วิธีการทางยาและไม่ใช่ยา ลดน้ำหนักสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยากได้หรือไม่

เพื่อประเมินประสิทธิผลและความปลอดภัยของวิธีการทางยาและไม่ใช่ยา เปรียบเทียบกันยาหลอกหรือไม่มีการรักษา เพื่อลดน้ำหนักในสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยาก

ความเป็นมา

เพื่อป้องกันผลเสียของโรคอ้วน แนะนำให้ลดน้ำหนักเป็นแนวทางแรกของการรักษาสตรีอ้วนที่ต้องการตั้งครรภ์ ประสิทธิผลของวิธีการทางยาและไม่ใช่ยาสำหรับสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยากยังไม่ชัดเจน

ลักษณะของการศึกษา

เราพบการทดลองแบบสุ่ม 10 รายการที่เปรียบเทียบวิธีการทางยาและไม่ใช่ยาในสตรีอ้วน 1490 คนที่มีภาวะมีบุตรยาก

ผลการศึกษาที่สำคัญ

การขาดข้อมูลเป็นปัญหาหลักในการตีความข้อมูลเหล่านี้ มีเพียง 10 การศึกษาเท่านั้นที่รวมอยู่ในการวิเคราะห์ การศึกษา 3 รายการเปรียบเทียบวิธีการที่ไม่ใช่ยากับการไม่มีการรักษาหรือยาหลอก เราไม่แน่ใจว่าวิธีการทางอาหารหรือไม่มีวิธีการ ช่วยให้การเกิดมีชีพ การตั้งครรภ์ที่กำลังดำเนินอยู่ การตั้งครรภ์ทางคลินิกหรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ดีขึ้นหรือไม่ วิธีการทางอาหาร หรือวิถีชีวิตอาจส่งผลให้ดัชนีมวลกาย (BMI) น้ำหนักเปลี่ยนแปลง หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างของอัตราส่วนเอวต่อสะโพก (WHR) กับการเปลี่ยนแปลงอาหารหรือวิถีชีวิตเมื่อเทียบกับไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีการศึกษารายงานเกี่ยวกับคุณภาพชีวิต หรือผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตสำหรับการเปรียบเทียบนี้

การศึกษา 1 รายการเปรียบเทียบวิธีการที่ไม่ใช่ยา - วิธีการลดน้ำหนักแบบเข้มข้นเทียบกับมาตรฐานการให้คำปรึกษาด้านโภชนาการการดูแล อย่างไรก็ตามเนื่องจากคุณภาพของหลักฐานที่ต่ำมาก เราจึงไม่แน่ใจว่าการลดน้ำหนักอย่างเข้มข้นจะช่วยปรับปรุงการเกิดมีชีพ การตั้งครรภ์ทางคลินิก คุณภาพชีวิตหรือผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตหรือไม่ ไม่มีการศึกษารายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์หรือการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักสำหรับการเปรียบเทียบนี้

การศึกษา 3 รายการ รายงานเกี่ยวกับ วิธีการทางยาเปรียบเทียบกับวิธีการทางยา หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ระหว่าง metformin เมื่อเทียบกับ metformin plus liraglutide หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่างการรวมกันของ metformin, clomiphene และ L-carnitine เทียบกับ metformin, clomiphene และยาหลอกต่อการแท้ง หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่างการรวมกันของ metformin, clomiphene และ L-carnitine กับ metformin, clomiphene และ placebo หรือ metformin plus liraglutide เทียบกับ metformin ในการตั้งครรภ์ทางคลินิก หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่างการรวมกันของ metformin, clomiphene และ L-carnitine เทียบกับ metformin, clomiphene และยาหลอกสำหรับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักโดยใช้ BMI ยิ่งไปกว่านั้นหลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่าง dexfenfluramine กับยาหลอกหรือ metformin บวก liraglutide เทียบกับ metformin สำหรับการลดน้ำหนักเป็นกิโลกรัมหรือร้อยละของไขมันในร่างกายทั้งหมด ไม่มีการศึกษารายงานเกี่ยวกับการเกิดมีชีพ และการเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิต หรือผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตสำหรับการเปรียบเทียบนี้

