ธาลัสซีเมียคืออะไร

เซลล์เม็ดเลือดแดงสร้างเม็ดสีที่เรียกว่าฮีโมโกลบินซึ่งนำพาออกซิเจนไปทั่วร่างกาย ในคนที่เป็นโรคธาลัสซีเมีย ฮีโมโกลบินจะไม่ปกติ เนื่องจากความบกพร่อง (การกลายพันธุ์) ในยีน 2 ประเภทที่เฉพาะเจาะจง สิ่งนี้นำไปสู่สภาพที่ถูกจำแนกเป็นธาลัสซีเมียแบบอัลฟ่าหรือเบต้า ประมาณ 5% ของประชากรโลกมีการกลายพันธุ์ที่ทำให้ยีนอัลฟาโกลบินทำงานเพียงบางส่วนหรือไม่ทำงานเลย อัตราพาหะของยีนเบต้าโกลบินอยู่ที่ประมาณ 1.5% โรคธาลัสซีเมียทั้งสองรูปแบบส่วนใหญ่พบในแถบประเทศต่างๆ ตั้งแต่อนุภูมิภาคทะเลทรายซาฮารา ภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน ตะวันออกกลาง ไปจนถึงเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความผิดปกติเหล่านี้พบมากขึ้นในส่วนอื่นๆ ของโลก เนื่องจากผู้คนย้ายจากประเทศหนึ่งไปยังอีกประเทศหนึ่ง

ธาลัสซีเมียทำให้เกิดปัญหาฟันและทันตกรรมการจัดฟันได้อย่างไร

เมื่อผู้คนได้รับยีนกลายพันธุ์ 2 ชุด ฮีโมโกลบินที่บกพร่องในเซลล์เม็ดเลือดแดงจะไม่ปล่อยออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายตามปกติ เซลล์ที่บกพร่องจะก่อตัวขึ้นในอวัยวะของร่างกายและเซลล์ไขกระดูก ทำให้เนื้อเยื่อเสียหายและเซลล์ตาย ซึ่งทำให้เซลล์เม็ดเลือดแดงลดลง (โลหิตจาง) การขาดออกซิเจนเนื่องจากภาวะโลหิตจางสามารถหยุดการทำงานตามปกติของอวัยวะต่างๆ และทำให้มักต้องการการถ่ายเลือดเพื่อแก้ไขการลดลงของเม็ดเลือดแดง ร่างกายพยายามชดเชยภาวะโลหิตจางตามธรรมชาติโดยการสร้างเซลล์เม็ดเลือดแดงมากขึ้น ซึ่งทำให้ไขกระดูกขยายตัว ในกะโหลกศีรษะ โหนกแก้ม และกระดูกขากรรไกร ไขกระดูกที่ขยายตัวนี้ทำให้เกิดการบวมของกระดูกที่ผิดปกติ ซึ่งอาจส่งผลให้ขากรรไกรผิดรูปและฟันไม่อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง (เรียกว่าการสบฟันที่ผิดปกติ) การเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงของใบหน้าและกรามทำให้มีปัญหาในการพูด การกิน และรูปร่างหน้าตา ลักษณะที่มองเห็นได้เหล่านี้อาจสร้างความกังวลใจให้กับผู้ที่เป็นโรคธาลัสซีเมียและส่งผลเสียต่อคุณภาพชีวิตของพวกเขา

