ความเป็นมา
วิธีมาตรฐานที่บอกให้คนเลิกสูบบุหรี่คือการสูบบุหรี่ตามปกติจนถึงวันเลิกเมื่อพวกเขาเลิกบุหรี่ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม หลายคนเคยลองสิ่งนี้มาก่อนและอาจต้องการลองอะไรใหม่ ๆ บางคนต้องการลดปริมาณบุหรี่ที่สูบก่อนที่จะเลิกโดยสิ้นเชิง ก่อนที่จะให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ให้คนสามารถเลือกได้ว่าจะลดก่อนหรือหยุดทั้งหมดในครั้งเดียว เราต้องหาว่าการลดลงสามารถช่วยให้คนจำนวนมากเลิกสูบบุหรี่ได้
มีหลายวิธีที่คนสามารถลดปริมาณการสูบบุหรี่ (เช่น การตั้งเป้าหมาย การยืดระยะเวลาช่วงพักบุหรี่) และวิธีการบางอย่างอาจได้ผลดีกว่าวิธีอื่น ๆ การทบทวนวรรณกรรมนี้พิจารณาว่าการลดลงก่อนเลิกบุหรี่จะช่วยให้คนเลิกสูบบุหรี่ได้หรือไม่ และวิธีที่ดีที่สุดที่คนสามารถลดลงเพื่อช่วยให้เลิกได้อย่างสมบูรณ์
ลักษณะของการศึกษา
การทบทวนวรรณกรรมนี้ประกอบด้วยการศึกษา 51 รายการของคนกว่า 22,000 คนที่สูบบุหรี่ ส่วนใหญ่เป็นผู้ใหญ่ และมักสูบบุหรี่อย่างน้อย 23 มวนต่อวันในช่วงเริ่มต้นของการศึกษา การศึกษาทั้งหมดรวมกลุ่มคนอย่างน้อยหนึ่งกลุ่มที่ถูกขอให้ลดการสูบบุหรี่แล้วจึงเลิกสูบบุหรี่ทั้งหมด กลุ่มนี้ถูกเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้รับการรักษาใด ๆ เพื่อหยุดสูบบุหรี่ กลุ่มที่ถูกขอให้เลิกสูบบุหรี่ทั้งหมดในคราวเดียว หรือกลุ่มที่ถูกขอให้ลดการสูบบุหรี่ด้วยวิธีอื่น เราไม่ได้รวมการศึกษาที่ขอให้คนลดจำนวนลงโดยไม่เลิก การศึกษากินเวลาอย่างน้อย 6 เดือน หลักฐานเป็นข้อมูลล่าสุดถึงเดือนตุลาคม 2018
ผลการศึกษาที่สำคัญ
ไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะตัดสินใจได้ว่าการลดก่อนเลิกบุหรี่ช่วยให้เลิกสูบบุหรี่ได้มากกว่าการไม่หยุดสูบบุหรี่หรือไม่ อย่างไรก็ตาม คนที่ถูกขอให้เลิกสูบบุหรี่ทั้งหมดในคราวเดียวไม่มีแนวโน้มที่จะเลิกมากกว่าคนที่ถูกขอให้ลดการสูบบุหรี่ก่อนที่จะเลิก สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการขอให้คนลดการสูบบุหรี่ก่อนอาจเป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการช่วยให้คนเลิกสูบบุหรี่ ผู้ที่ลดการสูบบุหรี่ในขณะที่ใช้ varenicline หรือรูปแบบการบำบัดทดแทนนิโคติน (NRT) ที่ออกฤทธิ์เร็ว เช่น หมากฝรั่ง หรือยาอม อาจมีแนวโน้มที่จะเลิกสูบบุหรี่ได้มากกว่าผู้ที่ลดการสูบบุหรี่โดยไม่ใช้ยาช่วย . การให้การสนับสนุนแบบตัวต่อตัวเพื่อลดการสูบบุหรี่อาจช่วยให้เลิกสูบบุหรี่ได้มากกว่าการให้อุปกรณ์ช่วยเหลือตนเองเพื่อลดการสูบบุหรี่ด้วยตัวเอง ไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะตัดสินได้ว่าคุณลักษณะอื่น ๆ ของวิธีการแบบ ลด-เพื่อ-เลิกจะช่วยเพิ่มโอกาสในการเลิกสูบบุหรี่หรือไม่
เราดูว่าการถูกขอให้ลดการสูบบุหรี่ก่อนเลิกทำให้เกิดผลเสีย เช่น ความอยากบุหรี่ การนอนหลับยาก อารมณ์ต่ำ หรือหงุดหงิด การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อตอบคำถามนี้
คุณภาพของหลักฐาน
