกระทำโดยผู้ชายต่อผู้หญิง IPV อาจส่งผลกระทบอย่างมากต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจสำหรับผู้รอดชีวิต สตรีที่ได้รับผลกระทบจาก IPV มีแนวโน้มที่จะติดต่อกับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ (HCP) (เช่น พยาบาล แพทย์ ผดุงครรภ์) แม้ว่าผู้หญิงมักไม่เปิดเผยความรุนแรงก็ตาม การฝึกอบรม HCPs เกี่ยวกับ IPV รวมถึงวิธีการตอบสนองต่อผู้รอดชีวิตจาก IPV เป็นวิธีการที่สำคัญในการปรับปรุงความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติของ HCPs และต่อมาคือผลด้านการดูแลและสุขภาพสำหรับผู้รอดชีวิตจาก IPV
เพื่อประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมการฝึกอบรมที่พยายามปรับปรุงการค้นหาและตอบสนองต่อ IPV ของ HCP ต่อผู้หญิง, เปรียบเทียบกับการไม่มีการฝึกอบรม, wait-list, วิธีหลอก หรือการฝึกอบรมตามปกติ
เราสืบค้น CENTRAL, MEDLINE, Embase และฐานข้อมูลอื่นๆ อีก 7 ฐานข้อมูลจนถึงเดือนมิถุนายน 2020 นอกจากนี้เรายังค้นหาทะเบียนการทดลองทางคลินิก 2 แห่งและเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ เราได้ติดต่อผู้เขียนหลักของการศึกษาที่รวมไว้เพื่อสอบถามว่าพวกเขาทราบการศึกษาที่เกี่ยวข้องที่ไม่ได้พบในการสืบค้นหรือไม่ เราตรวจสอบรายการอ้างอิงของการศึกษาทั้งหมดที่นำเข้าและการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบอื่นที่เกี่ยวข้อง เราไม่มีข้อจำกัดตามวันที่สืบค้นหรือภาษา
การทดลองแบบสุ่มและกึ่งสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมทั้งหมดเปรียบเทียบการฝึกอบรม IPV หรือโปรแกรมการศึกษาสำหรับ HCP เปรียบเทียบกับไม่มีการฝึกอบรม, wait-list, การฝึกอบรมตามปกติ, วิธีการหลอก, หรือองค์ประกอบย่อยของการฝึกอบรม
เราใช้ขั้นตอนวิธีการมาตรฐานที่ Cochrane กำหนด ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรม 2 คน ทำการประเมินการศึกษาตามเกณฑ์การคัดเข้า, ดึงข้อมูล และประเมินความเสี่ยงของการมีอคติ อย่างอิสระต่อกัน หากเป็นไปได้ เราจะสังเคราะห์ผลของการฝึกอบรม IPV ใน meta-analysis การวิเคราะห์อื่นๆ ถูกสังเคราะห์ในลักษณะการบรรยาย เราประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐานโดยวิธีการของ GRADE
เรารวบรวมการทดลอง 19 เรื่อง มีผู้เข้าร่วม 1662 คน มี 3 ใน 4 ของการศึกษาทั้งหมดดำเนินการในสหรัฐอเมริกา โดยมีการศึกษาเดี่ยวจากออสเตรเลีย อิหร่าน เม็กซิโก ตุรกี และเนเธอร์แลนด์ การศึกษา 12 รายการเปรียบเทียบการฝึกอบรม IPV กับการไม่ได้รับการฝึกอบรม และการศึกษา 7 รายการเปรียบเทียบผลของการฝึกอบรม IPV กับการฝึกอบรมตามปกติหรือองค์ประกอบย่อยของการฝึกอบรมในกลุ่มเปรียบเทียบ หรือทั้งสองอย่าง
ผู้เข้าร่วมการศึกษาประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์/นักเรียน 618 คน พยาบาล/นักเรียน, 460 คน ทันตแพทย์/นักเรียน, 348 คน ที่ปรึกษาหรือนักจิตวิทยา/นักเรียน 161 คน, ผดุงครรภ์ 70 คน และนักสังคมสงเคราะห์ 5 คน การศึกษามีความหลากหลายและแตกต่างกันไปตามเนื้อหาการฝึกอบรม การสอน และเวลาในการติดตามผล (หลังการฝึกอบรมทันทีจนถึง 24 เดือน) การประเมินความเสี่ยงของอคติพบการรายงานที่ไม่ชัดเจนในหลายด้านของอคติ การประเมิน GRADE ของการศึกษาพบว่าความเชื่อมั่นของหลักฐานสำหรับผลลัพธ์หลักอยู่ในระดับต่ำถึงต่ำมาก โดยการศึกษามักจะรายงานเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่รับรู้หรือรายงานด้วยตนเอง มากกว่าการปฏิบัติจริงของ HCP หรือผลลัพธ์สำหรับสตรี มี 11 จาก 19 การศึกษาที่รวมอยู่ได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยบางรูปแบบเพื่อทำการวิจัยให้เสร็จสิ้น
