เรารวบรวมการศึกษา 11 ฉบับ เรารวบรวมหนึ่งการทดลองที่ประเมินการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกเทียบกับไม่ใช้การส่องกล้องในโพรงมดลูกในสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่ไม่มีสาเหตุที่ต้องการตั้งครรภ์เอง เราไม่แน่ใจว่าอัตราการตั้งครรภ์ต่อเนื่องดีขึ้นภายหลังการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกในสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่ไม่พบสาเหตุเพียงสองปี (RR 4.30, 95% CI 2.29 ถึง 8.07; RCT 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 200 คน; คุณภาพหลักฐานต่ำมาก) สำหรับคลินิกทั่วไปที่มี อัตราการตั้งครรภ์ต่อเนื่อง 10% โดยไม่มีการส่องกล้องในโพรงมดลูก การทำการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกอาจจะคาดหวังผลของอัตราการตั้งครรภ์ต่อเนื่องระหว่าง 23% และ 81% การศึกษาที่รวบรวมนำเข้ารายงานว่าไม่มีเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค์ในทุกกลุ่มการรักษา เราไม่แน่ใจเกี่ยวกับอัตราการตั้งครรภ์ทางคลินิกว่าดีขึ้นหรือไม่ (RR 3.80, 95% CI 2.31 ถึง 6.24; RCT 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 200 คน; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หรืออัตราการแท้งเพิ่มขึ้น (RR 2.80, 95% CI 1.05 ถึง 7.48; RCT 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 200 คน; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก) ภายหลังการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกในสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่ไม่พบสาเหตุอย่างน้อยสองปี

เรารวบรวมสิบการทดลองที่รวบรวมสตรี 1836 คน ที่ทำการส่องกล้องในโพรงมดลูกและสตรี 1914 คนที่ไม่ได้ทำการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกก่อนการทำเด็กหลอดแก้ว ข้อจำกัดหลักในคุณภาพของหลักฐานคือการรายงานที่ไม่เพียงพอของวิธีการของการศึกษาและความแตกต่างเชิงสถิติที่สูง การทดลองแปดในสิบฉบับมีความเสี่ยงของการมีอคติที่ไม่ชัดเจนของการปกปิดการสุ่ม

การผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกก่อนการทำเด็กหลอดแก้วอาจเพิ่มอัตราการเกิดมีชีพ (RR 1.26, 95% CI 1.11 ถึง 1.43; RCT 6 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 2745 คน; I² = 69 %; หลักฐานคุณภาพต่ำ) สำหรับสตรีที่คลินิกทั่วไปที่มีอัตราการเกิดมีชีพที่ 22% นั้น การทำการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกจะคาดหวังอัตราการเกิดมีชีพที่ระหว่าง 25% และ 32% อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ความไวที่ทำโดยการรวมผลลัพธ์จากการทดลองที่มีความเสี่ยงของการเกิดอคติต่ำพบว่าไม่มีการเพิ่มขึ้นของอัตราการเกิดมีชีพภายหลังการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูก (RR 0.99, 95% CI 0.82 ถึง 1.18; RCT 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 1452 คน; I² = 0%)

เพียงสี่การทดลองที่รายงานภาวะแทรกซ้อนหลังการส่องกล้องในโพรงมดลูก ซึ่งสามจากสี่การทดลองดังกล่าวบันทึกว่าไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นในทั้งสองกลุ่ม เราไม่แน่ใจว่าการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกมีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค์ที่มากขึ้น (Peto odds ratio 7.47, 95% CI 0.15 ถึง 376.42; RCT 4 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 1872; I² = not applicable; หลักฐานคุณภาพต่ำมาก)

การผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกก่อนการทำเด็กหลอดแก้วอาจเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์ทางคลินิก (RR 1.32, 95% CI 1.20 ถึง 1.45; RCT 10 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 3750 คน; I² = 49%; หลักฐานคุณภาพต่ำ) สำหรับคลินิกทั่วไปที่มี อัตราการตั้งครรภ์ทางคลินิก 28% การผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกอาจคาดหวังผลของอัตราการตั้งครรภ์ทางคลินิกระหว่าง 33% ถึง 40%

อาจมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในอัตราการแท้งภายหลังการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูก (RR 1.01, 95% CI 0.67 ถึง 1.50; RCT 3 ฉบับ; ผู้เข้าร่วมโครงการ = 1669 คน; I² = 0%; หลักฐานคุณภาพต่ำ)

เราไม่พบการทดลองที่เปรียบเทียบการผ่าตัดส่องกล้องโพรงมดลูกกับไม่ส่องกล้องในโพรงมดลูกก่อนการทำ IUI