เรารวบรวมการศึกษา 9 ฉบับ ศึกษาในผู้ชาย 5437 คนในการวิเคราะห์เปรียบเทียบ RT แบบเพิ่มขนาดกับ RT ปกติสำหรับการรักษามะเร็งต่อมลูกหมาก อายุเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมอยู่ระหว่าง 67 ถึง 71 ปี ผู้ชายเกือบทั้งหมดเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากระยะไม่ลุกลาม (cT1-3N0M0)

ผลลัพธ์หลัก

RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เวลาถึงการเสียชีวิตจากมะเร็งต่อมลูกหมากแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (อัตราส่วนความเป็นอันตราย [HR] 0.83, 95% CI 0.66 ถึง 1.04; I ² = 0%; การศึกษา 8 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 5231 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) สมมติว่าความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากมะเร็งต่อมลูกหมากอยู่ที่ 4 ต่อ 1000 ที่ 10 ปีในกลุ่ม RT ขนาดปกติ จะเท่ากับผู้ชายที่เสียชีวิตด้วยมะเร็งต่อมลูกหมากน้อยลง 1 คนต่อ 1000 คน (น้อยกว่า 1 ถึง 0 มากกว่า) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาด

RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เกิดความเป็นพิษต่อ RT ที่รุนแรงในระดับ 3 หรือสูงกว่าเล็กน้อยหรือไม่มีความแตกต่างของความเป็นพิษต่อระบบทางเดินอาหารระยะหลัง (RR 1.72, 95% CI 1.32 ถึง 2.25; I ² = 0%; การศึกษา 8 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 4992 คน; หลักฐานเชื่อมั่นปานกลาง); มีผู้ชายเพิ่มขึ้น 23 คนต่อ 1000 คน (เพิ่มขึ้น 10 คน ถึง เพิ่มขึ้น 40) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาด โดยสมมติว่าความเป็นพิษต่อระบบทางเดินอาหารระยะหลังที่รุนแรงเป็น 32 ต่อ 1000 ในกลุ่ม RT ขนาดทั่วไป RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เกิดความเป็นพิษต่อระบบทางเดินปัสสาวะระยะหลัง (GU) ที่รุนแรงเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีความแตกต่าง (RR 1.25, 95% CI 0.95 ถึง 1.63; I ² = 0%; การศึกษา 8 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 4962 คน หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง); มีผู้ชายเพิ่มขึ้น 9 คนต่อ 1000 คน (น้อยลง 2 คนถึงมากขึ้น 23 คน) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาด โดยถือว่าความเป็นพิษของ GU ในระยะหลังที่รุนแรงเท่ากับ 37 ต่อ 1000 ในกลุ่ม RT ขนาดปกติ

ผลลัพธ์รอง

RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เวลาในการเสียชีวิตจากสาเหตุใดๆ แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (HR 0.98, 95% CI 0.89 ถึง 1.09; I ² = 0%; การศึกษา 9 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 5437 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) สมมติว่ามีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากสาเหตุใดๆ เป็น 101 ต่อ 1000 ที่ 10 ปีในกลุ่ม RT ในขนาดปกติ จะสอดคล้องกับผู้ชายที่น้อยลง 2 ต่อ 1000 (น้อยลง 11 ถึงมากขึ้น 9) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาดซึ่งเสียชีวิตจากสาเหตุใดๆ ก็ตาม

RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในเวลาไปสู่การแพร่กระจายระยะไกล (HR 0.83, 95% CI 0.57 ถึง 1.22; I ² = 45%; การศึกษา 7 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 3499 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) สมมติว่ามีความเสี่ยงของการแพร่กระจายไปยังระยะไกลที่ 29 ต่อ 1000 ในกลุ่ม RT ขนาดปกติที่ 10 ปี สอดคล้องกับผู้ชายที่น้อยลง 5 คนต่อ 1000 คน (น้อยลง 12 คนถึงมากขึ้น 6) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาดที่จะมีการแพร่กระจายระยะไกล

RT แบบเพิ่มขนาดอาจเพิ่มความเป็นพิษต่อทางเดินอาหารในระยะหลังโดยรวม (RR 1.27, 95% CI 1.04 ถึง 1.55; I ² = 85%; การศึกษา 7 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 4328 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ); มีผู้ชายเพิ่มขึ้น 92 คนต่อ 1000 คน (เพิ่มขึ้น 14 คนถึง เพิ่มขึ้น 188 คน) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาด โดยสมมติว่าความเป็นพิษต่อทางเดินอาหารในระยะหลังโดยรวมเท่ากับ 342 ต่อ 1000 ในกลุ่ม RT ขนาดปกติ อย่างไรก็ตาม RT แบบเพิ่มขนาดอาจส่งผลให้เกิดความเป็นพิษของ GU ในระยะหลังโดยรวมเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (RR 1.12, 95% CI 0.97 ถึง 1.29; I ² = 51%; การศึกษา 7 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 4298 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ); มีผู้ชายเพิ่มขึ้น 34 คนต่อ 1000 คน (น้อยลง 9 คน ถึงมากขึ้น 82 คน) ในกลุ่ม RT แบบเพิ่มขนาด โดยสมมติว่าความเป็นพิษของ GU ในระยะหลังโดยรวมเท่ากับ 283 ต่อ 1000 ในกลุ่ม RT ขนาดปกติ

จากการติดตามผลระยะยาว (สูงสุด 36 เดือน) RT ขนาดที่สูงขึ้นอาจส่งผลหรืออาจส่งผลให้คุณภาพชีวิตแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยโดยใช้ 36-Item Short Form Survey; physical health (MD -3.9, 95% CI -12.78 ถึง 4.98; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 300 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) และสุขภาพจิต (MD -3.6, 95% CI -83.85 ถึง 76.65; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 300 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) ตามลำดับ