ในการเปรียบเทียบวิธีการทางยา กับไม่มีการรักษา หรือยาหลอกมีการศึกษา 3 รายการรวมอยู่ หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่าง metformin และกลุ่มควบคุมที่เกี่ยวข้องกับการเกิดมีชีพ หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่าง metformin เทียบกับยาหลอกในการเกิดมีชีพ การตั้งครรภ์ทางคลินิก หรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ หลักฐานไม่เพียงพอที่จะแสดงความแตกต่างระหว่างวิธีการทางอาหารร่วมกับ metformin เทียบกับวิธีการทางอาหารร่วมกับยาหลอก สำหรับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักโดยใช้ BMI หรือ WHR ไม่มีการศึกษารายงานเกี่ยวกับคุณภาพชีวิต หรือผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตสำหรับการเปรียบเทียบนี้

เราไม่พบการศึกษาเปรียบเทียบสิ่งวิธีการที่ไม่ใช่ยากับวิธีการทางยา

คุณภาพของหลักฐาน

คุณภาพของหลักฐานอยู่ในระดับต่ำถึงต่ำมาก ข้อจำกัดหลักเกิดจากการขาดการศึกษา และการรายงานวิธีการศึกษาที่ไม่ดี เหตุผลหลักในการลดระดับหลักฐาน คือการขาดรายละเอียดในการตัดสินความเสี่ยงของอคติ (การสุ่มตัวอย่างและการปกปิดการจัดสรร) การขาดความไม่ชัดเจน และความไม่แม่นยำ

ข้อสรุปของผู้วิจัย: 

หลักฐานไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้วิธีการทางยาและไม่ใช่ยาสำหรับสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยาก ไม่มีข้อมูลสำหรับการเปรียบเทียบวิธีการทางยากับที่ไม่ใช่วิธีการทางยา เราไม่แน่ใจว่าวิธีการทางยาหรือวิธีการที่ไม่ใช้ยาจะส่งผลต่อการเกิดมีชีพ การตั้งครรภ์ที่กำลังดำเนินการ เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ การตั้งครรภ์ทางคลินิก คุณภาพชีวิต หรือผลทางจิตใจ อย่างไรก็ตามสำหรับสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยาก วิธีการทางวิถีชีวิตอาจลดค่าดัชนีมวลกาย การศึกษาในอนาคต ควรเปรียบเทียบการรวมกันของวิธีการทางยาและวิถีชีวิตสำหรับสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยาก

อ่านบทคัดย่อฉบับเต็ม
บทนำ: 

แพทย์แนะนำให้ลดน้ำหนักเป็นหลักสำหรับสตรีอ้วนที่ต้องการตั้งครรภ์ ประสิทธิผลของวิธีการเพื่อลดน้ำหนักในสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยากยังไม่ชัดเจน

วัตถุประสงค์: 

เพื่อประเมินประสิทธิผลและความปลอดภัยของวิธีการทางยาและไม่ใช่ยา เปรียบเทียบกันยาหลอกหรือไม่มีการรักษา เพื่อลดน้ำหนักในสตรีอ้วนที่มีภาวะมีบุตรยาก

วิธีการสืบค้น: 

เราสืบค้น CGF Specialized Register, CENTRAL, MEDLINE, Embase, PsycINFO และ AMED ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งถึง 18 สิงหาคม 2020 นอกจากนี้เรายังตรวจสอบรายการอ้างอิงและติดต่อผู้เชี่ยวชาญในสาขาสำหรับเอกสารที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติม

เกณฑ์การคัดเลือก: 

เรารวมการทดลองแบบสุ่มที่มีการควบคุมที่ตีพิมพ์และไม่ได้ตีพิมพ์ ซึ่งการลดน้ำหนักเป็นเป้าหมายหลักของวิธีการนี้ ผลลัพธ์ด้านประสิทธิผลหลักของเราคือการเกิดมีชีพ หรือการตั้งครรภ์ที่กำลังดำเนินการ และผลลัพธ์ด้านความปลอดภัยหลักคือการแท้งบุตรและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ผลลัพธ์รอง ได้แก่ การตั้งครรภ์ทางคลินิก การเปลี่ยนแปลงของน้ำหนัก คุณภาพชีวิต และผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิต

การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล: 

ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรมปฏิบัติตามวิธีการมาตรฐานของ Cochrane

ผลการวิจัย: 

การทบทวนวรรณกรรมนี้มีการทดลอง 10 รายการ หลักฐานมีคุณภาพต่ำมากถึงต่ำ: ข้อจำกัดหลักเกิดจากการขาดการศึกษาและการรายงานวิธีการศึกษาที่ไม่ดี เหตุผลหลักในการลดระดับหลักฐาน คือการขาดรายละเอียดในการตัดสินความเสี่ยงของอคติ (การสุ่มตัวอย่างและการปกปิดการจัดสรร) การขาดปกปิด และความไม่แม่นยำ

วิธีการที่ไม่ใช่ยาเทียบกับการไม่รักษาหรือยาหลอก

หลักฐานไม่เพียงพอที่จะระบุว่าวิธีการทางอาหาร หรือวิธีการเกี่ยวกับวิถีชีวิตเมื่อเทียบกับการไม่มีวิธีการมีผลต่อการเกิดมีชีพ (odds ratio (OR) 0.85, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.65 ถึง 1.11; สตรี 918 คน, การศึกษา 3 รายการ; I² = 78%; หลักฐานคุณภาพต่ำ) สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าหากโอกาสเกิดมีชีพหลังจากไม่มีวิธีการ ถือว่าเป็น 43% โอกาสหลังวิธีทางอาหารหรือวิถีชีวิตจะอยู่ที่ 33% ถึง 46% เราไม่แน่ใจว่าการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตเมื่อเทียบกับการไม่มีวิธีการมีผลต่ออัตราการแท้งบุตรหรือไม่ (OR 1.54, 95% CI 0.99 ถึง 2.39; สตรี 917 คน, การศึกษา 3 รายการ; I² = 0%; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หลักฐานไม่เพียงพอที่จะบอกว่าการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตเมื่อเทียบกับไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีผลต่อการตั้งครรภ์ทางคลินิกหรือไม่ (OR 1.06, 95% CI 0.81 ถึง 1.40; สตรี 917 คน, การศึกษา 3 รายการ; I² = 73%; หลักฐานคุณภาพต่ำ) วิธีการทางวิถีชีวิตส่งผลให้ดัชนีมวลกาย (BMI) ลดลง แต่ข้อมูลไม่ได้ถูกรวม เนื่องจากความแตกต่างของผล (ค่าเฉลี่ยความแตกต่าง (MD) -3.70, 95% CI -4.10 ถึง -3.30; สตรี 305 คน, 1 การศึกษา - หลักฐานคุณภาพต่ำ และ MD -1.80, 95% CI -2.67 ถึง -0.93; สตรี 43 คน, 1 การศึกษา; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก)

วิธีการที่ไม่ใช่ยาเปรียบเทียบกับวิธีการที่ไม่ใช่ยา

เราไม่แน่ใจว่าการลดน้ำหนักแบบเข้มข้นเมื่อเทียบกับการให้คำปรึกษาด้านโภชนาแลแบบมาตรฐานมีผลต่อการเกิดมีชีพ หรือไม่ (OR 11.00, 95% CI 0.43 ถึง 284; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) การตั้งครรภ์ทางคลินิก (OR 11.00, 95% CI 0.43 ถึง 284; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก), ค่าดัชนีมวลกาย (MD -3.00, 95% CI -5.37 ถึง -0.63; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก), การเปลี่ยนแปลงของน้ำหนัก (MD - 9.00, 95% CI -15.50 ถึง -2.50; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก), คุณภาพชีวิต (MD 0.06, 95% CI -0.03 ถึง 0.15; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก ) หรือสุขภาพจิต (MD -7.00, 95% CI -13.92 ถึง -0.08; สตรี 11 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) ไม่มีการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์