ภายใน 12 เดือนหลังวิธีการ หลักฐานบ่งชี้ว่า เมื่อเทียบกับการไม่มีวิธีการ, wait-list หรือวิธีการหลอก การฝึกอบรม IPV:
· อาจปรับปรุงทัศนคติของ HCP ที่มีต่อผู้รอดชีวิตจาก IPV (ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมาตรฐาน (SMD) 0.71, 95% CI 0.39 ถึง 1.03; การศึกษา 8 รายการ, ผู้เข้าร่วม 641 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ);
· อาจส่งผลอย่างมากต่อความพร้อมในการรับรู้ตนเองของ HCP ในการตอบสนองต่อผู้รอดชีวิตจาก IPV แม้ว่าหลักฐานจะไม่แน่นอน (SMD 2.44, 95% CI 1.51 ถึง 3.37; การศึกษา 6 รายการ, ผู้เข้าร่วม 487 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก);
· อาจส่งผลกระทบอย่างมากต่อความรู้ของ HCPs เกี่ยวกับ IPV แม้ว่าหลักฐานจะไม่แน่นอน (SMD 6.56, 95% CI 2.49 ถึง 10.63; การศึกษา 3 รายการ, ผู้เข้าร่วม 239 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก);
· อาจสร้างความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่แตกต่างกับแนวทางปฏิบัติในการส่งต่อสตรีของ HCP เพื่อสนับสนุนหน่วยงาน แม้ว่าจะมีการศึกษาเพียงเรื่องเดียว (กับคลินิก 49 แห่ง) ที่ประเมินว่ามีความเชื่อมั่นต่ำมาก
· มีผลที่ไม่แน่นอนต่อพฤติกรรมการตอบสนองของ HCP (จากการศึกษา 2 รายการที่มีความเชื่อมั่นต่ำมาก) โดยมีการทดลอง 1 รายการ (มีผู้เข้าร่วม 27 คน) รายงานว่า HCP ที่ได้รับการฝึกอบรมมีแนวโน้มที่จะให้คำแนะนำในการวางแผนความปลอดภัยได้สำเร็จในระหว่างการโต้ตอบกับผู้ป่วยมาตรฐาน และการศึกษาอีก 1 รายการ (ที่มีคลินิก 49 แห่ง) รายงานว่าไม่มีผลที่ชัดเจนต่อแนวทางปฏิบัติในการวางแผนความปลอดภัย
· อาจปรับปรุงการค้นหา IPV ที่หกเดือนหลังการฝึก (RR 4.54, 95% CI 2.5 ถึง 8.09) เช่นเดียวกับในการศึกษา 1 รายการ (มีผู้เข้าร่วม 54 คน) แม้ว่าการศึกษา 3 รายการ (มีผู้เข้าร่วม 48 คน) รายงานว่าการฝึกอบรมมีผลเล็กน้อยหรือไม่มีผล เกี่ยวกับการค้นพบ หรือ รายงาน IPV หรือทั้งสองอย่าง
ไม่มีการศึกษาใดที่ประเมินผลของการฝึกอบรม HCP เกี่ยวกับสุขภาพจิตของผู้รอดชีวิตจาก IPV เทียบกับการไม่มีการฝึกอบรม, wait-list, หรือวิธีการหลอก
เมื่อเปรียบเทียบการฝึกอบรม IPV กับการฝึกอบรมตามปกติหรือส่วนประกอบย่อยของการฝึกอบรม หรือทั้งสองอย่าง ไม่พบผลที่ชัดเจนต่อทัศนคติ/ความเชื่อของ HCP การวางแผนความปลอดภัย และการส่งต่อบริการหรือผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตสำหรับสตรี เห็นผลลัพธ์ที่ไม่สอดคล้องกันสำหรับความพร้อมของ HCP ในการตอบสนอง (ดีขึ้นใน 2 ใน 3 การศึกษา) และความรู้ IPV ของ HCP (ดีขึ้นใน 2 ใน 4 การศึกษา) การศึกษา 1 รายการพบว่าการฝึกอบรม IPV ปรับปรุงการตอบสนองการตรวจสอบของ HCP
ไม่มีรายงานเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ที่เกี่ยวกับ IPV ์ในการศึกษาใดๆ ที่พบในการทบทวนวรรณกรรมนี้
ผู้แปล ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 14 มิถุนายน 2021