เพื่อความอยู่รอด ผู้ที่เป็นโรคธาลัสซีเมียต้องให้ความสำคัญกับการรับมือกับผลกระทบร้ายแรงของโรคโลหิตจางต่อสุขภาพโดยทั่วไป และการจัดการกับภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการรักษาภาวะนี้ในระยะยาว ดังนั้น พวกเขาอาจละเลยปัญหาทางทันตกรรม เช่น ฟันผุ โรคเหงือกและการติดเชื้อ และปัญหาทางทันตกรรมทั่วไปอาจรุนแรงขึ้นและจำเป็นต้องได้รับการรักษาขั้นสูง ก่อนที่ผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรมจะเริ่มการรักษาทางทันตกรรมประเภทใดก็ตามในผู้ที่เป็นโรคธาลัสซีเมีย พวกเขาจำเป็นต้องพิจารณาทั้งสภาวะพื้นฐานและผลกระทบของภาวะโลหิตจางที่เกิดขึ้นหรือการรักษา การรักษาทางทันตกรรมอาจมีความเสี่ยงเป็นพิเศษในผู้ที่เป็นโรคธาลัสซีเมียที่ตัดม้ามออกไปแล้ว เนื่องจากอาจทำให้มีโอกาสติดเชื้อได้ง่ายขึ้น ไม่มีแนวทางที่อธิบายถึงแผนการรักษาที่ดีที่สุด เนื่องจากไม่มีข้อมูลในเอกสารทางวิทยาศาสตร์

เราต้องการค้นหาอะไร

เราต้องการทราบว่าการแทรกแซงใดดีกว่าการอื่นเพื่อ:

1. ปรับปรุงการเรียงตัวของฟัน

2. ลดความรุนแรงของภาวะแทรกซ้อนทางทันตกรรมอื่น ๆ

3. ลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์จากการรักษา

4. ลดอาการปวด;

5. ลดการติดเชื้อหลังการรักษาทางทันตกรรมโดยใช้ยาปฏิชีวนะป้องกัน

6. ปรับปรุงคุณภาพชีวิต หรือ

7. ลดผลกระทบต่อหน้าที่ทางวิชาชีพและวิชาการ (เช่น การสูญเสียหรือการเปลี่ยนงาน จำนวนวันหยุดงานหรือโรงเรียน)

เราทำอะไร

เราค้นหาการศึกษาที่ประเมินการรักษาปัญหาทางทันตกรรมหรือการจัดฟันในผู้ที่เป็นโรคธาลัสซีเมีย เราสรุปผลและประเมินความเชื่อมั่นในหลักฐาน โดยพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ เช่น วิธีการศึกษาและขนาด

เราพบอะไร

เราพบเพียงหนึ่งการศึกษาที่เหมาะสมในการรวมเข้าในการทบทวนของเรา การทดลองนี้ดำเนินการในสถานพยาบาลในซาอุดีอาระเบียและคัดเลือกผู้ป่วยโรคธาลัสซีเมียจำนวน 29 คน ผู้เข้าร่วมกลุ่มหนึ่งได้รับการรักษาด้วยอุปกรณ์กระตุ้นแสงในบริเวณเหงือกที่ติดเชื้อนอกเหนือจากการทำความสะอาดช่องปากแบบมืออาชีพ และอีกกลุ่มได้รับการทำความสะอาดช่องปากแบบมืออาชีพเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์หลัก

การทำความสะอาดทั้งปากร่วมกับการกระตุ้นด้วยแสงอาจลดการอักเสบของเหงือกบางส่วนได้มากกว่าการทำความสะอาดทั้งปากเพียงอย่างเดียว การศึกษาที่คัดเข้ามาไม่ได้รายงานเกี่ยวกับผลอื่น ๆ ที่เราสนใจ

ข้อจำกัด ของหลักฐานคืออะไร

การศึกษาไม่ได้ตรวจสอบผลของการรักษาเกิน 12 สัปดาห์; และไม่ได้ตรวจสอบผลที่ไม่พึงประสงค์ของการรักษา ด้วยเหตุผลเหล่านี้ เราจึงมีความเชื่อมั่นจำกัดในหลักฐาน เราไม่สามารถให้คำแนะนำทางคลินิกที่ชัดเจนจากการศึกษานี้

หลักฐานเป็นปัจจุบันแค่ไหน

หลักฐานเป็นปัจจุบันจนถึงมกราคม 2022