มีหลักฐานคุณภาพต่ำมากที่บอกว่าการลดการสูบบุหรี่ก่อนเลิกช่วยให้เลิกสูบบุหรี่ได้มากกว่าการไม่รักษา เราตัดสินว่าคุณภาพต่ำมาก เนื่องจากมีปัญหาในการออกแบบการศึกษา ผลการศึกษาแตกต่างกันมาก และมีคนเข้าร่วมไม่เพียงพอ ทำให้ยากที่จะบอกได้ว่าการลดช่วยให้เลิกสูบบุหรี่ได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นระดับปานกลางว่า การลดลงก่อนที่จะเลิกอาจส่งผลให้อัตราการเลิกบุหรี่ใกล้เคียงกันกับการเลิกทั้งหมดในคราวเดียว ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการลดลงอาจเป็นแนวทางที่มีประโยชน์ เราตัดสินว่าหลักฐานนี้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง เนื่องจากมีโอกาสที่การศึกษาในอนาคตอาจพบว่าการลดจำนวนลงจะช่วยให้เลิกได้มากขึ้นหรือน้อยลงเล็กน้อย กว่าการเลิกทั้งหมดในคราวเดียว นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่มีคุณภาพปานกลางว่า อาจมีแนวโน้มที่จะเลิกบุหรี่โดยการลดลงก่อนเมื่อใช้ยาหยุดสูบบุหรี่เช่น varenicline หรือ NRT ชนิดที่ออกฤทธิ์เร็วเพื่อช่วย เราตัดสินว่าหลักฐานนี้มีความเชื่อมั่นปานกลางเนื่องจากมีผู้เข้าร่วมไม่เพียงพอ จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติม
มีหลักฐานความเชื่อมั่นระดับปานกลางว่าการลด-เพื่อ-เลิกหรือวิธีการเลิกอย่างกะทันหันไม่ส่งผลให้อัตราการเลิกในระยะยาวดีกว่าเมื่อเปรียบเทียบกัน หลักฐานการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของวิธีการลด-เพื่อ-เลิกกับไม่มีการรักษายังสรุปไม่ได้ และมีความเชื่อมั่นต่ำ นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำ ที่ชี้ให้เห็นว่าวิธีการลด-เพื่อ-เลิกอาจมีประสิทธิผลมากขึ้นเมื่อใช้ยาเป็นตัวช่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง NRT ที่ออกฤทธิ์เร็ว หรือ varenicline (หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) หลักฐานสำหรับผลข้างเคียงใด ๆ ของวิธีการแบบลด-เพื่อ-เลิกนั้นพบน้อย แต่ข้อมูลที่มีอยู่บ่งชี้ว่าไม่มี SAE ก่อนเลิกหรืออาการถอนตัวมากเกินไป เราปรับลดระดับหลักฐานในการเปรียบเทียบเนื่องจากความเสี่ยงของอคติ ความไม่สอดคล้อง และความไม่แม่นยำ การวิจัยในอนาคตควรตั้งเป้าหมายที่จะจับคู่องค์ประกอบเพิ่มเติมของวิธีการลด-เพื่อ-เลิก หลายองค์ประกอบในกลุ่มของการศึกษาเพื่อให้สามารถแยกผลของการลดได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การศึกษาที่ดำเนินการอย่างดีและมีขนาดตัวอย่างเพียงพอ ควรมุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบคุณลักษณะที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของวิธีการแบบลด-เพื่อ-เลิกเพื่อเพิ่มอัตราการเลิก