วิธีการที่ใช้ยาเปรียบเทียบกับวิธีการที่ใช้ยา

สำหรับ metformin กับ liraglutide เมื่อเทียบกับ metformin เราไม่แน่ใจว่าจะมีผลต่ออาการไม่พึงประสงค์จากอาการคลื่นไส้ (OR 7.22, 95% CI 0.72 ถึง 72.7; สตรี 28 คน 1 การศึกษา; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก), ท้องร่วง (OR 0.31, 95% CI 0.01 ถึง 8.3; สตรี 28 คน 1 การศึกษา หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) และปวดศีรษะ (OR 5.80, 95% CI 0.25 ถึง 133; สตรี 28 คน 1 การศึกษา หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) เราไม่แน่ใจว่าการรวมกันของ metformin กับ liraglutide เปรียบเทียบกับ metformin มีผลต่อ BMI หรือไม่ (MD 2.1, 95% CI -0.42 ถึง 2.62; สตรี 28 คนการศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) และไขมันในร่างกายทั้งหมด (MD -0.50, 95% CI -4.65 ถึง 3.65; สตรี 28 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก)

สำหรับยา metformin, clomiphene และ L-carnitine เทียบกับ metformin, clomiphene และ ยาหลอก เราไม่แน่ใจว่ามีผลต่อการแท้งบุตร (OR 3.58, 95% CI 0.73 ถึง 17.55 สตรี 274 คนการศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) การตั้งครรภทางคลินิก ์ (OR 5.56, 95% CI 2.57 ถึง 12.02 สตรี 274 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หรือค่าดัชนีมวลกาย (MD -0.3, 95% CI 1.17 ถึง 0.57 สตรี 274 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) .

เราไม่แน่ใจว่า dexfenfluramine เทียบกับยาหลอก มีผลต่อการลดน้ำหนักเป็นกิโลกรัมหรือไม่ (MD -0.10, 95% CI -2.77 ถึง 2.57; สตรี 21 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) ไม่มีการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับการเกิดมีชีพ คุณภาพชีวิต หรือผลด้านสุขภาพจิต

วิธีการที่ใช่ยาเทียบกับการไม่รักษาหรือยาหลอก

เราไม่แน่ใจว่ายา metformin เมื่อเทียบกับยาหลอก มีผลต่อการเกิดมีชีพ จริงหรือไม่ (OR 1.57, 95% CI 0.44 ถึง 5.57; สตรี 65 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าหากโอกาสเกิดมีชีพหลังจากได้รับยาหลอกเป็น 15% โอกาสที่เกิดตามมาจากยา metformin จะอยู่ที่ 7% ถึง 50% เราไม่แน่ใจว่ายา metformin เมื่อเทียบกับยาหลอกมีผลต่อเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ทางเดินอาหารหรือไม่ (OR 0.91, 95% CI 0.32 ถึง 2.57; สตรี 65 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หรือการแท้ง (OR 0.50, 95% CI 0.04 ถึง 5.80; สตรี 65 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หรือการตั้งครรภ์ทางคลินิก (OR 2.67, 95% CI 0.90 ถึง 7.93; สตรี 96 คน การศึกษา 2 รายการ; I² = 48%; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) นอกจากนี้เรายังไม่แน่ใจว่าวิธีการทางอาหารร่วมกับ metformin เทียบกับวิธีการทางอาหารและยาหลอก มีผลต่อค่าดัชนีมวลกาย (MD -0.30, 95% CI -2.16 ถึง 1.56; สตรี 143 คน การศึกษา 1 รายการ; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หรืออัตราส่วนเอวต่อสะโพก (WHR) (MD 2.00, 95% CI -2.21 ถึง 6.21 สตรี 143 คน การศึกษา 1 รายการ หลักฐานคุณภาพต่ำมาก)

วิธีการใช่ยาเปรียบเทียบกับวิธีการที่ไม่ใช่ยา

ไม่มีการศึกษาที่มีการเปรียบเทียบนี้

บันทึกการแปล: 

แปลโดย ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 3 เมษายน 2021

Tools
Information