วิธีมาตรฐานที่คนส่วนใหญ่แนะนำให้หยุดสูบบุหรี่คือการเลิกกะทันหันในวันที่กำหนด อย่างไรก็ตาม หลายคนที่สูบบุหรี่ได้พยายามที่จะเลิกหลายครั้งและอาจต้องการลองวิธีอื่น พฤติกรรมการลดการสูบบุหรี่ก่อนเลิกสูบบุหรี่อาจเป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการเลิกบุหรี่ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะแนะนำวิธีนี้ มีความสำคัญที่จะต้องแน่ใจว่าการเลิกอย่างกะทันหันจะไม่ได้ผลดีไปกว่าการลดเพื่อเลิก และเพื่อพิจารณาว่ามีวิธีใดบ้างในการเพิ่มประสิทธิผลวิธีการลดเพื่อเพิ่มโอกาสในการเลิก
เพื่อประเมินผลของวิธีการลด-เพื่อ-เลิกบุหรี่ในการเลิกบุหรี่ในระยะยาว
เราสืบค้น Cochrane Tobacco Addiction Group Specialized Register, MEDLINE, Embase และ PsycINFO เพื่อการศึกษาโดยใช้คำว่า: cold turkey, schedul*, cut* down, cut-down, gradual*, abrupt*, fading, reduc*, taper*, controlled smoking and smoking reduction. เรายังค้นหาทะเบียนการทดลองเพื่อหาการศึกษาที่ไม่ได้เผยแพร่ วันที่ของการค้นหาล่าสุด: 29 ตุลาคม 2018
การทดลองแบบสุ่มที่มีการควบคุม ซึ่งแนะนำให้ผู้ที่สูบบุหรี่ลดการบริโภคบุหรี่ลงก่อนที่จะเลิกสูบบุหรี่ทั้งหมด อย่างน้อยใน 1 กลุ่มของการทดลอง คำแนะนำนี้สามารถจัดให้โดยใช้สื่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง หรือการสนับสนุนด้านพฤติกรรม และให้ควบคู่ไปกับเภสัชบำบัดเพื่อเลิกบุหรี่หรือไม่ เราไม่รวมการทดลองที่ไม่ได้ประเมินการหยุดเป็นผลลัพธ์ มีการติดตามผลน้อยกว่า 6 เดือน ผู้เข้าร่วมลดจำนวนลงโดยธรรมชาติโดยไม่ได้รับคำแนะนำให้ทำ เป้าหมายของการลดไม่ได้อยู่ที่การเลิกทั้งหมด หรือผู้เข้าร่วมได้รับคำแนะนำให้เปลี่ยนไปใช้บุหรี่ที่มีระดับนิโคตินต่ำกว่าโดยไม่ลดปริมาณบุหรี่ที่สูบ หรือระยะเวลาที่ใช้ในการสูบบุหรี่ นอกจากนี้เรายังไม่รวมการทดลองในสตรีตั้งครรภ์
เราปฏิบัติตามวิธีมาตรฐานของ Cochrane การเลิกสูบบุหรี่ถูกวัดผลหลังจากผ่านไปอย่างน้อย 6 เดือนโดยใช้คำจำกัดความที่เข้มงวดที่สุดบนพื้นฐานของ intention-to treat เราคำนวณ risk ratios (RR) และช่วงความเชื่อมั่น 95% (CIs) สำหรับการเลิกสูบบุหรี่ในแต่ละการศึกษาหากเป็นไปได้ เราจัดกลุ่มการศึกษาที่มีคุณสมบัติเหมาะสมตามประเภทของการเปรียบเทียบ (ไม่มีการบำบัดเพื่อเลิกบุหรี่ การเลิกสูบบุหรี่อย่างกะทันหัน และวิธีการลด-เพื่อ-เลิกอื่น ๆ ) และทำ meta-analysis ตามความเหมาะสมโดยใช้ random-effects model ของ Mantel-Haenszel นอกจากนี้เรายังคัดลอกข้อมูลเกี่ยวกับความพยายามในการเลิกบุหรี่ การลดก่อนเลิกบุหรี่ เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (AEs) เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรง (SAEs) และอาการถอนนิโคตินและทำ meta-analysis เมื่อมีข้อมูลเพียงพอ
เราพบการทดลอง 51 รายการโดยมีผู้เข้าร่วม 22,509 คน ผู้ใหญ่ที่ได้รับคัดเลือกส่วนใหญ่จากชุมชนโดยใช้สื่อหรือโฆษณาในท้องถิ่น คนที่ลงทะเบียนในการศึกษามักสูบบุหรี่โดยเฉลี่ย 23 มวนต่อวัน เราตัดสินว่าการศึกษา 18 รายการมีความเสี่ยงต่ออคติสูง แต่การจำกัดการวิเคราะห์เฉพาะการศึกษา 5 รายการที่มีความเสี่ยงในระดับต่ำ หรือการศึกษา 28 รายการที่มีความเสี่ยงต่ออคติที่ไม่ชัดเจน ไม่ได้เปลี่ยนแปลงผลลัพธ์อย่างมีนัยสำคัญ
เราพบหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำมาก ซึ่งจำกัดด้วยความเสี่ยงของอคติ ความไม่สอดคล้อง และความไม่แม่นยำ เปรียบเทียบผลของวิธีการแบบลด-เพื่อ-เลิกกับไม่มีการรักษา ในอัตราการเลิก (RR 1.74, 95% CI 0.90 ถึง 3.38; I 2 = 45% ; 6 การศึกษา ผู้เข้าร่วม 1599 คน) อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบวิธีการลด-เพื่อ-เลิกกับการเลิกอย่างกะทันหัน (การดูแลมาตรฐาน) เราพบหลักฐานว่าทั้งสองวิธีไม่ทำให้มีอัตราการเลิกที่ดีกว่า (RR 1. 01, 95% CI 0.87 ถึง 1.17; I 2 = 29%; 22 การศึกษา ผู้เข้าร่วม 9219 คน) เราตัดสินว่าค่าประมาณนี้มีความเชื่อมั่นปานกลางเนื่องจากความไม่แม่นยำ การวิเคราะห์กลุ่มย่อยให้หลักฐานบางอย่าง (P = 0.01, I 2 = 77%) ว่าวิธีการแบบ ลด-เพื่อ-เลิกอาจส่งผลให้อัตราการเลิกเป็นที่น่าพอใจมากกว่าการเลิกทันทีหากใช้ varenicline เป็นตัวช่วยในการลด การวิเคราะห์ของเราเปรียบเทียบการลดโดยใช้ยาร่วม กับการลดเพียงอย่างเดียวพบว่ามีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำ จำกัดโดยความไม่สอดคล้องกัน และความไม่แม่นยำ ว่าการลดร่วมกับความช่วยเหลือโดยยา ทำให้อัตราการเลิกบุหรี่สูงขึ้น (RR 1. 68, 95% CI 1.09 ถึง 2.58; I 2 = 78%; 11 การศึกษา ผู้เข้าร่วม 8636 คน) อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์กลุ่มย่อยที่มีนัยสำคัญ (P <0.001, I 2 = 80% สำหรับความแตกต่างของกลุ่มย่อย) ชี้ให้เห็นว่าสิ่งนี้อาจเป็นจริงก็ต่อเมื่อมีการใช้ NRT ที่ออกฤทธิ์เร็ว หรือ varenicline (ทั้งสองโดยหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นปานกลาง) และไม่ใช่เมื่อมีการปะนิโคติน ร่วมกัน NRT หรือ bupropion เป็นตัวช่วย (หลักฐานทั้งหมดมีคุณภาพต่ำหรือต่ำมาก) หลักฐานเพิ่มเติมมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนการตีความผลอันหลัง
แม้ว่าจะมีหลักฐานบางอย่างจากการเปรียบเทียบภายในการศึกษาว่าการสนับสนุนพฤติกรรมในการลด-เพื่อ-เลิกส่งผลให้อัตราการเลิกสูงกว่า การช่วยเหลือตนเองเพียงอย่างเดียวประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของลักษณะอื่น ๆ ของวิธีการแบบลด-เพื่อ-เลิกที่ตรวจสอบโดยการเปรียบเทียบภายในและระหว่าง - การการศึกษาไม่ได้ให้หลักฐานใด ๆ ว่าช่วยเพิ่มความสำเร็จของวิธีการแบบลด-เพื่อ-เลิก AEs, SAEs ก่อนเลิกและอาการถอนนิโคติน ได้รับการวัดแตกต่างกันและพบไม่บ่อยนักในการศึกษาทั้งหมด มีหลักฐานบางอย่างที่แสดงให้เห็นว่า AEs เกิดขึ้นบ่อยกว่าในการศึกษาที่เปรียบเทียบการลดโดยใช้ยากับไม่ใช้ยา อย่างไรก็ตาม AE ที่รายงานนั้นไม่รุนแรงและเป็นอาการปกติที่เกี่ยวข้องกับการใช้ NRT ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าจำนวนผู้ที่รายงาน SAEs หรือการเปลี่ยนแปลงของอาการถอนนั้นแตกต่างกันระหว่างกลุ่มทดลอง
แปลโดย ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เมื่อ 16 เมษายน 2021